ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ

Διαβάζοντας το άρθρο του κ. Γιάννη Τασσιόπουλου την Δευτέρα 21 Μαΐου, νομίζει κανείς ότι όλες οι παραλίες της Αττικής έχουν παραδοθεί στους ιδιώτες. Δεν είναι όμως έτσι. Υπάρχουν σίγουρα κομμάτια της ακτής τα οποία έχουν ιδιωτικοποιηθεί, κυρίως οι παλιές πλαζ του ΕΟΤ, και στις οποίες το εισιτήριο είναι αρκετά τσουχτερό, αλλά να λέμε ότι δεν υπάρχει χώρος για να κολυμπήσει ελεύθερα μία οικογένεια είναι ανακρίβεια. Στον Άλιμο όπου μένω, υπάρχει η παραλία του ΕΟΤ (Ηλίου νομίζω λέγεται σήμερα) με εισιτήριο, αλλά δεξιά και αριστερά υπάρχουν δημοτικές παραλίες ανοιχτές για τον καθένα. Το ίδιο ισχύει για όλη την παραλία μέχρι και την Βάρκιζα. Από την άλλη να μην ξεχνάμε ότι το κράτος αποκόμισε σημαντικά οικονομικά οφέλη από την εκχώρηση της εκμετάλλευσης στους ιδιώτες. Τώρα όσον αφορά τις διεκδικήσεις των δημάρχων καλύτερα να μην αναφερθώ. Αφού παραχωρήσουν, με το αζημίωτο πάντα, δικαιώματα σε ιδιώτες, μετά και για να γίνονται αρεστοί στους δημότες τους, αρχίζουν τον αγώνα κατά των “καρχαριών” που λυμαίνονται την δημόσια περιουσία. Θυμάμαι μάλιστα παλιό δήμαρχο της περιοχής μου, που αφού υπέγραψε την παραχώρηση έκτασης για Λούνα Πάρκ, μετά από λίγο καιρό άρχισε απεργία πείνας για την εκδίωξη του.

Έλεος πια με τους πολιτικάντηδες των τοπικών κοινωνιών.

(Το παραπάνω είναι επιστολή που έστειλα στην εφημερίδα metrorama για άρθρο του κ. Γιάννη Τασσιόπουλου με τίτλο το “κίνημα της παραλίας”)