Πρώτη μεγάλη αποτυχία ήταν η πομπώδης επανίδρυση του κράτους. Στα μάτια τα δικά μου αλλά και κάθε φιλελεύθερου πολίτη η επανίδρυση σήμαινε την καταγραφή όλων των πραγματικών αναγκών του δημόσιου τομέα και τη σταδιακή αποσυμφόρηση του. Σήμαινε το τερματισμό του αχαλίνωτου κομματισμού, την χαριστική τοποθέτηση ημετέρων σε θέσεις κλειδιά, σήμαινε την αξιοποίηση ικανού και καταρτισμένου προσωπικού ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων, σήμαινε πριν και πάνω απ’ όλα δίκαιη αξιολόγηση των πάντων. Αντί όλων αυτών είχαμε εκμετάλλευση κάθε πιθανού παραθύρου, όπως τα περιβόητα προγράμματα stage, για την τοποθέτηση των “δικών μας παιδιών”, είχαμε την αύξηση του αριθμού των εργαζομένων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα σε άνω του εκατομμυρίου.
Η Κυβέρνηση απέτυχε να αναμορφώσει και να μεταρρυθμίσει το ασφαλιστικό σύστημα υποκύπτοντας στις πιέσεις των συνδικαλιστών (ανάμεσα τους και γαλάζιων) και της αντιπολίτευσης συντηρώντας στην ουσία την παρούσα κατάσταση η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση του. Δίστασε να αναμορφώσει πλήρως το φορολογικό σύστημα και απέτυχε παταγωδώς να πατάξει την φοροδιαφυγή. Στο τέλος μάλιστα όταν η παγκόσμια κρίση έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα δεν δίστασε να καταφύγει στην συνήθη πρακτική φορολογώντας τους ήδη φορολογημένους. Δεν προώθησε την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και δεν υπερασπίστηκε τις απόψεις της τόσο όσον αφορά το άρθρο 16 και την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση όσο και το άρθρο 24.
Η Νέα Δημοκρατία το 2004 ανήλθε στην εξουσία με την ταυτότητα του αμόλυντου. Ο πρωθυπουργός δήλωνε ότι θα κυβερνήσουν “σεμνά και ταπεινά”, αλλά αυτό δεν φάνηκε να άγγιζε πολλά από τα μεγαλοστελέχη του τα οποία στην καλύτερη περίπτωση ήταν υποστηριχτές του ότι είναι “νόμιμο είναι και ηθικό”. Το Βατοπέδι, τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, η Siemens, στα μάτια μου, είναι, αν όχι σε αξία τουλάχιστον από ηθικής απόψεως, εφάμιλλα του σκανδάλου Κοσκωτά, του Χρηματιστηρίου, της πράσινης Siemens.
Η Νέα Δημοκρατία απέτυχε γιατί αντέγραψε το κακό ΠΑΣΟΚ. Γιατί επέλεξαν ο αρχηγός και τα στελέχη του να πορευτούν όπως οι παλιές, κακές, κυβερνήσεις του Ανδρέα. Γιατί εδώ και δεκαπέντε περίπου χρόνια στερούνται ιδεολογικής συγκρότησης. Η επάνοδος αυτού του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, όχι του εκσυγχρονιστικού τουλάχιστον ΠΑΣΟΚ ή του ΠΑΣΟΚ του 2004, του ΠΑΣΟΚ της Λούκας Κατσέλη, του Νίκου Αθανασάκη, του Χάρη Καστανίδη κλπ., είναι αποκλειστικά δικό τους έργο. Όπως γράφεi και η σημερινή Εστία "Την ευθύνη την φέρει η ίδια η Νέα Δημοκρατία η οποία δεν έχει καταφέρει να πείσει τον ελληνικό λαό για τις θέσεις και την πολιτική της. Και τούτο γιατί στερείται ιδεολογικής συγκροτήσεως. Ακόμη και τώρα ένα 24ώρο προ των εκλογών, η Νέα Δημοκρατία δεν έχει διαπεράσει στο εκλογικό σώμα τι θα σημαίνει η επάνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Το κατηγορεί για έλλειψη σχεδίου και όχι για την επαναφορά του κρατισμού.
Κατά τα 5,5 χρόνια που ήταν στην εξουσία, η Νέα Δημοκρατία απέφυγε να διακηρύξει την ιδεολογία της. Τα περισσότερα στελέχη της αποκηρύττουν την φιλελεύθερη οικονομική πολιτική, την οποία ταυτίζουν με την "ασυδοσία" της αγοράς. Και μιλούν αόριστα για "ριζοσπαστικό" φιλελευθερισμό με κοινωνικό πρόσωπο. Όταν όμως ένα κόμμα δεν μπορεί να στηρίξει την ιδεολογία του πως να διατηρηθεί στην εξουσία; Πολλώ μάλλον αφού κατά την διάρκεια της παραμονής του σε αυτήν απέφυγε να ασκήσει την πολιτική για την οποία την εξέλεξε ο ελληνικός λαός...
Η απουσία ιδεολογικής συγκροτήσεως και η ανεπαρκής προβολή των φιλελεύθερων θέσεων είναι αδικαιολόγητη."
Μερικές ώρες πριν να ανοίξουν οι κάλπες πολλοί φιλελεύθεροι πολίτες είναι σε τρομερό δίλλημα. Το μη χείρον βέλτιστον που ακούω από πολλούς όμως, προσωπικά δεν με εκφράζει.
Υ.Γ. Είχα γράψει στο προηγούμενο post μου ότι δεν θα ασχοληθώ ξανά με τις εκλογές αλλά το πρωτοσέλιδο άρθρο της Εστίας αποτέλεσε καλό ερέθισμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου