Την ίδια ώρα βέβαια το κράτος το οποίο εμφανίζεται ως ο προστάτης των αδυνάτων, παραμένει ο μεγαλύτερος κλέφτης και κερδοσκόπος. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα καύσιμα. Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση των Ελληνικών Πετρελαίων “το 48,3% της τιμής που πληρώνει ο καταναλωτής στο πρατήριο είναι φόροι και δασμοί, 38,5% είναι το κόστος της πρώτης ύλης, 10,8% το μικτό περιθώριο εμπορίας (δηλαδή το περιθώριο των εταιριών εμπορίας και των πρατηριούχων) και 2,4% το κόστος λειτουργίας και το περιθώριο διύλισης.”
Άλλο και πιο εξόφθαλμο παράδειγμα είναι τα πρόστιμα των διαφόρων αρχών. Το πρόστιμο για την εκπρόθεσμη υποβολή δήλωσης ΦΠΑ και φορολογίας εισοδήματος είναι 1,5% μηνιαίως, το αντίστοιχο πρόστιμο για εκπρόθεσμη δήλωση ΑΠΔ στο ΙΚΑ είναι 30%, ενώ η μη καταβολή των εισφορών φθάνει μέχρι και το 120% (εδώ πια μιλάμε για αισχρή τοκογλυφία).
Πριν ο κύριος Φώλιας, και ο κάθε Φώλιας βάλει τελεσίγραφα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, ας συνετίσει πρώτα τον κρατικό μηχανισμό. Να βάλει ένα χέρι σε ΔΕΚΟ όπως τα ΕΛΠΕ, η ΔΕΠΑ και η ΔΕΗ που πρωτοστατούν στις ανατιμήσεις, να επιβάλει στα νοσοκομεία να πληρώσουν τους προμηθευτές τους στους οποίους οι καθυστερήσεις πληρωμών φθάνουν μέχρι και τα δύο χρόνια, να περιορίσει τα υπέρογκα και αναίτια πρόστιμα που, εφορίες, ΙΚΑ και λοιποί επιβάλουν βασισμένοι σε ασάφειες της κάθε νομοθεσίας. Καλό θα είναι λοιπόν οι κυβερνώντες αντί να το παίζουν σκληροί και να ανακοινώνουν μέτρα κατά της ακρίβειας, τα οποία κατά βάσει είναι ανόητα ημίμετρα χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα που γίνονται μόνο για λαϊκή κατανάλωση (ποιος δεν θυμάται τον Κίμωνα ως Υφυπουργό Ανάπτυξης να περιδιαβαίνει τις λαϊκές και τα καταστήματα συνοδεία τηλεοπτικών συνεργείων), να κάνουν ουσιαστικές κινήσεις που θα ελαφρύνουν το λειτουργικό κόστος των επιχειρήσεων και το οποίο με την σειρά του θα περάσει στους καταναλωτές.
