ΦΟΙΤΗΤΟΠΑΤΕΡΕΣ

Πείτε με χαζό, πείτε με ανάλγητο, πείτε με αντιδημοκρατικό, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο πρέπει να έχουν άποψη φοιτητές και σπουδαστές στο ποιος θα είναι πρύτανης σ’ ένα Πανεπιστήμιο. Είναι το τελευταίο πράγμα για το οποίο θα έπρεπε να ενδιαφέρονται. Θα τους χαιρόμουν πραγματικά να τους έβλεπα να βροντοφωνάζουν για καλύτερες συνθήκες φοίτησης, για ανθρώπινες αίθουσες, για εργαστήρια πλήρως εξοπλισμένα, για βιβλιοθήκες με χιλιάδες συγγράμματα. Αλλά δυστυχώς οι “προοδευτικοί” και “δημοκράτες” φοιτητοπατέρες (όλων των αποχρώσεων) καθώς και οι πολιτικοί πάτρωνες τους έχουν την κύρια ευθύνη για το χάλι στο οποίο βρίσκονται τα ανώτατα ιδρύματα μας. Αυτοί κομματικοποίησαν την ανώτατη εκπαίδευση, αυτοί ανέχτηκαν στο όνομα της πολιτικής σκοπιμότητας το απίστευτο αλισβερίσι μεταξύ φοιτητών και πανεπιστημιακών, αυτοί υπέθαλψαν την βία και την ατασθαλία στο όνομα της προστασίας του περιβόητου ασύλου. Είναι τόσο ανίκανοι και πολιτικά αποχαυνωμένοι που δεν είναι σε θέση να βγάλουν ένα κοινά αποδεκτό αποτέλεσμα στις ετήσιες εκλογές της ΕΦΕΕ.

Το ερώτημα όμως είναι τι κάνουν οι υπόλοιποι φοιτητές, αυτοί που δεν είναι ενταγμένοι στις κομματικές νεολαίες, αυτοί που μελετούν, αυτοί που θέλουν να τελειώσουν στην ώρα τους, αυτοί που υφίστανται ένα απίστευτο πολιτισμικό σοκ όταν πηγαίνουν για μεταπτυχιακά σε κάποιο ανώτατο ίδρυμα της Δυτικής Ευρώπης ή της Αμερικής, αυτοί που πιστεύουν ότι το πανεπιστήμιο είναι χώρος γνώσης και ελευθερίας. Τι κάνει όλη αυτή η σιωπηρή πλειοψηφία, γιατί δεν αντιδρά, γιατί εξακολουθεί να ποδηγετείται από τους κομματικά εγκάθετους; Γιατί δεν διαδηλώνει την αντίδραση της στην υποβάθμιση του πτυχίου της που είναι το μόνο το οποίο έχουν τελικά πετύχει όλοι αυτοί οι κομματικοί απατεώνες;

Είναι πραγματικά λυπηρό το γεγονός ότι η ίδια ρητορική, οι ίδιες ιδέες, τα ίδια τσιτάτα που άκουγα στα δεκαεπτά μου ακούω σήμερα στα τριάντα επτά μου. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι τα ίδια θέματα τα οποία απασχολούσαν την πανεπιστημιακή κοινότητα την δεκαετία του 80 εξακολουθούν και την απασχολούν σήμερα. Θέματα τα οποία έχουν λυθεί προ καιρού σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Γιατί άραγε ο τρόπος επίλυσης τους εκεί δεν αποτελεί μπούσουλα και για εδώ; Τόσο ποια μοναδικοί και ξεχωριστοί είμαστε; Επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι μοναδική και ξεχωριστή είναι μόνο η βλακεία τους.