Η πρώτη ουσιαστική πολιτική απόφαση της νέας κυβέρνησης ήταν η απόσυρση του βιβλίου της ιστορίας της έκτης δημοτικού. Εύγε κύριε Καραμανλή και κύριε Στυλιανίδη, ειδικά από εσάς που είστε νέος άνθρωπος και ευρωπαϊστής περίμενα πραγματικά μία τελείως διαφορετική αντιμετώπιση του όλου ζητήματος. Τώρα δεν μένει παρά να αναθέσετε την συγγραφή του νέου σχολικού εγχειριδίου στους Καρατζαφέρη, Γεωργιάδη, Βελόπουλο, Βορίδη, Πλεύρη και Παπαθεμελή.
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
5 σχόλια:
Δεν καταχωρίζομαι μεταξύ των πελατών των κ.κ. Γεωργιάδη- Βελόπουλου και Σια αλλά αναρωτιέμαι αν οι περισσότεροι εκ των υποστηρικτών του βιβλίου της Ιστορίας έχουν κάνει το κόπο να διαβάσουν έστω και λίγες απο τις σελίδες του και μάλιστα σελίδες πέραν του όποιου "συνωστισμού".
Η άποψη μου είναι η εξής:
α) Κάθε σχολικό βιβλίο Ιστορίας οφείλει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη του την ηλικία των αναγνωστών - μαθητών. Πιστεύω ότι το επίμαχο βιβλίο παραβλέπει συνειδητά αυτή τη πτυχή.
β) Κάθε σχολικό βιβλίο Ιστορίας οφείλει να υπηρετεί την αφήγηση ειδικά όταν πρόκειται για μικρές ηλικίες.
γ) Κάθε σχολικό βιβλίο Ιστορίας οφείλει να αποστασιοποιείται απο γεγονότα και πρόσωπα ακολουθώντας με "θρησκευτική" ευλάβεια το δρόμο της αυστηρής ουδετερότητας σε ζητήματα που παραμένουν εισέτι ανοικτά και στην έρευνα, στο διάλογο και στην αντιπαράθεση. Αλλά, όλα αυτά δεν αφορούν (προς το παρόν) τα εκτάκια...
Έχω την εντύπωση ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όσοι εναντιώθηκαν από την αρχή στο βιβλίο στάθηκαν αποκλειστικά στον περίφημο συνωστισμό. Το ζήτημα όμως στην παρούσα φάση δεν είναι αν το βιβλίο είναι καλό ή όχι αλλά η αντιμετώπιση του ζητήματος από την κυβέρνηση. Προεκλογικά μας διαβεβαίωνε ότι είχαν γίνει όλες οι προτεινόμενες από την Ακαδημία αλλαγές και ότι είναι στο τυπογραφείο προς έκδοση και έρχεται τώρα ο νέος υπουργός και μας ανακοινώνει την απόσυρση του βιβλίου, προφανώς υπό τον φόβο της εκ δεξιών προερχόμενης αντιπολίτευσης. Το θέμα του βιβλίου έγινε από την αρχή αντικείμενο μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν κατάφερε, (προεκλογικά αναμενόμενο, μετεκλογικά όμως απαράδεκτο) να το θέσει στην σωστή του διάσταση. Προτίμησε λοιπόν την εύκολη (και πολιτικά ανέξοδη) λύση.
Όσον αφορά την δική μου άποψη για το βιβλίο την έχω εκφράσει με δύο post από τον Μάρτιο.
ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑ Ή ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ;
ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑ Ή ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕΡΟΣ 2;
Υ.Γ. Μία πολύ σοβαρή θέση όσον αφορά το θέμα της απόσυρσης του βιβλίου είναι του λ:ηρ (Λεωνίδα Ηρακλειώτη)στο http://sandbox.cs.uchicago.edu/blog_el/?p=371
Το περίφημο ζήτημα του "συνωστισμού" είναι σαφώς το πλέον προβελημένο και αυτό είναι απολύτως λογικό. Οι απόγονοι των ανθρώπων που "συνωστίστηκαν" φυσικά εξανίστανται με τη ωραιοποιημένη περιγραφή μιας τραγωδίας που μετέτρεψε τους προγόνους τους σε πρόσφυγες. Από την άλλη, οι υπερασπιστές του βιβλίου έχουν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να υποστηρίξουν ότι όλοι όσοι ζήτησαν την απόσυρση του βιβλίου είναι λίγο-πολύ πολιτικά τέκνα του Άδωνι..
Η πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Υπήρξαν ψύχραιμες φωνές που εντόπισαν σωρεία ανακριβιών στο βιβλίο. Κάποιες από αυτές θα έπρεπε να είναι κανείς ειδικός για να τις εντοπίσει. Δε χρειάζεται, όμως, να είναι κανείς ειδικός για να διαπιστώσει ότι είναι το λιγότερο ατυχές να ερωτώνται τα παιδιά τι είδους μονάρχης ήταν ο Σουλτάνος βάσει των πληροφοριών που αντλούν από τις "πηγές", οι οποίες πηγές εν προκειμένω είναι η εξής μία: η άποψη ενός Γάλλου εμπόρου που είχε εξασφαλίσει έναντι αδρού αντιτίμου τη θέση του "πρέσβη" παλαιότερα και τώρα λιβάνιζε το Σουλτάνο (τον άνθρωπο που εξυπηρετούσε με το αζημίωτο τα συμφέροντά του) στο νέο Γάλλο μονάρχη, προκειμένου να επιστρέψει στην περίζηλη θέση. Εφόσον το βιβλίο κάνει λόγο για πηγές, το σωστό θα ήταν να υπάρχουν τουλάχιστον δύο, ώστε να δικαιολογείται στοιχειωδώς ο πληθυντικός και, στο όνομα της σφαιρικής ιστορικής αντιμετώπισης που δήθεν προώθούσε η ομάδα Ρεπούση, η δεύτερη να είναι λιγότερο γλοιώδης και δουλική προς το Σουλτάνο.
Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν άφθονα, και μάλιστα επισημάνθηκαν. Η τελευταία μεγάλη ναυμαχία ξύλινων ιστιοφόρων στην παγκόσμια ιστορία, αυτή του Ναυαρίνου, προσπερνιέται μέσω μιας εικόνας, λαϊκού πίνακα της εποχής. Η έξοδος του Μεσολογγείου, γεγονός με τεράστιο αντίκτυπο στην Ευρώπη, ανάλογο της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα, υπό την έννοια ότι αποτέλεσε καταλύτη για την επέμβαση των ισχυρών του κόσμου, εξετάζεται επιφανειακά. Αναρωτιέμαι, θα τολμούσε κανείς σήμερα να κάνει λόγο για το "Συνωστισμό της Σρεμπρένιτσα";
Παραδείγματα άφθονα. Και μονίμως, "στρογγυλοποιημένα" μη τυχόν και θίξουμε τους γείτονες ή τους χρηματοδότες αυτού του πονήματος.
Σε κάθε περίπτωση, είναι ανακριβές και άδικο να χαρακτηρίζεται όποιος διαφωνεί με αυτό το σύγγραμμα (που ανάθεμα αν το έχουν διαβάσει οι τόσοι ένθερμοι υποστηρικτές του) ακροδεξιός. Το ότι βρήκε πάτημα να αντλήσει ψήφους από την εκλογική δεξαμενή ο Καρατζαφέρης δε σημαίνει ότι όποιος διαφώνησε με το περιεχόμενο του βιβλίου αλλά και τον τρόπο που αυτό δόθηκε είναι επίγονος του Λιακόπουλου...
Το παρών post μου είχε να κάνει αποκλειστικά με τον τρόπο αντιμετώπισης του θέματος από την κυβέρνηση και την ανακολουθία λόγων και πράξεων. Επειδή όμως τέθηκαν κάποια θέματα όσον αφορά το ίδιο το βιβλίο, οφείλω να απαντήσω.
@ snoob λες: "Από την άλλη, οι υπερασπιστές του βιβλίου έχουν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να υποστηρίξουν ότι όλοι όσοι ζήτησαν την απόσυρση του βιβλίου είναι λίγο-πολύ πολιτικά τέκνα του Άδωνι."
Την ίδια ακριβώς ευκαιρία που βρήκαν όλοι αυτοί που κατακρίνουν το βιβλίο για να μιλήσουν για παγκόσμια συνομωσία κατά της Ελλάδας, για ανθέλληνες (γραικύλους κατά Χριστόδουλο) που προσπαθούν να επιβάλλουν τις επιταγές της νέας τάξης πραγμάτων.
"οι οποίες πηγές εν προκειμένω είναι η εξής μία"
και λίγο πιο κάτω
"Εφόσον το βιβλίο κάνει λόγο για πηγές, το σωστό θα ήταν να υπάρχουν τουλάχιστον δύο, ώστε να δικαιολογείται στοιχειωδώς ο πληθυντικός και, στο όνομα της σφαιρικής ιστορικής αντιμετώπισης που δήθεν προωθούσε η ομάδα Ρεπούση, η δεύτερη να είναι λιγότερο γλοιώδης και δουλική προς το Σουλτάνο."
Στο θέμα της μικρασιατικής εκστρατείας και καταστροφής οι πηγές είναι έξι. Του Ελευθέριου Βενιζέλου τότε πρωθυπουργού, του Κεμάλ αρχηγού των τουρκικών δυνάμεων, του Αλέξη Αλεξίου και της Έλλης Βαλσαμάκη κατοίκων Σμύρνης για την άφιξη και την παρουσία ελληνικών δυνάμεων στην Μικρά Ασία, και της Δέσποινας Συμεωνίδου από τα Κέναταλα της Καππαδοκίας και του Α. Μυκονιάτη από την Ατζανό κοντά στην Πέργαμο για την μικρασιατική καταστροφή και την φυγή των Ελλήνων.
"Η έξοδος του Μεσολογγίου, γεγονός με τεράστιο αντίκτυπο στην Ευρώπη, ανάλογο της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα, υπό την έννοια ότι αποτέλεσε καταλύτη για την επέμβαση των ισχυρών του κόσμου, εξετάζεται επιφανειακά. Αναρωτιέμαι, θα τολμούσε κανείς σήμερα να κάνει λόγο για το "Συνωστισμό της Σρεμπρένιτσα"; "
Το βιβλίο, όπως έγραψα και στα δύο σχετικά μου posts τον Μάρτιο καλύπτει μία περίοδο 500-550 χρόνων περίπου μέσα σε 136 σελίδες. Είναι αναπόφευκτο να περνάει επιγραμματικά πολλά ιστορικά γεγονότα.
Το θέμα όμως είναι ότι όλοι όσοι καταγγέλλουν το βιβλίο του αποδίδουν έλλειψη δημιουργίας φρονήματος (χαρακτηριστικά το όσα αναφέρει ο Χρύσανθος Λαζαρίδης και τα όποια αναφέρω στα παλιότερα posts μου). Εγώ αυτό που επιθυμώ είναι εκμάθηση της ιστορίας χωρίς τα πάθη και τις μυθοπλασίες του παρελθόντος. Για πείτε μου αγαπητέ μου ποια αξιόπιστη πηγή αναφέρει τα κρυφά σχολειά; Πως είναι δυνατόν αν απαγορευόταν κατά την Οθωμανική Περίοδο η εκπαίδευση των ελληνοπαίδων ο Κοσμάς ο Αιτωλός να ίδρυσε μέσα σε 16 χρόνια πάνω από 100 σχολεία; Σας θυμίζω την ρήση του “Να σπουδάζετε και εσείς, αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα όσον ημπορείτε. Και αν δεν εμάθετε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας, να μανθάνουν τα ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είναι εις την ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσης τα ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβης εκείνα οπού ομολογεί η Εκκλησία μας”. Από την άλλη για κάθε έξοδο του Μεσολογγίου (που πολύ σωστά την παρομοιάζετε με την σφαγή στην Σρεμπένιτσα) υπάρχει μία άλωση της Τριπολιτσάς όπου σύμφωνα με τον Κολοκοτρώνη “Το ασκέρι όπου ήτον μέσα, το ελληνικό, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άντρες, τριάνταδύο χιλιάδες. Το άλογό μου από τα τείχη έως τα σαράγια δεν επάτησε γη. Ελληνες εσκοτώθηκαν εκατό.” Για κάθε περίφημο συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης το 22, υπήρχε ένα ελληνικό εκστρατευτικό σώμα στα ενδότερα της Ανατολίας για περίπου 2 χρόνια. Πιστεύετε πραγματικά ότι οι έλληνες στρατιώτες δεν εξεδίωξαν αμάχους στο πέρασμά τους;
Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Για εμένα αυτό που προέχει είναι η ιστορική αλήθεια. Μόνο γνωρίζοντας πραγματικά το τι συνέβη μπορείς να αποφύγεις ανάλογες κακοτοπιές στο μέλλον.
Αυτή είναι η διαφωνία μας. Όποιος κατέκρινε το βιβλίο, δεν το έκανε αποκλειστικά γιατί εθίγη από το "συνωστισμό" ή άλλα σημεία όπου το βιβλίο αγνοεί κατά τρόπο προκλητικό γεγονότα εθνικής σημασίας (ενδεικτικά αναφέρω την τραγική μοίρα του Ποντιακού Ελληνισμού που εξολοθρευόταν συστηματικά από το 1915 και πουθενά δεν αναφέρεται στο βιβλίο). Παρενθετικά και χωρίς διάθεση κακοφανισμού, η ερμηνεία ότι η (επιλεκτικά) επιφανειακή αντιμετώπιση κορυφαίας σημασίας γεγονότων οφείλεται σε έλλειψη χώρου είναι για μένα το λιγότερο ανεπαρκής.
Παρατηρώ, όμως, ότι όποιος τολμά να αρθρώσει κριτικό λόγο για το βιβλίο, καλείται να απαντήσει τι γνώμη έχει για τη σφαγή στην Τρίπολη, το Κρυφό Σχολειό και την προέλαση του Ελληνικού στρατού το 21-22. Οσάν να δηλώνει αρνητής των ευθυνών της Ελλάδας όποιος αγανακτεί με τον βλακώδη ισχυρισμό του βιβλίου ότι το 1825-26 ο Ιμπραήμ κατέπνιξε την επανάσταση στην Πελοπόννησο τη στιγμή που στην ίδια σελίδα το βιβλίο αναφέρει ότι οι Έλληνες διατηρούσαν εστίες αντίστασης στην Πελοπόννησο. Είναι φασίστας ή υπερεθνικιστής όποιος διερωτάται πώς στην ευχή οι επιστήμονες της ομάδας Ρεπούση έπεσαν σε τέτοια παιδαριώδη αντίφαση; Και να ήταν μόνο αυτές οι γκάφες τους...
Προσπαθώ να εξηγήσω ότι όταν δύο άνθρωποι καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα (λ.χ. το βιβλίο ήταν καταδικασμένο να αποτύχει γιατί είχε απωλέσει το κύρος του και καλώς αποσύρθηκε) δεν το κάνουν απαραιτήτως ακολουθώντας το ίδιο σκεπτικό και σίγουρα το ότι συμφωνεί κάποιος σε ένα ή δύο σημεία με τις απόψεις που εκφράζει ένας πολιτικός δεν τον καθιστά κατ' ανάγκη οπαδό του.
Σωστά διερωτάται ο Στάθης, τώρα που συνέπεσαν στις εκτιμήσεις τους το διαχρονικά αλάνθαστο ΚΚΕ με τον Χριστόδουλο, τι συνέβη; Έχει δίκιο ο Αθηνών και Πάσης, ή έχει άδικο το ΚΚΕ;
Και για να πω δυο λόγια για τους χειρισμούς της κυβέρνησης: απορίας άξιο είναι για ποιο λόγο η κυβέρνηση αγνοούσε καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας της τις αρνητικές εκθέσεις του καθ' ύλην αρμοδίου κ. Παπαγρηγορίου του Π.Ι. (από το 2004). Προσωπικά, δεν μπορώ να επικροτήσω μια απόφαση που θεωρώ σωστή όσον αφορά στο τελικό της αποτέλεσμα αλλά λανθασμένη ως προς τη διαδικασία που ακολουθήθηκε. Κρατώ, όμως, ως ενδιαφέρον στοιχείο ότι όλο αυτό το ενδιαφέρον για την σφαιρικά σωστή παρουσίαση της ιστορίας (δηλαδή με στοιχεία που δε "συμφέρουν" την Ελλάδα) εμφανίστηκε όταν πλέον κατέστη πασιφανές ότι οι αντιδράσεις για το βιβλίο δεν περιορίζονταν στους συνήθεις γραφικούς.
Δημοσίευση σχολίου