“People talking without speaking” λέει σε κάποια στιγμή το τραγούδι
“Sound of Silence” των
Paul Simon και Art Garfunkel και είναι αυτό ακριβώς που χαρακτηρίζει τα λόγια της Ελληνικής Κοινοβουλευτικής Αριστεράς. Ή αλλιώς λόγια κενά που μόνο σκοπό έχουν να χαϊδεύουν αυτιά. Η εργατιά, η αγροτιά, η νεολαία, το μεγάλο κεφάλαιο, η πλουτοκρατία. Και εντάξει να τα περιμένεις από το ΚΚΕ που μια ζωή αυτό ήταν, άσχετα αν ορισμένες φορές κυρίως επί Χαριλάου Φλωράκη στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αλλά το θλιβερό είναι ότι τα τελευταία χρόνια (πάνω από 10-15 πλέον) στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το θλιβερό μόρφωμα που αποτελεί υποτίθεται συνέχεια της ανανεωτικής
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ (με μεγάλα και έντονα γράμματα μήπως και το δει η ανερμάτιστη ηγεσία του) αριστεράς του Μιχάλη Παπαγιαννάκη (θα τρίζουν τα κόκαλα του) του Λεωνίδα Κύρκου κλπ. Δεν θα σταθώ σε τίποτα άλλο από τα πλείστα όσα θα μπορούσα να σχολιάσω παρά μόνο σ’ ένα που είναι και οικονομικό. Δήλωσε λοιπόν ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στην χθεσινή συζήτηση στην Bουλή ότι θα μπορούσε η κυβέρνηση να φορολογήσει το μεγάλο κεφάλαιο σε επίπεδα άνω του 40% όπως είχε κάνει ο Ανδρέας την δεκαετία του 80, ενώ η κυβέρνηση φορολογεί τις επιχειρήσεις με 25%. Η πιο πάνω δήλωση είναι ψέμα. Να το γράψω και αλλιώς. Αλέξη λες βλακείες. Ή δεν ξέρεις όποτε είσαι άσχετος και παραπληροφορείς ή γνωρίζεις και κρύβεις οπότε είσαι ψεύτης. Λοιπόν για να μπαίνουν τα πράγματα στην θέση τους η φορολόγηση των επιχειρήσεων ανέρχεται σε 25% επί των κερδών, συν την φορολόγηση επί των μερισμάτων, συν την έκτακτη φορολόγηση για την τριετία (από 2% και κλιμακωτά έως 10% για κέρδη πάνω από 5.000.000 ευρώ) συν το φόρο που βγαίνει από τους τακτικούς φορολογικούς ελέγχους. Με πρόχειρούς υπολογισμούς για μία κερδοφόρο επιχείρηση ο συνολικός φόρος ανέρχεται σε πάνω από 40% και μπορεί να αγγίζει και το 50%. Άντε λοιπόν Αλεξάκο να προσελκύσεις εσύ επενδύσεις από το εξωτερικό όταν Βουλγαρία και ΠΓΔΜ στα βόρεια σύνορα σου προσφέρουν φορολογία από 0 έως και 10% συν το γεγονός ότι εμείς εδώ έχουμε και υψηλότατο εργατικό κόστος με τις ασφαλιστικές εισφορές που καλούνται να καταβάλλουν οι επιχειρήσεις να ανέρχονται στο 30% του μισθού. Και να πω ότι είχαμε και κανένα συγκριτικό πλεονέκτημα συγκεκριμένης ειδίκευσης. Πες μου λοιπόν πως θα δημιουργήσεις δουλειές, πώς θα προσελκύσεις χρήμα στην Ελλάδα για να ενεργοποιήσεις την πολυπόθητη και πολυθρύλητη ανάπτυξη με τέτοιες πολιτικές; Μπορεί να αποταθείς βέβαια στο ίνδαλμα σου τον Τσάβες όπως τότε για το φτηνό πετρέλαιο, αλλά έχω την εντύπωση ότι ούτε ένα μπιτόνι δεν είδαμε από δαύτον.
Άκουσα και τον συμπαθή Δημήτρη Παπαδημούλη να μιλάει για εσωτερικό δανεισμό. Είναι δεδομένο ότι μία τέτοια κίνηση θα οδηγούσε σε πτώχευση και στάση πληρωμών εντός μερικών μόνο μηνών λόγω της στέρευσης της αγοράς από ρευστό και της συνακόλουθης αδρανοποίησης των πάντων. Τα λόγια είναι εύκολα. Οι πράξεις όμως, τις οποίες δεν καλείται ποτέ να πάρει η υπερφίαλη αριστερά, είναι πολλές φορές και δύσκολες και αναπόφευκτες. Όπως σήμερα.
2 σχόλια:
Βασίλη, αν ο Ελληνικός λαός είχε χιούμορ, θα ψήφιζε αυτούς τους γραφικούς. Βέβαια και πάλι τη σίγουρη αποτυχία τους θα τη φόρτωναν στις 'προβοκάτσιες', στις ΗΠΑ, στους νεφελίμ, ... έχουν αποκτήσει εξειδίκευση στη διαστρέβλωση.
Το κακό με την πλειοψηφία των ελλήνων είναι ότι έχει εθιστεί στο να του χαϊδεύουν τα αυτιά πολιτικοί, ΜΜΕ (δες το σημερινό μου post) εθνικοί διασκεδαστές κλπ., με αποτέλεσμα όταν έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα να κατασκευάζουν σενάρια και φανταστικούς εχθρούς. Όπως έλεγε και το τραγούδι "Στην Αμφιάλη" των Νίκου Γκάτσου και Σταύρου Ξαρχάκου στην ταινία Ρεμπέτικο (όπου αντί για έλληνες Μιχάλης):
"Ποιος του φταίει του Μιχάλη το ξερό του το κεφάλι
Το ξερό του το κεφάλι να ποιος φταίει του Μιχάλη."
Δημοσίευση σχολίου