ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΚΛΟΓΩΝ

Το πόδι της Ισαβέλλας (της κόρης μου) που είχε έρθει όπως πολλές άλλες φορές κατά την διάρκεια της νύχτας στο κρεβάτι μας, με ξύπνησε απότομα. Με δυσκολία ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάω το ρολόι. Ήταν 7 και είχα δεν είχα κοιμηθεί 3,5 ώρες. Η προηγούμενη βραδιά, που εξελίχθηκε σε ένα άτυπο reunion, με φίλους και πρώην συμμαθητές, πολλούς από τους οποίους είχα να τους δω είκοσι χρόνια, ήταν πολύ όμορφη αλλά είχε τραβήξει αρκετά. Προσπάθησα να γυρίσω πλευρό και να ξανακοιμηθώ, αλλά μάταιος ο κόπος. Σηκώθηκα, σύρθηκα μέχρι την κουζίνα και έβαλα τον καφέ να ετοιμάζεται. Άνοιξα το ραδιόφωνο να ακούσω λίγη μουσική, Kosmos ή Εν λευκώ με λίγο από Τρίτο Πρόγραμμα συνήθως οι επιλογές μου. Έπεσα πάνω σε σύντομο δελτίο ειδήσεων. “Κυρίες και Κύριοι καλημέρα σας. Από τις 7 το πρωί οι κάλπες άνοιξαν …”. Ναι ρε γαμώτο σήμερα ψηφίζουμε. Για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, από τις εκλογές του 1996 συγκεκριμένα, ανήμερα εκλογών και δεν είχα αποφασίσει τι να ψηφίσω. Οι επιλογές περιορισμένες και με βαριά καρδιά. Δεν βαριέσαι λέω το σκέφτεσαι αργότερα. Αφού τελείωσα το καφέ μου - η οικογένεια τότε άρχισε σιγά σιγά να ξυπνάει – αποφασίζω μια και η μέρα φαινόταν καλή - φύσαγε βέβαια αρκετά – να πάω για ποδήλατο.

Η βόλτα μέχρι το Τροκαντερό είναι πάντα πολύ όμορφη και πολλές φορές με βοηθάει να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου. Στο mp3 οι επιλογές ήταν τραγούδια των eighties, Bruce Springsteen, Dire Straits και U2. Άρχισα να σκέφτομαι τις εκλογές. Τι θα ψηφίσεις ρε μεγάλε; Στις προηγούμενες δύο εκλογικές αναμετρήσεις η επιλογή της Φ.Σ. και της Δράσης ήταν εύκολη και με καθαρή συνείδηση. Σήμερα; Το ΟΑΚΚΕ είναι μία επιλογή. Τον άκουσα τον Ζαφειρόπουλο και προχθές, τον έχω διαβάσει βέβαια και άλλες φορές, και άρθρωνε τον πιο φιλελεύθερο λόγο από κάθε άλλο κόμμα που συμμετέχει στην σημερινή διαδικασία. Τους υποστηρίζουν ανοιχτά και αρκετοί φιλελεύθεροι. Αυτή όμως η συνομοσιολογία την οποία έχει η ρητορική τους δεν με εκφράζει. Και είναι και εκείνο το σφυροδρέπανο. Οι Δημοκρατικοί φαίνεται να έκαναν πέρα στελέχη όπως ο Νίκος Ράπτης της Προοδευτικής Πολιτικής και φέρνουν όλο και πιο πολύ σαν την "ανανεωτική πτέρυγα του Παπαθεμελή" όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο Άκης στο blog του. Οι Οικολόγοι εμφανίζουν έναν δογματισμό στις απόψεις τους και πολλές φορές νομίζω ότι αερολογούν αλλά θα ήταν χρήσιμη η παρουσία τους στην Βουλή. Άλλη επιλογή είναι η υπερψήφιση συγκεκριμένων προσώπων σε κόμματα όμως αποκρουστικά. Ο Κώστας Χατζηδάκης στη Νέα Δημοκρατία, ο Ανδρουλάκης και ο Χρυσοχοίδης στο ΠΑΣΟΚ. Για καμία όμως επιλογή δεν θα είμαι περήφανος.

Σκεφτόμενος όλα αυτά είχα ήδη επιστρέψει στην Μαρίνα Αλίμου όταν ξαφνικά το μάτι μου πιάνει ένα οικογενειακό φίλο, σε σκάφος να ντύνεται με στολή καταδύσεως.

Τι έγινε Μάκη. Πας για βουτιά; Δεν θα ψηφίσεις;

Άσε ρε Βασίλη. Αν προφτάσω το απόγευμα μπορεί και να πάω.

Αφού τον χαιρέτησα σκέφτηκα ότι και αυτό είναι μία επιλογή. Η αποχή. Αλλά έρχεται σε αντίθεση με τα πιστεύω μου για την ανάγκη της συμμετοχής.

Το ραντεβού με την παλιοπαρέα, όπως σε κάθε εκλογική διαδικασία, ήταν στη μία για ψήφο και μετά για καφέ. Κρατώντας την Ισαβέλλα απ' το χέρι (“μπαμπά θα έρθω μαζί για να την ρίξω εγώ στην κάλπη”) μπήκαμε στον προαύλιο χώρο. Τα κόμματα είχαν στήσει τα πόστα τους στα οποία βρισκόντουσαν οι διαχρονικοί τοπικοί κομματικοί μαυρογιαλούροι. Φτάσαμε στο εκλογικό τμήμα. Η ουρά δεν ήταν και μικρή ενώ εκείνη την ώρα έφερναν και φαγητό για να ταΐσουν εφορευτική επιτροπή και δικαστικό αντιπρόσωπο. Μετά από κάμποση ώρα μπήκα με την Ισαβέλλα στο παραβάν. Πέταξα τα πιο πολλά ψηφοδέλτια στα σκουπίδια (ΛΑΟΣ, ΚΚΕ κλπ.) και αφήνω πάνω στο τραπεζάκι τέσσερα. ΟΑΚΚΕ και Οικολόγους εάν η επιλογή θα είναι για κόμμα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αν θα επιλέξω πρόσωπα. Τι να κάνω; Τι να κάνω; Τα λεπτά κυλούν και δεν μπορώ να αποφασίσω. Η μικρή δείχνει να δυσανασχετεί ενώ ακούω και μουρμούρα από τους περιμένοντες στην ουρά. Εγώ όμως δεν μπορώ να καταλήξω. Περνάνε 2-3 λεπτά ακόμα όταν ακούω την δικαστική αντιπρόσωπο να φωνάζει. “Παρακαλώ ο κύριος στο δεξιό παραβάν να συντομεύει”. Τα μαζεύω γρήγορα γρήγορα τα ψηφοδέλτια, τα γυρνάω ανάποδα, τα δείχνω στην Ισαβέλλα και της λέω: “Διάλεξε ένα”.