ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ*

Γιατί είμαι νέος, και παρόλο που είμαι άνεργος αρνούμαι να ακολουθήσω την πεπατημένη ζητιανεύοντας από τους πολιτικούς μια θέση στο δημόσιο. Γιατί έχω όνειρα και φιλοδοξίες που όμως πνίγονται σε ένα περιβάλλον αναξιοκρατίας και ασυδοσίας των προνομιούχων.

Γιατί είμαι νέος εργαζόμενος, και παρόλο που πληρώνω το μισό μισθό μου σε ασφαλιστικές εισφορές κινδυνεύω να βρεθώ χωρίς σύνταξη λόγω της ληστείας των αποθεματικών των ταμείων. Γιατί θέλω να αποφασίζω εγώ πως και που θα αποταμιεύονται οι ασφαλιστικές μου εισφορές και δεν εκχωρώ σε κομματικούς εγκάθετους και συνδικαλιστές το δικαίωμα διαχείρισης αυτών των χρημάτων μου.

Γιατί αντιλαμβάνομαι πλέον ότι η "δημόσια" "δωρεάν" παιδεία και υγεία είναι μια απάτη, που επιδιώκει να συγκαλύψει τη παροχή πανάκριβων και άθλιας ποιότητας υπηρεσιών εκπαίδευσης και περίθαλψης για εμένα και την οικογένεια μου. Γιατί θέλω να επιλέγω ελεύθερα τα δημόσια ή ιδιωτικά ιδρύματα ασφάλισης, περίθαλψης και εκπαίδευσης που εγώ –και όχι κάποιοι άλλοι- θεωρώ καλύτερα. Γιατί απαιτώ να αποφασίζω μόνο εγώ σε ποια δημόσια ή ιδιωτικά νοσοκομεία, σχολεία και πανεπιστήμια θα καταλήγουν οι φόροι που πληρώνω στο κράτος.

Γιατί είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και αρνούμαι να είμαι υπό συνεχή ομηρεία διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών που με εξοντώνουν οικονομικά με εκβιασμούς, πρόστιμα και υπέρογκη φορολογία. Γιατί έχω καινοτόμες ιδέες που θα ήθελα να τις δοκιμάσω επιχειρηματικά αλλά δεν μπορώ να ανταγωνιστώ με ίσους όρους τα κρατικά μονοπώλια και τους κρατικούς προμηθευτές, όλους αυτούς δηλαδή που ευνοεί το κράτος γιατί διαπλέκονται μαζί του.

Γιατί είμαι επιχειρηματίας που ενώ παράγω πλούτο νόμιμα και δημιουργώ θέσεις εργασίας, η επιχειρηματική μου δραστηριότητα θεωρείται πάντα ύποπτη και αντιμετωπίζομαι σαν κλέφτης. Γιατί δεν αντέχω άλλο τις πιέσεις των κρατικοδίαιτων παρασίτων, κυρίως διεφθαρμένων δημόσιων λειτουργών, που ανικανοποίητοι από τη λεηλασία του δημόσιου χρήματος απαιτούν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο από το προϊόν του μόχθου μου.

Γιατί είμαι ιδιωτικός υπάλληλος, πεισμένος ότι η επιχειρηματική ερήμωση της Ελλάδας μού στερεί ευκαιρίες σταδιοδρομίας και οικονομικής εξέλιξης και μπορεί να κάνει τον εφιάλτη της απόλυσης και της ανεργίας πραγματικότητα. Γιατί δεν δέχομαι το επιχείρημα ότι στην Ελλάδα δεν μπορεί να επαναληφθεί το οικονομικό επίτευγμα της Ιρλανδίας, όπου ανοικτή οικονομία, η χαμηλή φορολογία και ο ανταγωνισμός δημιούργησαν πλούτο και θέσεις εργασίας για όλους.

Γιατί είμαι καταναλωτής και δεν αντέχω την αυξανόμενη ακρίβεια λόγω της ανικανότητας του κράτους να δημιουργήσει συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού στην οικονομία. Γιατί δεν δέχομαι τα χρήματά μου να χάνονται για την διατήρηση ελλειμματικών κρατικών επιχειρήσεων, ιδίως σε τομείς που θα μπορούσε ο ιδιωτικός τομέας να προσφέρει καλύτερες και φθηνότερες υπηρεσίες και προϊόντα.

Γιατί είμαι δημόσιος υπάλληλος και αρνούμαι να συνεχίσω να φυτοζωώ σε ένα περιβάλλον ανυποληψίας και δημόσιας χλεύης, όπου οι προαγωγές δίνονται με μοναδικό κριτήριο την ανικανότητα και τη κομματική υποταγή. Γιατί θέλω το δημόσιο λειτούργημα να παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στον πολίτη, και αυτή η υψηλή να ποιότητα να αμείβεται ανάλογα.

Γιατί δεν πιστεύω ότι η χρήση ναρκωτικών πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ποινικό αδίκημα, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα εκατόμβες νεκρών, αδιαχώρητο στις φυλακές και τεράστια κέρδη για τους εμπόρους.

Γιατί είναι καιρός να γίνει και στην Ελλάδα ο Στρατός αποκλειστικά επαγγελματικός

Γιατί δεν δέχομαι κάποιοι συμπολίτες μου να υφίστανται διακρίσεις λόγω εθνοτικού, φυλετικού, θρησκευτικού ή σεξουαλικού ή οποιουδήποτε άλλου αυτοπροσδιορισμού ή προσανατολισμού.

Γιατί δεν θέλω στις εκλογές αυτές να χάσω την ευκαιρία να αποδοκιμάσω με την ψήφο μου το σημερινό πολιτικό τέλμα που δεν δίνει λύσεις στα αδιέξοδα που έχουν συσσωρευτεί. Γιατί είμαι πλέον πεισμένος ότι οι λύσεις δεν μπορούν να προέλθουν από αυτούς που ευθύνονται για αυτά τα αδιέξοδα.

Γιατί δεν θέλω να δώσω τη ψήφο μου σε αντιδημοκρατικά κόμματα της άκρας δεξιάς ή αριστεράς, δηλαδή σε όλους αυτούς που θέλουν να εκμεταλλευτούν την διαμαρτυρία των Ελλήνων πολιτών για να προωθήσουν τον εθνικισμό και τον σκοταδισμό, τον περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων και την κατάργηση της ελεύθερης αγοράς.

Γιατί θέλω να δώσω σε αυτές τις εκλογές την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους, ακόμα και άγνωστους, να δοκιμάσουν εκεί που απέτυχαν οι γόνοι των γνωστών πολιτικών οικογενειών και οι αυλικοί τους. Γιατί μόνο νέοι άνθρωποι, που δεν έχουν δεσμεύσεις και δεν υπολογίζουν κανένα πολιτικό κόστος μπορούν να πετύχουν αυτό που σήμερα φαντάζει ακατόρθωτο.

Γιατί απ΄όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι η Φιλελεύθερη Συμμαχία, εκτός από νέους και άφθαρτους ανθρώπους έχει και τις πολιτικές θέσεις αλλά και τον δυναμισμό που απαιτείται για να μπει η Ελλάδα σε μια νέα πορεία.

Γι΄αυτούς τους λόγους θα ψηφίσω Φιλελεύθερη Συμμαχία και, επιπλέον, μοιράζω το παρόν μήνυμα σε όλους τους γνωστούς μου καλώντας τους να το διαβάσουν προσεκτικά και να πράξουν κατά βούληση.

Ένα νέο κόμμα

Από νέους ανθρώπους

*flyer της Φιλελεύθερης Συμμαχίας

ΞΕΚΙΝΗΣΕ Ο ΝΕΟΣ ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ;

“Ο πρωθυπουργός να θέσει βέτο για το όνομα των Σκοπίων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, εάν το κάνει, εγώ θα αποσύρω τον ΛΑΟΣ από τις εκλογές”, “Έτοιμοι να βγούμε στον δρόμο για νέα συλλαλητήρια” και “θα είμαστε αρωγοί σε μία τέτοια προσπάθεια” δήλωσαν πρόσφατα οι τρεις σύγχρονοι έλληνες μακεδονομάχοι Γιώργος Καρατζαφέρης, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος και Στέλιος Παπαθεμελής αντίστοιχα. Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι εάν οι πιο πάνω ελληνέμποροι βαρέσουν τα τύμπανα του πολέμου θα τους ακολουθήσουν και οι άλλοι όμοιοί τους που υπάρχουν μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα, και αναγκαστικά τότε και οι ηγεσίες τους, παραμονές εκλογών γαρ, με αποτέλεσμα η χώρα να μπει σε επικίνδυνη τροχιά, όπως τότε, δεκαπέντε χρόνια πριν. Τότε που ξεχυνόμασταν τους δρόμους για να διαδηλώσουμε την ελληνικότητα της Μακεδονίας, τότε που μποϋκοτάραμε τα προϊόντα εκείνων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τολμούσαν να έχουν διαφορετική άποψη από την δική μας, τότε που απαξιώναμε την λύση που μας προτείνανε και για την οποία σήμερα εκλιπαρούμε.

Το θέμα της ονομασίας της γείτονος χώρας είναι ήσσονος σημασίας. Είναι απλά και μόνο θέμα γοήτρου. Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από το γειτονικό κρατίδιο. Αντίθετα, έχει πολλά να κερδίσει από την βιωσιμότητα του. Αποτελεί ανάχωμα από την ταραγμένη περιοχή του Κοσσόβου, μπορεί να αποτρέψει ένα ντόμινο εδαφικών αλλαγών που κυοφορείται στην Βαλκανική και που ενδεχομένως να οδηγήσει σε βίαιες συγκρούσεις, μπορεί να αποτελέσει χώρα πρότυπο ειρηνικής συνύπαρξης δύο μεγάλων κοινοτήτων, των σλαβομακεδόνων και των αλβανών, ενώ ήδη αποτελεί πεδίο δραστηριοποίησης πολλών ελλήνων επιχειρηματιών και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης είναι το πλησιέστερο και ασφαλέστερο σημείο διεξόδου της προς την θάλασσα με όλα τα οφέλη που προκύπτουν για την ελληνική οικονομία.

Από την άλλη θεωρώ αλαζονικό το γεγονός να αρνούμαστε σε μία χούφτα ανθρώπους που κατοικούν στην ευρύτερη περιοχή το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Καλώς ή κακώς δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ούτε έλληνες, ούτε αλβανούς, ούτε σέρβους, ούτε βούλγαρους. Ζητούν να χαρακτηρίζονται μόνο από την περιοχή στην οποία ζουν, την ευρύτερη Μακεδονία, και ως εκ τούτου να λέγονται Μακεδόνες.

Θέλω να τονίσω εδώ ότι δεν μιλάω για ιστορία. Η ιστορία της περιοχής έχει καταγραφεί και δεν μπορεί να αλλαχθεί πόσο μάλλον να παραχαραχτεί από κανένα. Σίγουρα ο λαός αυτός δεν είναι απόγονος των αρχαίων Μακεδόνων. Αλλά μήπως η πλειονότητα των σημερινών κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας είναι; Οι περισσότεροι από αυτούς, η συντριπτική πλειοψηφία θα έλεγα, είναι ποντιακής και μικρασιατικής καταγωγής και μετοίκησαν στην περιοχή με τις ανταλλαγές πληθυσμών που καθόρισε η Συνθήκη της Λοζάννης μετά το 1922. Γιατί λοιπόν αυτοί που ήλθαν στην περιοχή πριν από ογδόντα πέντε χρόνια να έχουν το δικαίωμα να αποκαλούνται Μακεδόνες, ενώ οι άλλοι που κατοικούν στην ίδια περιοχή εδώ και τετρακόσια χρόνια να μην το έχουν;

Καλό θα είναι όλοι να βάλουν τα όπλα τους παρά πόδας και να κάτσουν να συμφωνήσουν σε μία αμοιβαία λύση. Μία λύση που θα προωθεί την ειρηνική συνύπαρξη των λαών στην περιοχή και την ευημερία τους.

ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ Η ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ

Έχοντας εκφρασθεί πολλάκις με σκληρά λόγια κατά του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου (είναι άλλωστε πολύ πρόσφατο το post μου “Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ξαναχτύπησε”), μάλιστα συνάδελφος μου είπε “τον έφαγες” όταν έγινε γνωστό το πρόβλημα της υγείας του, οφείλω μαζί με τα περαστικά μου να παραδεχθώ ότι ο τρόπος με τον οποίο αποφάσισε να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα του, διάφανα και καθαρά, είναι αξιέπαινος. Δεν έχουν περάσει δα και τόσα πολλά χρόνια από το αλήστου μνήμης σκηνικό που είχε στηθεί έξω από το Ωνάσειο, όταν ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου νοσηλευόταν εκεί, με τα πηγαδάκια μεταξύ πολιτικών και δημοσιογράφων και τις διάφορες ειδήσεις και “ειδήσεις” που έβγαιναν προς τα έξω. Δεν έχουμε ξεχάσει τις δηλώσεις των τότε υπουργών του, βγαίνοντας από το νοσοκομείο, να μας λένε ότι συζήτησαν με τον πρωθυπουργό για θέματα της αρμοδιότητας των, ενώ ο ίδιος όπως έγινε γνωστό εκ των υστέρων ήταν διασωληνομένος και δεν είχε καμία επαφή με το περιβάλλον, ή αργότερα όταν βγήκε κακήν κακώς από το Ωνάσειο, τις φωτογραφίες του με ένα ποτήρι ουίσκι στο χέρι να συζητά πότε με τον Αραφάτ και πότε με αντιπροσωπεία του κόμματος ενώ στην πραγματικότητα ο άνθρωπος με δυσκολία μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι. Οφείλουμε λοιπόν να συγχαρούμε τον Αρχιεπίσκοπο για την δημοσιοποίηση του προβλήματος που αντιμετωπίζει αλλά θα πρέπει επίσης να κινήσει και τις διαδικασίες για την αλλαγή φρουράς στην ηγεσία της ελλαδικής εκκλησίας, γιατί πλέον εκ των πραγμάτων δεν θα είναι σε θέση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, λόγω της θεραπείας στην οποία θα υποβληθεί. Είναι λοιπόν προτιμότερο να έχουμε μία διάδοχη λύση, παρά να διαιωνίζεται μία κατάσταση αβεβαιότητας με έντονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και μαχαιρώματα που όπως φαίνεται έχει ήδη ξεκινήσει. Για να εκφράσω και την προσωπική μου επιθυμία να δω στην ηγεσία της εκκλησίας επιτέλους έναν ιεράρχη πράο, με ανοιχτό μυαλό, που αντιλαμβάνεται τις ανάγκες και τα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών, που δεν θα θέλει να παίξει ρόλο πολιτικό, μακριά από δογματισμούς, αφορισμούς και εθνική καπηλεία.

ΤΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;

Η ελληνική κοινωνία έχει πάρει προ πολλού τελείως λάθος δρόμο. Ο ανθρωπισμός, ο σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου είναι στοιχεία που αγνοούνται παντελώς από την πλειονότητα των συμπολιτών μας. Το βλέπεις, το βιώνεις κάθε μέρα. Το βιώνεις στις δημόσιες υπηρεσίες, το βιώνεις στους δρόμους, το βιώνεις στα σχολεία, το βιώνεις στα γήπεδα.

Χθες παρακολουθούσα τον αγώνα μπάσκετ μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ για την τελική φάση των play offs. Κατά την μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ήταν αναρτημένο σε εμφανή θέση για να γίνεται ορατό από τον τηλεοπτικό δέκτη ένα πανό που έγραφε, με αφορμή προφανώς τα τραγικά γεγονότα της Λεωφόρου Λαυρίου προ διμήνου, “Στα μαχαίρια ήρθατε κότες με τα χέρια”. Δεν με πείραξε τόσο το περιεχόμενο του πανό που ασφαλώς αποδεικνύει το αυτονόητο, δηλαδή τον μέγεθος της βλακείας αυτών που το έγραψαν, όσο η απάθεια όλων των άλλων. Δεν άκουσα κανένα από τους σχολιαστές της κρατικής τηλεόρασης μεταξύ των οποίων ήταν και ο εθνικός μας κόουτς Κώστας Πολίτης να το αναφέρουν, δεν είδα κανένα από τον επίσημο Ολυμπιακό είτε διοίκηση, είτε προπονητικό τιμ, είτε παίκτες να κάνει έστω και την παραμικρή κίνηση για να το κατεβάσει, δεν είδα κανένα από τους χιλιάδες άλλους φιλάθλους να δυσφορούν. Έχουμε γίνει τόσο χοντρόπετσοι που τέτοια γεγονότα ούτε καν μας αγγίζουν πλέον (για να μην παρεξηγηθώ τα ίδια ισχύουν και για τους πράσινους, κίτρινους, μαύρους κλπ).

Αλλά τι περιμένεις από μία κοινωνία, που βλέπει τα παιδιά της να κάνουν κάθε χρόνο καταλήψεις, είτε σε πανεπιστήμια είτε σε λύκεια και γυμνάσια, για ασήμαντης αφορμής θέματα και δικαιολογεί τους βανδαλισμούς των κτιρίων και την βία προς αυτούς που έχουν αντίθετη άποψη. Τι περιμένεις από μία κοινωνία που βλέπει τα παιδιά της να βιαιοπραγούν εναντίον άλλων παιδιών που είναι “διαφορετικά” και να τα δικαιολογούν (ποιος δεν θυμάται την αποκρουστική αντιμετώπιση του βιασμού της κοπελίτσας από την Βουλγαρία από την πλειονότητα των κατοίκων της Αμαρύνθου). Τι περιμένεις από μία κοινωνία που οι πολίτες της είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να έρθουν στα χέρια είτε είναι σε δημόσιες υπηρεσίες, είτε στον δρόμο, είτε σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει, ή έχουμε πει και οι ίδιοι, αν δεν φωνάξεις δεν πρόκειται να βρεις το δίκιο σου.

Ακούω πολλές φορές άλλους συνέλληνες, που λέει και ο Λιακόπουλος, να μιλάνε με δέος για το παρελθόν, για την κληρονομιά που έχουν αφήσει οι πρόγονοί μας κλπ. Αυτό μας έχει φάει. Το παρελθόν. Όλοι οι άλλοι οφείλουν να μας σέβονται γιατί είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Ασχέτως του τι κάνουμε εμείς σήμερα. Του τι πολιτισμό παράγουμε εμείς σήμερα. Και δυστυχώς παράγουμε μόνο βία. Ώρες, ώρες οι σύγχρονοι Έλληνες μου θυμίζουν την Ρίτα Μουσούρη στην παλιά ελληνική ταινία “η Βίλα των Οργίων” που ενώ την είχαν πιάσει για μαστροπεία εκείνη έλεγε “μιλάτε μου σας παρακαλώ στον πληθυντικό, εγώ είμαι κόρη ναυάρχου”.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΕΓΧΡΩΜΟΙ;

Μου το έστειλαν σήμερα, το βρήκα πάρα πολύ καλό, και το παραθέτω χωρίς κανένα σχόλιο.

Εγώ... όταν γεννήθηκα ήμουν μαύρος,

όταν μεγάλωσα ήμουν μαύρος,

όταν κάθομαι στον ήλιο είμαι μαύρος...

όταν κρυώνω είμαι μαύρος.

όταν τρομάζω είμαι μαύρος,

όταν πεθάνω είμαι μαύρος.

Εσύ... όταν γεννήθηκες ήσουν ροζ.

όταν μεγάλωσες ήσουν άσπρος.

όταν κάθεσαι στον ήλιο είσαι κόκκινος.

όταν κρυώνεις είσαι μπλε.

όταν τρομάζεις είσαι κίτρινος.

όταν αρρωσταίνεις είσαι πράσινος.

όταν πεθάνεις είσαι γκρι.

ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΕΜΕΝΑ ΕΓΧΡΩΜΟ;"

ΠΕΡΙ ΛΑΟΥ

Η λέξη λαός μου προκαλεί δυσφορία. Δεν ξέρω γιατί, ίσως είναι η κουλτούρα που την διέπει, ή η ιστορία που σέρνει από πίσω της που μου έχουν δημιουργήσει ένα τέτοιο συναίσθημα. Από μικρός ότι είχε σχέση με το “λαό” το είχα συνδυάσει με την μιζέρια και με την κακομοιριά, στην πορεία πρόσθεσα και τον άνευ ορίων καιροσκοπισμό. Να πρωτοθυμηθώ τους περίφημους λαϊκούς αγωνιστές, όλων των εθνών και όλων των απόψεων, που στο όνομα αυτών που εκπροσωπούν έσφαζαν και σφάζουν όποιον είχε και έχει αντίθετη άποψη; Τους ηγέτες των σοσιαλιστικών δημοκρατιών της ανατολικής Ευρώπης να μιλούν για λαϊκή κυριαρχία, καταπιέζοντας βάναυσα, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, χιλιάδες πολίτες των κρατών τους; Το περίφημο σλόγκαν του Αντρέα το 81 ΛΑΟΣ – ΠΑΣΟΚ στην Εξουσία, που τελικά σήμαινε την άλωση του κράτους από χιλιάδες γενειοφόρους πρασινοφρουρούς; Το Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (χωρίς περαιτέρω σχόλια); Ή από την άλλη εκφράσεις όπως λαϊκά προάστια (φτωχές και εξαθλιωμένες γειτονιές), λαϊκό τραγούδι (για καημούς και βάσανα), μπάνια του λαού (σαράβαλα λεωφορεία στοιβαγμένα με κόσμο να προορίζονται για διάφορες “ειδυλλιακές” παραλίες της Αττικής όπως η Λούτσα);

Η λέξη “λαός” αποδυναμώνει και πολτοποιεί, τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά που έχει κάθε ένα από τα μέλη του. Ατονεί την ατομικότητα και τονίζει την συλλογικότητα. Μία συλλογικότητα όμως που τις περισσότερες φορές γίνεται αντιληπτή ως αφελής (εξ’ ου και το λαοπλάνος). Αντί της λέξης λαός προτιμώ το πολίτες. Ο πολίτης έχοντας δικαιώματα και υποχρεώσεις, υποδηλώνει την μοναδικότητα του μέσα στο σύνολο. Δεν θα ανέδυε διαφορετικά συναισθήματα το πανό στην πλατεία Αργυρουπόλεως αν αντί για “Ελεύθερες οι παραλίες για τον λαό”, έγραφε “ελεύθερες παραλίες για τους πολίτες”;

ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΟ BASKET Ο ΝΤΕΓΙΑΝ ΜΠΟΝΤΙΡΟΓΚΑ

Το blog σήμερα είναι αφιερωμένο σ’ έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες του ευρωπαϊκού basket, στον Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Χθες μετά την ήττα της Ρόμα από την Σιένα και τον αποκλεισμό της από τα ιταλικά play offs ο Ντέκι ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση (Σύμπτωση; Ο Ντέγιαν σταμάτησε ακριβώς 14 χρόνια μετά το θάνατο του άλλου πολύ μεγάλου μπασκετμπολίστα του Ντράζεν Πέτροβιτς με τον οποίο ήταν και ξαδέλφια) κάνοντας την ακόλουθη δήλωση: "Πέρασα 15 χρόνια κάνοντας αυτό που αγάπησα. Ξεκίνησα την καριέρα μου στην Ιταλία και την τελειώνω εδώ".

Σαν φίλος του Παναθηναϊκού θα θυμάμαι πάντα την μεγάλη νίκη και το πρωτάθλημα στο ΣΕΦ το 1999, το Ευρωπαϊκό του 2000 στην Θεσσαλονίκη, το επικό ευρωπαϊκό στην Μπολόνια το 2002 και την αλησμόνητη επάνοδό του στο Σπόρτιγκ με την Μπαρτσελόνα το 2003.

Thanks for the memories Dejan!!!.

Υ.Γ. Ένα πάρα πολύ καλό αφιέρωμα μπορείτε να διαβάσετε εδω.

ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟΥ ΤΟΥ ΟΠΑΠ ΕΞΗΓΓΕΙΛΕ Ο κ. ΟΡΦΑΝΟΣ

«H ΟΠΑΠ ΑΕ δίνει πάρα πολλά χρήματα στην ελληνική οικονομία και κατ’ εξοχήν στον ελληνικό αθλητισμό. Είναι, λοιπόν, προφανές, ότι η διατήρηση του μονοπωλίου ενισχύει τη συνολική μας προσπάθεια», δήλωσε ο υφυπουργός Πολιτισμού αρμόδιος για θέματα αθλητισμού της κατ’ ευφημισμό φιλελεύθερης κυβέρνησης Γιώργος Ορφανός, στο περιθώριο της 7ης Ετήσιας Τακτικής Συνέλευσης της ΟΠΑΠ ΑΕ, που έγινε σε ξενοδοχείο της Αθήνας. Για να θυμηθούμε όμως κύριε Ορφανέ που ακριβώς έχει διοχετευτεί ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων του μονοπωλιακού αυτού οργανισμού.

1. Χρηματοδότηση του προγράμματος “Κοροιβός” για την βελτίωση της απόδοσης των αθλητών του στίβου με απαγορευμένες ουσίες που είχε εκπονηθεί από το πολλάκις τιμημένο από τους κρατικούς φορείς Χρήστο Τζέκο.

2. Χρηματοδότηση των περισσοτέρων “επαγγελματικών” ομάδων όλων των αθλημάτων. Για όσες ομάδες δεν είναι σε θέση να βρουν χορηγό ή δεν είναι ευχαριστημένες από τις προσφορές που έχουν, τότε ο ΟΠΑΠ είναι πάντα η λύση για ένα καλό διαφημιστικό πακέτο.

3. Ο κύριος χορηγός του “ελκυστικότατου” προϊόντος που λέγεται ελληνική Super League.

4. Μεγάλος χορηγός του ευρωπαϊκού πανηγυριού της Eurovision.

Δεν νομίζω κύριε υπουργέ ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να καυχιέστε. Σίγουρα μέρος των χρημάτων του ΟΠΑΠ έχει πάει και σε ευγενείς σκοπούς αλλά θεωρώ ότι είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι και δεν αρκεί για να διατηρεί ο ΟΠΑΠ τα μονοπωλιακά του προνόμια. Στην Ελλάδα έχουμε καταλάβει λάθος το νόημα του αθλητισμού. Δεν θα πρέπει το κράτος να ενδιαφέρεται για την παραγωγή πρωταθλητών. Αυτό είναι πρωτίστως θέμα των ίδιων των αθλητών. Σ’ όλες τις άλλες χώρες ο μεγάλος αθλητής είναι σε θέση να χρηματοδοτεί την προσπάθεια του μέσω χορηγών αλλά και των ποσών που λαμβάνει, και δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα, με την συμμετοχή του σε μεγάλα μίτινγκ. Δεν περιμένει από κανένα κράτος να τον ανταμείψει για το μετάλλιο του με κάποιο προκαθορισμένο χρηματικό ποσό και με την τοποθέτηση του στις ένοπλες δυνάμεις. Αυτά γίνονταν μόνο στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Από το κράτος το μόνο που θα περίμενα θα ήταν να υποστηρίξει τον σχολικό αθλητισμό και να δημιουργήσει κάποιους χώρους μαζικής άθλησης. Στην χώρα μας ο μόνος τέτοιος χώρος που υπήρχε ήταν αυτός του Αγίου Κοσμά, ο οποίος πλέον παραχωρήθηκε αποκλειστικά για τις ανάγκες των επαγγελματιών αθλητών.

Από την άλλη για τους παίκτες του στοιχήματος η ύπαρξη μίας μόνο εταιρείας τους στερεί την δυνατότητα επιλογής της καλύτερης δυνατής απόδοσης. Βέβαια τώρα με την διάδοση του internet οι παίκτες έχουν κάποιες εναλλακτικές αλλά και πάλι δημιουργείται κατάσταση αδικίας προς όλους εκείνους που για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν έχουν την δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο.

Η άμεση παύση της επιχορήγησης μέσω του ΟΠΑΠ όλων των κρατικοδίαιτων αθλητών και προπονητών και το παράλληλο άνοιγμα της αγοράς του στοιχήματος πρέπει να είναι προτεραιότητες μίας κυβέρνησης που θέλει να αποκαλείται φιλελεύθερη. Μέχρι να γίνει όμως αυτό δίκαια οι παίκτες του στοιχήματος θα αγανακτούν με αυτά που προσφέρει ο εθνικός μας νταβάς (όπως πολύ εύστοχα τον αποκάλεσε ένας ακροατής σε κάποια ραδιοφωνική εκπομπή για το στοίχημα).

ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗΝ ΝΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ

Βγήκαν από την 1η Ιουνίου οι άντρες της τροχαίας και μοιράζουν κλήσεις στα πλαίσια της εφαρμογής του νέου κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Συλλαμβάνεται ιδιοκτήτης εκθεσιακού χώρου γιατί έργο καλλιτέχνη προσέβαλλε το εθνικό φρόνημα κάποιων επισκεπτών. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε πρόσφατα ότι ετοιμάζει το νομοθετικό πλαίσιο για την απαγόρευση των τηλεφωνικών δημοσκοπήσεων καθώς και της μέτρησης της τηλεθέασης των δελτίων ειδήσεων. Αυτά είναι μόνο λίγα παραδείγματα, των τελευταίων ημερών, που δείχνουν απλά την κρατούσα πεποίθηση ότι με την θέσπιση νόμων μπορούν να λυθούν πολλά από τα κακώς κείμενα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Είναι όμως έτσι;

Η μέχρι σήμερα εμπειρία μας έχει δείξει ότι η ύπαρξη τόσων πολλών νόμων όχι μόνο δεν λειτουργεί αποτρεπτικά, αλλά σε πολλές περιπτώσεις ωθεί πολλούς συμπολίτες μας προς την παραβατική συμπεριφορά, εκμεταλλευόμενοι τα παραθυράκια και τις φωτογραφικές διατάξεις που τους διέπουν καθώς και τις όποιες γνωριμίες τους, και η οποία εκλαμβάνεται ως “μαγκιά”. Έτσι λοιπόν εμφανίζονται δύο είδη παραβατών. Εκείνοι που πληρώνουν το αντίτιμο των πράξεων τους, και οι οποίοι αισθάνονται αδικημένοι από το σύστημα και το κράτος, και εκείνοι που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο καταφέρνουν ή να πέσουν στα μαλακά ή στην καλύτερη, γι’ αυτούς, των περιπτώσεων να την βγάζουν τελείως καθαρή.

Η λύση λοιπόν δεν είναι η συνεχής θέσπιση νέων νόμων, πολλοί μάλιστα από τους οποίους αναιρούν ακούσια προγενέστερους τους. Η λύση βρίσκεται βραχυπρόθεσμα στην πλήρη και ίση προς όλους εφαρμογή των απολύτως απαραίτητων και μακροπρόθεσμα στην βελτίωση της παιδείας μας. Είναι θέμα παιδείας πρωτίστως να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε δρόμους εντός πόλεως όπου ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας “πεταχτεί” κάποιος πεζός, είναι θέμα παιδείας να περιμένουμε στο φανάρι υπομονετικά και να μην παρακάμπτουμε από τα πλάγια την σειρά, είναι θέμα παιδείας να αποδεχόμαστε την έκφραση της άποψης του άλλου ακόμα και εάν αυτή μας ενοχλεί, είναι θέμα παιδείας τι τηλεοπτικό πρόγραμμα θα βλέπουμε και τι είδους έρευνες θα αποδεχόμαστε στην εργασία ή στα όποια άλλα ενδιαφέροντα μας. Είναι πρωτίστως θέμα παιδείας να αντιλαμβανόμαστε μέχρι που φθάνει η ελευθερία μας και αν η έκφρασή της πέρα από αυτά τα όρια περιορίζει την αντίστοιχη ελευθερία κάποιων άλλων συνανθρώπων μας.

Υ.Γ. Δύο ενδιαφέρουσες απόψεις σχετικά με την υπόθεση του Art Athina είναι αυτή του Πάσχου Μανδραβέλη από την χθεσινή Καθημερινή και του Αντώνη Πανούτσου από τη σημερινή Sportday

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΩΝ

Στο όνομα των εθνών και των θρησκειών έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα της Ιστορίας.

Γι’ αυτό και εναντιώνομαι σε όλους αυτούς που μιλάνε για ανωτερότητες φυλών, για δικούς τους θεούς, που νομιμοποιούν τα εγκλήματά τους από τα εγκλήματα των άλλων.

Υ.Γ. Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας ένα βιβλίο για εγκλήματα πολέμου καθώς και το άρθρο του Τάκη Καμπύλη στον Ελεύθερο Τύπο της Παρασκευής

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ