Η κεντροδεξιά παράταξη μετά την αποχώρηση του ιστορικού της ηγέτη και την μεταπήδηση του στο Προεδρικό Μέγαρο υπέστη αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες για περίπου μία εικοσαετία. Θεωρώ ως εκλογικές ήττες και τις εκλογές του Ιουνίου 1989,Νοεμβρίου 1989 και Απριλίου 1990 γιατί παρά τις νίκες της (και δεν αναφέρομαι στον εκλογικό νόμο που της στέρησε μία άνετη διακυβέρνηση) το ΠΑΣΟΚ των σκανδάλων, της Μιμής και του υπόδικού και άρρωστου αρχηγού του κατάφερε να συγκεντρώσει πολύ υψηλά ποσοστά, ποσοστά που κανένα άλλο κόμμα δεν θα μπορούσε να πετύχει υπό τις υπάρχουσες τότε συνθήκες. Του πως το κατάφερε αυτό το ΠΑΣΟΚ είναι γνωστό. Λαϊκισμός, πόλωση, εξάρτηση (μέσω ρουσφετιών).
Η Νέα Δημοκρατία που γεννήθηκε την έπ’ αύριο της ήττας της τον Οκτώβρη του 1993 με την ανάληψη της προεδρίας της από τον Μιλτιάδη Έβερτ και εξελίχθηκε υπό τον Κώστα Καραμανλή και το επιτελείο του ήταν ένα νέο Ανδρεοπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ. Για να επανέλθει στην εξουσία ακολούθησε ακριβώς τα ίδια μονοπάτια που είχε ακολουθήσει την δεκαετία του εβδομήντα ο μακαρίτης ο Ανδρέας. Στηρίχθηκε στην ρητορική ικανότητα του αρχηγού της, στην ισχυροποίηση του συνδικαλιστικού της οργάνου της ΔΑΚΕ (στην οποία ο κύριος Μανώλης είχε την πρωτοκαθεδρία), στην υποστήριξη κάθε πιθανού και απίθανου αιτήματος που έβγαζε κάποιους στον δρόμο (είτε ήταν εργαζόμενοι του Δημοσίου, είτε των ΔΕΚΟ, είτε αγρότες), στην διέγερση των φοβικών αισθημάτων του μέσου Έλληνα πολίτη. Σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και η ρητορική που ακολουθήθηκε ήταν παρόμοια. Η περίφημη Αλλαγή του Ανδρέα δεν διέφερε σε τίποτα από την Επανίδρυση του Κώστα. H αντιγραφή του Ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ συνεχίστηκε και μετά την επάνοδο της στην εξουσία το 2004. Άρχισε να διορίζει τα δικά της παιδιά, επί ημερών της το σύνολο των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ξεπέρασε το εκατομμύριο, αθέτησε προεκλογικές υποσχέσεις (πράγμα φυσικότατο όταν έχεις τάξει στους πάντες), έριξε όλο το ανάθεμα στον Σημίτη όπως κάποτε ο Ανδρέας στην επάρατο, μιλώντας για καμένη γη. Το κακό όμως για την σημερινή κυβέρνηση είναι ότι ως απομίμηση έχει και όλα τα μειονεκτήματα των απομιμήσεων. Δεν καταφέρνει ποτέ να φτάσει στα επίπεδα του πρωτότυπου. Έτσι λοιπόν είναι αναπόφευκτο η πτώση της να είναι γρηγορότερη και πιο εντυπωσιακή.
Ο Γιάννης Μανώλης στις τελευταίες συνεντεύξεις του δεν είπε κάτι που να παρεκκλίνει από την επίσημη γραμμή του κόμματος τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Η Νέα Δημοκρατία ΔΕΝ είναι φιλελεύθερο κόμμα.
2 σχόλια:
Για την ακρίβεια, νομίζω ότι η ΝΔ είναι τόσο φιλελεύθερη, όσο το ΠΑΣΟΚ είναι σοσιαλιστικό. Είναι ένα κόμμα που προήλθε από την (μάλλον ανίερη) συμμαχία χριστιανοδημοκρατών και φιλελευθέρων εν καιρώ ψυχρού πολέμου.
Πλέον, η χριστιανοδημοκρατική πτέρυγα της ΝΔ, έχει εντελώς καπελώσει τη φιλελεύθερη (άλλωστε, αν δεν απατώμαι, οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, κάθονται στην χριστιανοδημοκρατική πτέρυγα του ευρωκοινοβουλίου και όχι στην πτέρυγα των φιλελευθέρων).
Έχεις δίκιο Δημήτρη. Η συμμαχία συντηρητικών και φιλελευθέρων καθ' όλη την μεταπολεμική περίοδο και μέχρι την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης ήταν γεγονός σε όλα σχεδόν τα Δυτικοευρωπαϊκά κράτη. Τα τελευταία όμως δέκα δεκαπέντε που οι συνθήκες έχουν αλλάξει έχω την εντύπωση ότι τα φιλελεύθερα κόμματα έχουν την δυνατότητα συνεργασιών μόνο με κάποιες από τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας. Αλλιώς η αυτόνομη πορεία τους είναι αναπόφευκτη.
Υ.Γ. Η Νέα Δημοκρατία είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (EPP) και όχι του Φιλελεύθερου (ALDE)
Δημοσίευση σχολίου