Εκτός των συνόρων συνταρακτικά γεγονότα συμβαίνουν. Η δολοφονία της Μπεναζίρ Μπούτο στο Πακιστάν, οι συμπλοκές που ξέσπασαν μετά τις κυριακάτικες εκλογές στην Κένυα, η νέα αιματηρή επίθεση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, η συστηματική σεξουαλική κακοποίηση παιδιών και γυναικών στην υποσαχάρια Αφρική, η αντιμετώπιση των οικονομικών προσφύγων από τις “πολιτισμένες” χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανάμεσα τους και η Ελλάδα, υποδηλώνουν ότι θέματα αυτονόητα όπως, ο σεβασμός της ανθρώπινης ύπαρξης και αξιοπρέπειας, η προσωπική ελευθερία και έκφραση καταπατούνται βάναυσα. Την ίδια στιγμή η ελληνική κοινωνία είναι αγκυλωμένη και αποχαυνωμένη στον μικρόκοσμο της ασχολούμενη με τις ερωτικές ανησυχίες του Ζαχόπουλου. Με το 2008 προ των πυλών o Bob Dylan και το Blowin' in the Wind, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1963, είναι πάντα επίκαιρο.
How many roads must a man walk down,
before you call him a man?
How many seas must a white dove fly,
before she sleeps in the sand?
And how many times must a cannon ball fly,
before they're forever banned?
The answer my friend is blowing in the wind,
the answer is blowing in the wind.
How many years can a mountain exist,
before it is washed to the sea?
How many years can some people exist,
before they're allowed to be free?
And how many times can a man turn his head,
and pretend that he just doesn't see?
The answer my friend is blowing in the wind,
the answer is blowing in the wind.
How many times must a man look up,
before he sees the sky?
And how many ears must one man have,
before he can hear people cry ?
And how many deaths will it take till we know,
that too many people have died?
The answer my friend is blowing in the wind,
the answer is blowing in the wind.
The answer my friend is blowing in the wind,
the answer is blowing in the wind.
Ας κοιτάξουμε λίγο πιο μακριά από τον περίγυρο μας. Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι δεν είμαστε το κέντρο της γης.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
ο Γιώργαρος ο Καρατζαφέρης.
Να μπαίνω σε βιβλιοπωλεία μικρά κυρίως, αλλά και μεγάλα (όπως το Barnes & Nobles), να χάνομαι στις σελίδες βιβλίων για αρκετή ώρα, μαζί με όλους τους άλλους λαθραναγνώστες, να χαζεύω τις βιτρίνες των καταστημάτων, να ψάχνω σε παλαιοπωλεία κυρίως στο Village για να βρω παλιούς δίσκους (είναι απίστευτο τι μπορείς να ανακαλύψεις σ’ αυτά τα μαγαζάκια) και κατόπιν να καταλήγεις για μία κούπα ζεστό αμερικάνικο καφέ και ένα γλυκό (ένα cheesecake ή μία ζεστή έως καυτή μηλόπιτα) σε ένα μικρό καφέ υπό την συνοδεία κλασικής μουσικής. Μετά μία βόλτα από το Museum of Modern Art ή από κάποιο σινεμά για μία μεσημβρινή προβολή και έπειτα σε κάποια μικρή trattoria για σπαγγέτι με κόκκινη σάλτσα και βασιλικό μαζί με καλό κόκκινο κρασί.
Το τέλος της φθινοπωρινής αυτής ημέρας μπορεί να σε βρει σε κάποιο jazz bar για ένα ποτό με τους ήχους του σαξόφωνου να σε γυρνά σε παλαιότερες εποχές, αυτές της Billy Holiday και του Luis Armstrong.
