Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ

Μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνέντευξη έδωσε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης στην σημερινή Καθημερινή και τον Τάκη Καμπύλη. Διαβάζοντάς την απορείς πως είναι δυνατόν τέτοιες φωνές να βρίσκονται κάτω από την ίδια πολιτική στέγη με τον Αλέκο, τον Αλέξη και το αριστερό ρεύμα τους. Άνθρωπος με ευρύτητα σκέψης, εκφράζει την αντίθεση του στην πολιτική της σημερινής ηγεσίας του Συνασπισμού σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Στα θέματα της εκπαίδευσης μάλιστα τονίζει ότι η διαφορά φιλοσοφίας των ανανεωτικών με το αριστερό ρεύμα είναι τόσο μεγάλη που στις πρόσφατες εκλογές της ΠΟΣΔΕΠ κατέβηκαν ξεχωριστοί συνδυασμοί. Κατακρίνει το κυρίαρχο ρεύμα του ΣΥΝ αλλά και τους συμμάχους του στο ΣΥΡΙΖΑ ότι εμφανίζουν ρητορική ανάλογη με αυτή του ΚΚΕ σε θέματα όπως η λειτουργία της αγοράς, “ τι θα πει να καταργηθεί η αγορά; Δηλαδή ποιος θα αποφασίσει τι θα πουλιέται και σε ποιες τιμές; Κάποιος σκοτεινός γραφειοκράτης; Δεν έχουμε δει την αποτυχία αυτών των θεωριών; Ο Μαρξ έλεγε πως η αγορά δημιουργήθηκε όταν ο παραγωγός είχε πλεόνασμα. Τι αντιπροτείνεται;” αναρωτιέται, ενώ εξακολουθεί να υπερασπίζεται και να επιχειρηματολογεί για την ανάγκη ολοκλήρωσης της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ε. “Η Ευρώπη ή θα προχωρήσει στην πολιτική ενοποίηση ή θα περιμένουμε από την τύχη να διαμορφώσει το μέλλον της. Επέμενα και επιμένω σ’ αυτό που προχθές μας είπε ο κ. Κρούγκμαν: Ότι τα προβλήματα της Ευρώπης οφείλονται σήμερα στο ότι δεν προχώρησε η πολιτική ενοποίηση. Και βλέπουμε το σισύφειο έργο που ανέλαβε ο Ομπάμα, να δημιουργήσει ένα νέο κράτος πρόνοιας στις ΗΠΑ. Εμείς στην Ευρώπη είμαστε τυχεροί, γιατί είχαμε και έχουμε σε σχέση με τις ΗΠΑ υψηλό δείκτη κοινωνικής αλληλεγγύης. Δυστυχώς η τελευταία φορά που επέστρεψε η πολιτική στην Ευρώπη ήταν με την καθιέρωση του ευρώ. Φωνάζαμε χρόνια πως ενιαία αγορά χωρίς ενιαίο νόμισμα δεν μπορούσε να υπάρξει. Και τώρα ξαναλέμε πως νομισματική ένωση χωρίς οικονομική ένωση δεν μπορεί να υπάρξει. Δηλαδή χωρίς ενιαία πολιτική φορολογίας ή πολιτικής ρύθμισης των κανόνων της αγοράς. Χρειάζεται να θυμίσω πως το πρώτο έργο των πρώτων κοινοβουλίων στην Ευρώπη πριν από μερικούς αιώνες ήταν η φορολογία; Τι έχεις, πώς τα απέκτησες και πώς τα διαχειρίζεσαι. Αυτό δεν ήταν η Magna Carta;” επισημάνει εκφράζοντας έτσι ανοικτά την διαφωνία του με την ευρωπαϊκή πολιτική της σημερινής ηγεσίας του κόμματος του.

Θεωρεί επίσης ως στάση τελείως απολιτίκ την άρνηση κάθε συζήτησης για συμμετοχή σε κυβερνήσεις συνεργασίας λέγοντας χαρακτηριστικά ότι “Αν ένα κόμμα πιστεύει ότι δεν πρόκειται ποτέ να κληθεί να συμμετάσχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολείται με την πολιτική. Και ελπίζω να μην ξανακούσω ότι βάζω από το παράθυρο συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ, δεν ανοίγω κανένα παράθυρο. Αλλά ένα σοβαρό κόμμα έχει και απόψεις και πρόγραμμα για τις αρχές διακυβέρνησης της χώρας. Αυτό στο πλαίσιο μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σημαίνει και συμμαχίες. Πώς τις αποκλείεις εξ αρχής; Δεν τις συνδέω με την «υπέρβαση», αναδεικνύω τις δομικές δυσκολίες για κάτι τέτοιο”

Ως φιλελεύθερος πολίτης, και παρά τις όποιες σημαντικές ιδεολογικές διαφορές μας, αλλά κυρίως ως πολίτης που βλέπει ότι η στροφή προς μία άλλη κατεύθυνση όχι μόνο της πολιτικής ζωής αλλά και της νοοτροπίας που διέπει πολλούς από τους συμπολίτες μας, η ανάγκη σύμπλευσης και δράσης των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών ακουμπάει σίγουρα την Αριστερά που εκφράζει ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης.