ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑ, ΣΩΠΑΙΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ

Ίσως παρασύρθηκα και εγώ. Τα γεγονότα ήταν καταιγιστικά, αιματηρά. Η ένταση της στιγμής με έκαναν (μας έκαναν) να πούμε και να γράψουμε πράγματα φορτισμένα. Με αντεγκλήσεις όμως και διαμάχες το μόνο που θα επιτύχουμε είναι να οδηγήσουμε τον τόπο μας, το μέλλον το δικό μας και κυρίως των παιδιών μας στην άβυσσο. Διαβάζοντας το post του κυρίου Νίκου Δήμου στο blog του συνειδητοποίησα ότι θα πρέπει να ηρεμήσω (ηρεμήσουμε). Από εδώ και στο εξής τα όποια γραπτά μου θα αφορούν το μέλλον και τις προοπτικές του τόπου. Ενωτικά. Δίχως εντάσεις. Το χρωστάω στις κόρες μου.

Κλείνω με την τελευταία παράγραφο από το post του Νίκου Δήμου “Η Τέφρα του Μίσους”.

“Το μίσος αιωρείται στον αέρα σαν την τέφρα του ηφαιστείου. Ασφυκτιώ. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τίποτα. Είμαι ανίκανος να συλλάβω αυτή την πραγματικότητα – πόσο μάλλον να την σχολιάσω. Αποσύρομαι. Κλείνω το κινητό, κλείνω το blog, κλείνω τον υπολογιστή και σωπαίνω.”