ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Τις ημέρες των γιορτών και εν μέσω τυριού και αχλαδιού στα διάφορα τραπέζια συζητήσαμε πολύ και για πολλά και διαφορετικά θέματα. Η αλήθεια είναι ότι λόγω της επικαιρότητας με την κυβέρνηση να σκέφτεται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη μας, ένα από τα αγαπημένα θέματα ήταν αυτό των υπέρογκων κρατικών σπαταλών και ως επακόλουθο αυτό των δημοσίων υπαλλήλων. Επειδή πάνω στην ένταση της συζήτησης πιθανόν να ήμουν απόλυτος και να γενίκευσα κάποια πράγματα θα χρησιμοποιήσω το blog για να ξεκαθαρίσω την σκέψη μου.

Αρχικά βέβαια θέλω να τονίσω ότι εξακολουθώ να επιμένω ότι σε μία χώρα 10-11 εκατομμυρίων ανθρώπων είναι εγκληματικό να υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τις ΔΕΚΟ. Το γιατί είναι εγκληματικό δεν χρειάζεται νομίζω ιδιαίτερη εξήγηση. Η δυσχερής οικονομική θέση του Ελληνικού κράτους σήμερα νομίζω ότι αποτελεί την καλύτερη απάντηση. Εξάλλου αν συνυπολογίσουμε τους συνταξιούχους, τους ανήλικους και τους ανέργους φαίνεται ξεκάθαρα ότι ουσιαστικά δουλεύουν οι μισοί έλληνες για να ζήσουν τους άλλους μισούς. Και αυτό σοσιαλιστάδες μου μόνο κοινωνική δικαιοσύνη δεν λέγεται.

Παρόλα αυτά και για να είμαι δίκαιος θέλω να διασαφηνίσω με ποιους δημόσιους υπάλληλους έχω ξεκάθαρα αντικρουόμενα συμφέροντα. Με εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους, που βασισμένοι σε πολιτικές πλάτες, αναρριχούνται και ελίσσονται στους δημόσιους οργανισμούς και τα υπουργεία, απομυζώντας μεγάλα ποσά ως μέλη επιτροπών και συμβουλίων. Με εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που χρησιμοποιούν την θέση τους για να εκβιάσουν τους πολίτες και να πάρουν το “μπαξίσι” τους. Με εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που λουφάρουν, ταλαιπωρώντας τους πολίτες. Με τους δημοσίους υπαλλήλους που βρίσκουν μονίμως παραθυράκια, που τους παρέχει το σύστημα, για να φύγουν από την δουλειά για προσωπικούς λόγους. Με εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους στις πολεοδομίες, τις εφορίες, τους δήμους, που προσπαθούν να βρουν την παραμικρή αφορμή για να μην εξυπηρετήσουν τον πολίτη. Εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που σε υποδέχονται στον φορέα τους με μία απίστευτη ξινόφατσα λες και εσύ πρέπει να πληρώσεις την χθεσινοβραδινή κρεβατομουρμούρα της γυναίκας τους. Με εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που νομίζουν ότι σε ξέρουν και από χθες και σου μιλούν στον ενικό ενώ εσύ τους απευθύνεσαι στον πληθυντικό. Για να είμαι μάλιστα και απόλυτα ξεκάθαρος θα αναφερθώ και σε συγκεκριμένα παραδείγματα. Θα ήθελα να βάλω στην θέση της την ΜΠΥ (Μόνιμο Προσωπικό Υπηρεσιών) του Πολεμικού Ναυτικού, σε γραφείο κεντρικής υπηρεσίας της Αθήνας όταν πάσαρε την δουλειά της στους ναύτες για να μπορεί να κάνει με άνεση τα ψώνια της στον Πατίστα. Την υπάλληλο καθαριότητας της ίδιας υπηρεσίας του Π.Ν. που ζητούσε από τους ναύτες που είχαν βραδινή υπηρεσία να χτυπήσουν την κάρτα την δική της και των συναδέλφων της το απόγευμα, γράφοντας έτσι ψεύτικες υπερωρίες. Εκείνο τον προϊστάμενο του Γ΄ γραφείου της ίδιας υπηρεσίας που απροκάλυπτα τράβαγε τον υπνάκο του πάνω στο γραφείο. Τον προϊστάμενο του τμήματος προμηθειών ενός από τα μεγαλύτερα δημόσια νοσοκομεία της χώρας που σε νεοπροσληφθείσα υπάλληλο (μέσω ΑΣΕΠ) της είπε επί λέξει “Εάν είσαι έξυπνη εδώ θα «περάσεις» καλά”. Την διευθύντρια κεντρικής διεύθυνσης Υπουργείου που ασκούσε πίεση σε υπάλληλο να παραβεί τον νόμο γιατί “το θέλει ο Υπουργός”. Την υπάλληλο νοτίου δήμου της Αθήνας, που μιλούσε επί ώρα στο τηλέφωνο αδιαφορώντας για την ουρά που είχε δημιουργηθεί. Τον εφοριακό εκείνο που διαμένει σε πολυτελή μεζονέτα κυριλέ προαστίου (όταν τα μόνα εισοδήματα του είναι από την εργασία του), παρκάρει το αυτοκίνητο του δωρεάν σε γκαράζ πλησίον της υπηρεσίας του κ.ο.κ. Είμαι τέλος ενάντιος σε όλα τα ειδικά προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων από τα πιο “ανώδυνα”, όπως την διαφορετική αντιμετώπιση της εγκυμονούσας και της μάνας στον δημόσιο από τον ιδιωτικό τομέα, ή τις άδειες ηλεκτρονικού υπολογιστή, μέχρι τις πλασματικές υπερωρίες και εκτός έδρας, τις αποσπάσεις κ.λ.π.

Εδώ θέλω να απευθυνθώ σε κάποιους άλλους δημοσίους υπαλλήλους. Δεν ξέρω αν είναι λίγοι ή πολλοί, αν αποτελούν μία ισχνή μειοψηφία ή την σιωπηρή πλειοψηφία. Θέλω να απευθυνθώ σε εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που βλέπουν άλλους με λιγότερα προσόντα, να θρονιάζονται σε καρέκλες και επιτροπές λαμβάνοντας και τα ανάλογα οφέλη, μόνο και μόνο επειδή έχουν τις κατάλληλες διασυνδέσεις. Σε εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που ενώ ο όγκος εργασίας της υπηρεσίας τους είναι πάρα πολύ μεγάλος με δυσανάλογους υπαλλήλους δεν τους διατίθεται προσωπικό από άλλες υπηρεσίες που έχουν πλεονάζον. Σε εκείνο το δημόσιο υπάλληλο που έχει την διάθεση να εξυπηρετήσει και επιβαρύνεται και με τους πολίτες που θα εξυπηρετούντο από εκείνον που λουφάρει. Σε εκείνη την υπάλληλο του Ε΄ κλάδου της πιο πάνω υπηρεσίας του Π.Ν. που δούλευε για πέντε. Σε εκείνον τον προϊστάμενο του Γ΄ γραφείου της ίδια υπηρεσίας του Π.Ν. που αντικατέστησε ο πιο πάνω υπναράς, που έκανε μονίμως μελέτες και προτάσεις με ουσιαστικό περιεχόμενο. Σε εκείνον τον εκπαιδευτικό πληροφορικής του Αϊ Στράτη που παίρνει τα ίδια μόρια με τους άλλους δέκα που είναι αποσπασμένοι στην Αθήνα. Σε εκείνον τον δημόσιο υπάλληλο που αναγκάστηκε να διαβάσει για να περάσει τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ επειδή δεν μπορούσε να βρει δουλειά σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, όπου και εκεί υπάρχει μεγάλης κλίμακας ευνοιοκρατία, σε εκείνη την δημόσια υπάλληλο που επέλεξε να μπει στην διαδικασία μοριοδότησης μέσω ΑΣΕΠ, επειδή ήταν νέα, φρεσκοπαντρεμένη και χωρίς παιδία και οι ιδιώτες δεν την προσλάμβαναν για προφανείς λόγους, και να τους βροντοφωνάξω ότι ΕΣΕΙΣ θα έπρεπε να είστε στην πρώτη γραμμή ενάντια στην σαπίλα του ελληνικού κράτους. Γιατί ΕΣΕΙΣ λούζεστε την αδικία καθημερινά.