Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

SOUND OF SILENCE

Ίσως ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί. Απολαύστε το σε μία παλιά εκτέλεση...

Hello darkness, my old friend,

Ive come to talk with you again,

Because a vision softly creeping,

Left its seeds while I was sleeping,

And the vision that was planted in my brain

Still remains

Within the sound of silence.

In restless dreams I walked alone

Narrow streets of cobblestone,

neath the halo of a street lamp,

I turned my collar to the cold and damp

When my eyes were stabbed by the flash of a neon light

That split the night

And touched the sound of silence.

And in the naked light I saw

Ten thousand people, maybe more.

People talking without speaking,

People hearing without listening,

People writing songs that voices never share

And no one dare

Disturb the sound of silence.

Fools said i, you do not know

Silence like a cancer grows.

Hear my words that I might teach you,

Take my arms that I might reach you.

But my words like silent raindrops fell,

And echoed

In the wells of silence

And the people bowed and prayed

To the neon God they made.

And the sign flashed out its warning,

In the words that it was forming.

And the sign said, the words of the prophets

Are written on the subway walls

And tenement halls.

And whisperd in the sounds of silence.

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008

10 ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται αυτό τον καιρός ως ο νέος Μεσσίας που θα σώσει αυτή την χώρα. Επειδή λοιπόν έχουν αρχίσει οι συζητήσεις για το ενδεχόμενο συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικά σχήματα και επειδή οι θέσεις του κόμματος όπως εμφανίζονται στον διαδικτυακό τους τόπο είναι εκθέσεις ιδεών κατά του νεοφιλελευθερισμού και ευχολόγια για το υπέρτατο κοινωνικό κράτος, όπου θα δουλεύουμε όλοι λιγότερο και θα αμειβόμαστε περισσότερο, απολαμβάνοντας παράλληλα ποιοτικότατες υπηρεσίες υγείας, παιδείας, μεταφορών μέσα σ’ ένα φιλικό προς το πολίτη περιβάλλον (αλήθεια ποιος δεν θα ήθελε να ζει σε αυτόν το παράδεισο!!!), χωρίς όμως να δίνεται μία πρακτική θέση για το πώς θα επιτευχθούν όλα αυτά, θέτω δέκα απλά ερωτήματα προς τον σύντροφο Αλέξη και τους συνοδοιπόρους του.

1. Η δικαιότερη κατανομή του πλούτου είναι κάτι που όλοι μας επιθυμούμε. Με ποιους όμως τρόπους και πολιτικές θα επιτύχει την παραγωγή πλούτου;

2. Η αύξηση των κονδυλίων στο 5% του ΑΕΠ για την παιδεία, στο 5,5% για την υγεία με αύξηση των συντάξεων και διατήρηση των ίδιων (αν όχι μείωση) ορίων ηλικίας απαιτούν την εξεύρεση κεφαλαίων (τεράστιων) για την χρηματοδότηση τους. Από πού ακριβώς σκοπεύει να τα αντλήσει;

3. Καλώς ή κακώς το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον αποτελεί πραγματικότητα. Ο ανταγωνισμός των ελληνικών επιχειρήσεων από εταιρείες προερχόμενες από χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος είναι ανελέητος. Από την στιγμή που η απομόνωση της χώρας είναι μάλλον ανέφικτη ποιες είναι οι σκέψεις του για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος;

4. Είναι υπέρ της διατήρησης του κρατικού χαρακτήρα στην ΔΕΗ, τον ΟΤΕ και την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ. Από την στιγμή όμως που αυτές οι εταιρείες ή ήδη αντιμετωπίζουν ή θα αντιμετωπίσουν (με το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας η ΔΕΗ) μεγάλο ανταγωνισμό από ιδιωτικές πως θα διασφαλίσει την βιωσιμότητα τους;

5. Σύμφωνα με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ο αγροτικός τομέας θα βοηθηθεί μέσω της ριζικής αλλαγής του ΚΑΠ και της αύξησης των κονδυλίων από την Ε.Ε. για την γεωργία (θέσεις 1 και 2 του προγράμματος). Πως πιστεύει ότι θα πιέσει την Ε.Ε. όταν εμφανίζεται μόνιμος πολέμιός της;

6. Η Ε.Ε. έχει βγάλει επανειλημμένως αποφάσεις που καλεί την Ελλάδα να συμμορφωθεί προς το κοινοτικό δίκαιο και να επιτρέψει την λειτουργία και μη κρατικών-ιδιωτικών πανεπιστημίων. Πως σκέφτεται να αντιδράσει σε αυτές τις πιέσεις;

7. Ποιες είναι ακριβώς οι θέσεις του για την αναβάθμιση του πανεπιστημίου, όταν είναι κατά της αξιολόγησης καθηγητών και μαθητών ενώ παράλληλα χαϊδεύει και τα αυτιά όλων αυτών που κατ’ επανάληψη λεηλατούν τα ανώτατα ιδρύματά μας;

8. Ποια είναι η θέση του στο θέμα της ονομασίας της γείτονος χώρας;

9. Ποια η θέση του για την επίλυση του Κυπριακού;

10. Τέλος σε μία πρόσφατη συνέντευξη του στο κρατικό κανάλι το στέλεχος του κόμματος Στρατούλης είπε ότι προϋπόθεση για την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικά σχήματα θα είναι η έξοδος από το ΝΑΤΟ. Συμφωνεί με αυτή την άποψη; Αν ναι έχει σκεφτεί τις ενδεχόμενες συνέπειες που θα έχει αυτή η αποχώρηση στα εθνικά μας συμφέροντα;

Δεν περιμένω βέβαια καμία σαφή απάντηση από τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανόν να χαρακτηρισθώ ως ένας ανάλγητος νεοφιλελεύθερος, όμως για μένα είναι λογικές απορίες που τα ευχολόγια και ο καταγγελτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα δεν απαντούν.

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008

ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΤΑΝΙΑ;;;

«Όλοι στους δρόμους. Τη νίκη θα φέρουν οι κοινωνικοί αγώνες» καταλήγει σε ανακοίνωση του, όπου καλεί σε παλλαϊκό ξεσηκωμό τους εργαζόμενους για το ασφαλιστικό, ο Συνασπισμός. Μία ερώτηση μόνο. Την ανακοίνωση αυτή μήπως την συντάξανε πίνοντας καφεδάκι στην Μεγάλη Βρεττάνια;;;

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ

Ίσως είναι πολύ νωρίς μια και δεν έχει περάσει μήνας από την εκλογή του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, αλλά μέχρι τώρα ο Ιερώνυμος είναι ευχάριστη έκπλήξη. Μετά την δεκαετή θητεία Χριστόδουλου, με την μιντιοποίηση της εκκλησίας και τον εκτροχιασμό της σε ακραίες θέσεις και πράξεις, ο νέος Αρχιεπίσκοπος ακολουθεί ακριβώς αντίθετη στάση, αποτελώντας ουσιαστικά την σανίδα σωτηρίας της. Εμφανίζεται ενωτικός, σε αντίθεση με τον πολωτικό λόγο του μακαριστού, αποσαφηνίζει και οριοθετεί την λειτουργία της εκκλησίας και την διαχωρίζει από την πολιτική εξουσία. Χαρακτηριστική η φράση του στην ομιλία μετά την ενθρόνιση του “…Καθήκον της Εκκλησίας είναι να διατυπώνει λόγο και όχι να αμφισβητεί τους θεσμούς και να λαμβάνει πολιτικές θέσεις,… Η Εκκλησία δεν δικαιούται να στρατεύεται σε μια ιδεολογία και πολιτική απέναντι σε άλλη, γιατί τότε δεν θα είναι Εκκλησία, αλλά μία παράταξη…”. Πόσο διαφορετική σε ύφος και πνεύμα από ανάλογες τοποθετήσεις του μακαριστού! Σκέφτομαι ώρες ώρες ποια θα ήταν η αντίδραση του Χριστόδουλου σήμερα που το μακεδονικό έχει φθάσει σε οριακό σημείο. Είναι δεδομένο ότι θα διατυμπάνιζε την άποψη του από άμβωνα σε άμβωνα και θα έπραττε ανάλογα με τον Θεσσαλονίκης Άνθιμο διοργανώνοντας λαοσυνάξεις ανά την επικράτεια και φέρνοντας σε δύσκολη θέση την ελληνική διπλωματία (όποια είναι αυτή). Αντίθετα ο νέος Αρχιεπίσκοπος απλά δήλωσε το αυτονόητο “…σε κάθε περίπτωση θα ενεργήσουμε με σύνεση και με σοβαρότητα, όπως πρέπει…”

Τελευταία περίπτωση η υπόθεση του νέου μητροπολιτικού ναού και συνοδικού μεγάρου. Σε αντίθεση με τον μακαριστό που είχε θέσει ως ύψιστη προτεραιότητα στην ατζέντα του την εξεύρεση χώρου και την άμεση ανέγερση του ναού, νωπή ακόμα στην μνήμη η προσπάθεια του να διεκδικήσει τον χώρο του γηπέδου του Παναθηναϊκού στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ο νέος Αρχιεπίσκοπος “παγώνει τα σχέδια αυτά επιλέγοντας να δώσει βάρος κυρίως σε έργα κοινωνικού χαρακτήρα, όπως η δημιουργία κέντρων θεραπείας εξαρτημένων από τοξικές ουσίες.” Μήπως η αγωνία και η ευχή παράλληλα που είχα εκφράσει, με το τελευταίο από τα δύο post μου για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, “… να δω στην ηγεσία της εκκλησίας επιτέλους έναν ιεράρχη πράο, με ανοιχτό μυαλό, που αντιλαμβάνεται τις ανάγκες και τα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών, που δεν θα θέλει να παίξει ρόλο πολιτικό, μακριά από δογματισμούς, αφορισμούς και εθνική καπηλεία” πραγματοποιείται;