ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

“Τα μπλόκα των αγροτών” θα μπορούσε να ονομάζεται το έργο που παρακολουθούμε σχεδόν κάθε χρόνο τα τελευταία 15 χρόνια. Οι πρωταγωνιστές μπορεί να αλλάζουν, αλλά η πλοκή και η ρητορική είναι βαρετά επαναλαμβανόμενη και μέσα στην λογική του σύγχρονου νέο-ελληνικού γίγνεσθαι όπου όποιος θεωρεί ότι θίγεται προβαίνει σε ενέργειες που δημιουργούν προβλήματα και δυσχεραίνουν την καθημερινή δραστηριότητα του συμπολίτη του. Ουσιαστικά δηλαδή η κάθε διαμαρτυρόμενη ομάδα, στην προκειμένη περίπτωση οι αγρότες, προσπαθούν να επιτύχουν τις επιδιώξεις τους κρατώντας όμηρους τους υπόλοιπους πολίτες αυτού του κράτους και εκβιάζοντας με τον τρόπο αυτό την κυβέρνηση. Υπάρχει καμία διαφορά με τους κακοποιούς που κρατούν ομήρους και ζητάνε λύτρα για την απελευθέρωση τους;

Διαβάζω τα αιτήματα τους – 13 ονοματίζει η Απογευματινή – και είναι εμφανές ότι αυτό το οποίο επιτακτικά ζητούν είναι η συνέχιση της υπάρχουσας μη ανταγωνιστικής και επομένως αδιέξοδης πολιτικής των επιδοτήσεων. Ζητούν οι αγρότες:

- Άμεση καταβολή οικονομικής ενίσχυσης σε οριζόντια βάση.

- Άμεση καταβολή των ενισχύσεων από προγράμματα.

- Τιμές καταναλωτή (στο ράφι), προσαρμοσμένες βάσει της τιμής κτήσεως από τον παραγωγό (σε ανώτερα επίπεδα όχι πάνω από 100%).

- Ορθή διαχείριση και επιπλέον ενίσχυση από την Ε.Ε. του Β’ Πυλώνα (Ταυτόχρονα να σταματήσει η αλόγιστη περικοπή χρημάτων του Α’ Πυλώνα και η μεταφορά τους στο Β’ Πυλώνα, π.χ. ενισχύσεις καπνού).

- Έναρξη διαλόγου για το καθεστώς ενισχύσεων μετά το 2013.

-Προτεραιότητα ένταξης στα προγράμματα του Δ’ ΚΠΣ των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών (κατά 80%).

- Μείωση (λόγω της οικονομικής δυσχέρειας) της ίδιας συμμετοχής στα σχέδια βελτίωσης στο 5% επί του προϋπολογισμού.

- Συνέχιση και μετά το 2013 των προγραμμάτων Βιολογικής Γεωργίας-Απονιτροποίησης κ.λπ.

- Χορήγηση χρηματοδοτικών προγραμμάτων βάσει του άρθρου 2 του Ν. 3399/2005.

-Καταβολή όλων των ενισχύσεων μέχρι του τέλους του εκάστοτε έτους.

- Οι κρατήσεις από την ενιαία ενίσχυση (διαφοροποίηση) να μην ισχύουν για τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες.

- Αναπροσαρμογή της ενιαίας ενίσχυσης κατά έτος βάσει του πληθωρισμούς.

- Αλλαγή διαδικασίας εκτιμήσεων.

- Καταβολή ενισχύσεων το αργότερο εντός διμήνου από τη λήξη της συγκομιδής.

Συμπερασματικά αυτό που ζητάνε είναι όταν η τιμή του παραγόμενου προϊόντος τους είναι κάτω από κάποιο πλαφόν τότε το κράτος να καλύπτει αυτή την διαφορά. Αυτό στην παρούσα φάση, σύμφωνα με τους αγρότες θα μπορούσε να καλυφθεί από το Δ΄ ΚΠΣ, ενώ θέλουν να ξεκινήσουν και οι συζητήσεις – ουσιαστικά δεσμεύσεις – του κράτους για το πώς θα επιδοτούνται μετά το 2013 και το κλείσιμο της κάνουλας των κοινοτικών κονδυλίων. Παρότι η σοβιετικού τύπου οικονομία έχει οικτρά αποτύχει θα μπορούσα να την δεχθώ στην (protectionist) λογική ότι το κράτος θα παίζει τον μεσάζοντα αγοράζοντας σε προκαθορισμένες τιμές τα αγροτικά προϊόντα. Τότε όμως η τιμή του προϊόντος που θα λάμβαναν οι έλληνες αγρότες θα ήταν απόλυτα συγκεκριμένη και δεν θα είχε καμία σχέση με αυτή που θα λάμβαναν σε καταστάσεις ελεύθερης αγοράς (είτε χαμηλότερη είτε όμως και μεγαλύτερη). Σήμερα όμως ζητούν την χαμηλότερη εγγυημένη – σύμφωνα με τις προστατευτικές πολιτικές αλλά από την άλλη χωρίς όριο η υψηλότερη τιμή σύμφωνα με τις αρχές της ελεύθερης αγοράς. Με λίγα λόγια και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Δηλαδή ζητούν μία κοινωνία και μία οικονομία στην οποία δεν θα επιβραβεύεται ο πρώτος, ο καινοτόμος, ο μεθοδικός, αυτός που παίρνει ρίσκα, αυτός που επενδύει τις υπεραξίες του και θα εξισώνεται ουσιαστικά με τον τεμπέλη, τον οκνηρό, τον συντηρητικό, αυτόν που δεν ανανεώνει την παραγωγή του. Φανταστείτε απλά το ίδιο να ζητούν και άλλες επαγγελματικές ομάδες, βιοτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες και πάσης φύσεως επιτηδευματίες.

Άλλα αιτήματα οικονομικής φύσεως, όπως τα παρουσιάζει η Απογευματινή, είναι:

- Άμεση καταβολή της επιστροφής του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης πετρελαίου με αυξημένο συντελεστή.

- Άμεση αποπληρωμή των επενδυτικών προγραμμάτων.

- Πάγωμα χρεών για τουλάχιστον μία τριετία και άμεση προσαρμογή των επιτοκίων βάση ΕΚΤ.

- Άμεση καταβολή ΕΚΑΣ στους συνταξιούχους του ΟΓΑ & επιδόματος θέρμανσης.

- Λιπάσματα- σπόροι- φάρμακα κ.λπ.

- Μείωση τιμής ηλεκτρικού ρεύματος.

- Αφορολόγητα καύσιμα.

- Προσαρμογή των χαμηλών συντάξεων του ΟΓΑ στα επίπεδα των κατώτερων συντάξεων άλλων ταμείων.

- Μείωση ορίων ηλικίας στα 60 έτη για άνδρες και γυναίκες.

- Αναβάθμιση των πρωτοβάθμιων Υπηρεσιών Υγείας.

- Μείωση του ποσοστού συμμετοχής των φαρμάκων από 25% σε 10%.

-Ειδικές ρυθμίσεις σε θέματα ασφάλισης.

- Αναπροσαρμογή των ανώτατων ορίων για τους προϋπολογισμούς των σχεδίων βελτίωσης σε 300.000 ευρώ και 400.000 ευρώ για φυτική και ζωική παραγωγή αντίστοιχα.

- Πλήρης αναθεώρηση των όρων ένταξης στα Μικρά Σχέδια Βελτίωσης.

- Ριζική μείωση του χρόνου αξιολόγησης-έγκρισης, αλλά και αποπληρωμής των σχεδίων βελτίωσης.

-Ρύθμιση πανωτοκίων και στον τελευταίο εμπλεκόμενο αγρότη (Ακόμα και στο πρώτο ευρώ).

- Αλλαγή καθεστώτος προσημειώσεων και εξόδων τραπέζης.

- Μείωση επιτοκίου (Σύμφωνα με τη μείωση του επιτοκίου της ΕΚΤ).

- Μείωση ΦΠΑ αγροτικών μηχανημάτων κλπ από 19% σε 9%

- Απαλλαγή των αγροτικών εγκαταστάσεων από το ΕΤΑΠ.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν αιτήματα ουσιαστικά προνομιακής μεταχείρισης των αγροτών από το κράτος, σε σχέσης με τους υπόλοιπους επαγγελματίες, και ως εκ τούτου καταπατούν βάναυσα τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 4 του Συντάγματος.

Τέλος κρίνω ως δίκαια τα αιτήματα τους περί:

- Εκπαίδευσης αγροτών-χορήγησης πτυχίου.

- Μητρώο –κατά κύριο επάγγελμα– αγροτών.

Αλλά θεωρώ ότι απλά αποτελούν το αμπαλάρισμα των κύριων αιτημάτων τους και ουσιαστικά δεν τους απασχολούν ιδιαίτερα.

Θέλω να τονίσω, μια και οι δικοί μου οι γονείς από αγροτικές οικογένειες προέρχονται, ότι θεωρώ το επάγγελμα τους και δύσκολο και στην σημερινή συγκυρία πιθανόν οικονομικά ασύμφορο (όπως όμως και πολλά άλλα). Θεωρώ όμως ότι πριν και πάνω από όλα θα πρέπει να κοιταχτούν στον καθρέπτη και να κάνουν μία γενναία αυτοκριτική γιατί:

Για τόσα χρόνια εισέπρατταν γενναίες κοινοτικές επιδοτήσεις που σκοπό είχαν την βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό των καλλιεργειών και των μηχανημάτων τους και αυτοί δεν επένδυαν παρά ελάχιστα σε αυτά.

Για τόσα χρόνια εξαπατούσαν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα εισπράττοντας επιδοτήσεις για πολλαπλάσια παραγωγή από την πραγματική τους.

Ποτέ δεν επένδυσαν στην δημιουργία αξιόλογων και δυνατών Συνεταιρισμών που θα τους έκαναν προνομιακούς συνομιλητές και που ουσιαστικά αυτοί θα έθεταν τους όρους του παιχνιδιού και δεν θα ήταν έρμαιο των μεσαζόντων.

Με την ανοχή ή ακόμα χειρότερα την συμμετοχή τους δημιουργήθηκαν οι κομματικά εγκάθετοι συνεταιρισμοί, οι οποίοι στις καλές ημέρες του 80 μοίραζαν τον πακτωλό των ευρωπαϊκών χρημάτων, και οι οποίοι ουσιαστικά έχουν οδηγήσει στην υποβάθμιση και ανυποληψία τους.

Ποτέ δεν σκέφτηκαν να διαφοροποιήσουν και να βελτιώσουν την παραγωγή και το προϊόν τους κάνοντας τους ελκυστικούς στην εσωτερική και πολύ περισσότερο στην διεθνή αγορά.

Ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω αποτελεί ΟΝΕΙΔΟΣ και ΝΤΡΟΠΗ όλων των ελλήνων ελαιοπαραγωγών το γεγονός ότι το 80% περίπου της εγχώριας παραγωγής πωλείται χύμα στην Ιταλία, αναμειγνύεται με ιταλικά ελαιόλαδα και πωλείται ως ιταλικό στις Δυτικοευρωπαϊκές και Αμερικάνικες αγορές, σε υψηλότατη μάλιστα τιμή.

Θα απαιτούσα λοιπόν από τους αγρότες πριν ζητήσουν, να δουν τα δικά τους λάθη και το που αυτά οδήγησαν την αγροτική παραγωγή και ουσιαστικά το επάγγελμα τους όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά με την λογική του αγρότη που άκουσα σε κάποιο δελτίο ειδήσεων ότι ο σημερινός πρωθυπουργός θα πρέπει να δει τα “καλά” που έκανε ο πατήρ του για τον κλάδο τους και να πράξει ανάλογα, καταλαβαίνει κανείς ότι δεν υπάρχει σωτηρία. Κρίμα.

ΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ

Την συμπαράσταση τους στο δίκαιο αγώνα των αγροτών εξέφρασαν επιφανείς προσωπικότητες τόσο του πολιτιστικού

όσο και του πολιτικού κόσμου της χώρας.

Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει ...

Η ΔΗΜΟΣΙΟΛΑΓΝΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

Σε συνέχεια του προηγούμενου post ανεβάζω το άρθρο του Θανάση Παπανδρόπουλου στην σημερινή ΕΣΤΙΑ (η έντονη γραφή δική μου):

"Είναι λυπηρό και απογοητευτικό ταυτοχρόνως να διαπιστώνει κανείς, από δημοσκοπήσεις, ότι το «όνειρο» της πλειοψηφίας των νέων αυτής της χώρας είναι μία θέση στο Δημόσιο. Το θέμα αυτό, πέρα από τα προαναφερθέντα συναισθήματα που προκαλεί, έχει και άλλες πτυχές, επικίνδυνες για το μέλλον της χώρας- αν, βεβαίως, ενδιαφέρεται κανείς γι’ αυτό.

Κατά πρώτο λόγο, δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικό να διαπιστώνεται ότι η πλειοψηφία της νεολαίας δεν έχει άλλες φιλοδοξίες πέρα από το βόλεμα στο Δημόσιο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένας ψυχολογικός ευνουχισμός σε μεγάλες κατηγορίες νέων μας, ο οποίος σε τελική ανάλυση, τους αφαιρεί κάθε επιθυμία αυτοολοκληρώσεως. Με άλλα λόγια, οι νέοι χάνουν την αίσθηση της προσωπικής ευθύνης για την ζωή τους και ως εκ τούτου, εγκαταλείπουν το μέλλον τους στους άλλους. Δηλαδή στους πωλητές «ονείρων» και «οραμάτων» και στους μηχανισμούς ανταλλαγής ψήφων για μία θέση στο Δημόσιο.

Η νοοτροπία αυτή και η ιδεολογία που την υπαγορεύει αποτελούν, στην εποχή μας, την βασικότερη προϋπόθεση … αποτυχίας για κάθε νέο. Το ιδεολογικό κλίμα στην Ελλάδα, και όχι μόνο, καθώς γιγαντώνεται κυρίως από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, έχει σχεδόν εκμηδενίσει την γνήσια ανθρώπινη φύση (επιθυμίες, συναισθήματα, ένστικτα), την διαστρέφει και την φυλακίζει στην σκοτεινή ειρκτή του υποσυνείδητου. Έτσι οι κατά φύση ατομικές συμπεριφορές υφίστανται τροχοπέδη μέχρι καταργήσεως τους από την τυραννία της δημοσιολαγνείας και το αποτέλεσμα είναι ο ακρωτηριασμός του νέου. Ένας ακρωτηριασμός που, από την αρχή της σταδιοδρομίας του, τον καθιστά ηττημένο, μοναχικό και, γιατί όχι, δυστυχισμένο.

Έτσι, όχι λίγοι νέοι περιφέρουν την ύπαρξη τους μέσα σε έναν αντικειμενικό κόσμο τον οποίο όχι μόνο δεν βιώνουν, αλλά μισούν και μάχονται ως εχθρό. Τα παραδείγματα αυτής της θλιβερής εξελίξεως είναι καθημερινώς επαληθευόμενα στην χώρα μας.

Όμως πέρα από τις μέγιστες ψυχολογικές ζημίες που προκαλούνται από την γενικευμένη δημοσιολαγνεία, οι «οραματιστές» της επιτυγχάνουν και έναν άλλο ζωτικό τους στόχο. Φαλκιδεύουν την κριτική σκέψη, συσκοτίζουν την γνώση και απομακρύνουν από την – στο μέτρο του δυνατού – ανάλυση της πραγματικότητας. Με άλλα λόγια, παρεμποδίζουν το σωκρατικό «γνώθι σαυτόν», που σημαίνει ότι υπονομεύουν την τόσο σημαντική για την ζωή κάθε ανθρώπου αυτογνωσία.

Η αυτογνωσία είναι και ένα από τα πολύ ζωτικά πλεονεκτήματα της αποκαλούμενης «στρατηγικής ζωής». Όταν όμως κάνουμε λόγο για στρατηγική ζωής, πρέπει να εντοπίσουμε και να αναλύσουμε σε ποιο περιβάλλον αυτή θα μπορούσε να αναπτυχθεί. Στο επίπεδο αυτό, ωστόσο, υπάρχουν πολλά και σοβαρά προβλήματα. Ο σημερινός κόσμος, είτε αυτό αρέσει είτε όχι, είναι γρήγορα μεταβαλλόμενος. Παγκοσμιοποίηση, τεχνολογία, διεθνές εμπόριο και οικονομικο-πολιτικές ανακατατάξεις αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά του, τα οποία επηρεάζουν ποικιλοτρόπως τόσο τις ανθρώπινες σχέσεις όσο και τους επαγγελματικούς προσανατολισμούς κάθε ανθρώπου. Απόρροια αυτών των εξελίξεων είναι η αποσταθεροποίηση των παραδοσιακών κοινωνικών-πολιτιστικών προτύπων στις αναπτυγμένες χώρες και η προϊούσα συγχώνευση επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής. Παράλληλα όμως πρέπει να ομολογηθεί ότι και ο ιδιωτικός τομέας, συμβάλλει στην γενικότερη κοινωνική αποσταθεροποίηση, με κύριο θέμα τους νέους. Τα τελευταία χρόνια, οι μαζικές απολύσεις από πάλαι ποτέ κραταιές επιχειρήσεις δεν δημιουργούν το καλύτερο κλίμα για την ικανοποίηση των όποιων νεανικών φιλοδοξιών. Από την πλευρά τους επιχειρηματικά σκάνδαλα, που προβλήθηκαν με υπέρμετρο τρόπο, δεν συμβάλλουν καθόλου στην δημιουργία ευνοϊκού κλίματος ούτε για την υπάρχουσα επιχειρηματική δραστηριότητα, αλλά ούτε και για το επιχειρείν στο επίπεδο των νέων. Οι διάφορες θεωρητικές απόψεις για την επιχειρηματικότητα, ακόμα και αν συνοδεύονται από κίνητρα, δεν πείθουν τους ανασφαλείς νέους και τον οικογενειακό τους περίγυρο ότι αποτελούν λύση για το μέλλον.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι περισσότεροι αγνοούν ακόμη και αυτή την θεωρητική έννοια της επιχειρηματικότητας – η οποία, εξ’ άλλου, συνειδητά διαστρεβλώνεται από τους εχθρούς της δημοκρατίας και των ανοιχτών κοινωνιών. Έτσι, πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η επιχειρηματική δραστηριότητα έχει στόχο την προσωπική εξέλιξη και ασφαλώς την ανάληψη ευθυνών, που στηρίζονται στην ικανότητα λήψεως αποφάσεων. Όπως έγραψε και ο αείμνηστος Πήτερ Ντράκερ «επιχειρηματίας είναι αυτός που δημιουργεί κάτι το καινούργιο, κάτι το διαφορετικό, αυτός που αλλάζει ή μεταβάλλει αξίες». Είναι αυτός που δημιουργεί τους όρους τόσο της απασχόλησης του, όσο και της προσωπικής του έκφρασης και εξέλιξης και που βεβαίως δίνει απασχόληση – άρα ευκαιρία για εισόδημα – σε πολλούς άλλους.

Η σημερινή Ελλάδα, έχει αναρίθμητους δημοσίους υπαλλήλους. Καινοτόμους επιχειρηματίες δεν διαθέτει πολλούς. Γι’ αυτό, οι νέοι μας θα έπρεπε να ενστερνιστούν τα λόγια του Μαχάτμα Γκάντι που έλεγε: «Δεν πρέπει να έχεις πλούτο χωρίς μόχθο, πολιτική χωρίς αρχές, απόλαυση χωρίς συναίσθημα, γνώση χωρίς χαρακτήρα, εμπόριο χωρίς ήθος, επιστήμη χωρίς ανθρωπιά και λατρεία χωρίς θυσία»."

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Τις ημέρες των γιορτών και εν μέσω τυριού και αχλαδιού στα διάφορα τραπέζια συζητήσαμε πολύ και για πολλά και διαφορετικά θέματα. Η αλήθεια είναι ότι λόγω της επικαιρότητας με την κυβέρνηση να σκέφτεται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη μας, ένα από τα αγαπημένα θέματα ήταν αυτό των υπέρογκων κρατικών σπαταλών και ως επακόλουθο αυτό των δημοσίων υπαλλήλων. Επειδή πάνω στην ένταση της συζήτησης πιθανόν να ήμουν απόλυτος και να γενίκευσα κάποια πράγματα θα χρησιμοποιήσω το blog για να ξεκαθαρίσω την σκέψη μου.

Αρχικά βέβαια θέλω να τονίσω ότι εξακολουθώ να επιμένω ότι σε μία χώρα 10-11 εκατομμυρίων ανθρώπων είναι εγκληματικό να υπάρχουν πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τις ΔΕΚΟ. Το γιατί είναι εγκληματικό δεν χρειάζεται νομίζω ιδιαίτερη εξήγηση. Η δυσχερής οικονομική θέση του Ελληνικού κράτους σήμερα νομίζω ότι αποτελεί την καλύτερη απάντηση. Εξάλλου αν συνυπολογίσουμε τους συνταξιούχους, τους ανήλικους και τους ανέργους φαίνεται ξεκάθαρα ότι ουσιαστικά δουλεύουν οι μισοί έλληνες για να ζήσουν τους άλλους μισούς. Και αυτό σοσιαλιστάδες μου μόνο κοινωνική δικαιοσύνη δεν λέγεται.

Παρόλα αυτά και για να είμαι δίκαιος θέλω να διασαφηνίσω με ποιους δημόσιους υπάλληλους έχω ξεκάθαρα αντικρουόμενα συμφέροντα. Με εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους, που βασισμένοι σε πολιτικές πλάτες, αναρριχούνται και ελίσσονται στους δημόσιους οργανισμούς και τα υπουργεία, απομυζώντας μεγάλα ποσά ως μέλη επιτροπών και συμβουλίων. Με εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που χρησιμοποιούν την θέση τους για να εκβιάσουν τους πολίτες και να πάρουν το “μπαξίσι” τους. Με εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που λουφάρουν, ταλαιπωρώντας τους πολίτες. Με τους δημοσίους υπαλλήλους που βρίσκουν μονίμως παραθυράκια, που τους παρέχει το σύστημα, για να φύγουν από την δουλειά για προσωπικούς λόγους. Με εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους στις πολεοδομίες, τις εφορίες, τους δήμους, που προσπαθούν να βρουν την παραμικρή αφορμή για να μην εξυπηρετήσουν τον πολίτη. Εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που σε υποδέχονται στον φορέα τους με μία απίστευτη ξινόφατσα λες και εσύ πρέπει να πληρώσεις την χθεσινοβραδινή κρεβατομουρμούρα της γυναίκας τους. Με εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που νομίζουν ότι σε ξέρουν και από χθες και σου μιλούν στον ενικό ενώ εσύ τους απευθύνεσαι στον πληθυντικό. Για να είμαι μάλιστα και απόλυτα ξεκάθαρος θα αναφερθώ και σε συγκεκριμένα παραδείγματα. Θα ήθελα να βάλω στην θέση της την ΜΠΥ (Μόνιμο Προσωπικό Υπηρεσιών) του Πολεμικού Ναυτικού, σε γραφείο κεντρικής υπηρεσίας της Αθήνας όταν πάσαρε την δουλειά της στους ναύτες για να μπορεί να κάνει με άνεση τα ψώνια της στον Πατίστα. Την υπάλληλο καθαριότητας της ίδιας υπηρεσίας του Π.Ν. που ζητούσε από τους ναύτες που είχαν βραδινή υπηρεσία να χτυπήσουν την κάρτα την δική της και των συναδέλφων της το απόγευμα, γράφοντας έτσι ψεύτικες υπερωρίες. Εκείνο τον προϊστάμενο του Γ΄ γραφείου της ίδιας υπηρεσίας που απροκάλυπτα τράβαγε τον υπνάκο του πάνω στο γραφείο. Τον προϊστάμενο του τμήματος προμηθειών ενός από τα μεγαλύτερα δημόσια νοσοκομεία της χώρας που σε νεοπροσληφθείσα υπάλληλο (μέσω ΑΣΕΠ) της είπε επί λέξει “Εάν είσαι έξυπνη εδώ θα «περάσεις» καλά”. Την διευθύντρια κεντρικής διεύθυνσης Υπουργείου που ασκούσε πίεση σε υπάλληλο να παραβεί τον νόμο γιατί “το θέλει ο Υπουργός”. Την υπάλληλο νοτίου δήμου της Αθήνας, που μιλούσε επί ώρα στο τηλέφωνο αδιαφορώντας για την ουρά που είχε δημιουργηθεί. Τον εφοριακό εκείνο που διαμένει σε πολυτελή μεζονέτα κυριλέ προαστίου (όταν τα μόνα εισοδήματα του είναι από την εργασία του), παρκάρει το αυτοκίνητο του δωρεάν σε γκαράζ πλησίον της υπηρεσίας του κ.ο.κ. Είμαι τέλος ενάντιος σε όλα τα ειδικά προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων από τα πιο “ανώδυνα”, όπως την διαφορετική αντιμετώπιση της εγκυμονούσας και της μάνας στον δημόσιο από τον ιδιωτικό τομέα, ή τις άδειες ηλεκτρονικού υπολογιστή, μέχρι τις πλασματικές υπερωρίες και εκτός έδρας, τις αποσπάσεις κ.λ.π.

Εδώ θέλω να απευθυνθώ σε κάποιους άλλους δημοσίους υπαλλήλους. Δεν ξέρω αν είναι λίγοι ή πολλοί, αν αποτελούν μία ισχνή μειοψηφία ή την σιωπηρή πλειοψηφία. Θέλω να απευθυνθώ σε εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που βλέπουν άλλους με λιγότερα προσόντα, να θρονιάζονται σε καρέκλες και επιτροπές λαμβάνοντας και τα ανάλογα οφέλη, μόνο και μόνο επειδή έχουν τις κατάλληλες διασυνδέσεις. Σε εκείνους τους δημοσίους υπαλλήλους που ενώ ο όγκος εργασίας της υπηρεσίας τους είναι πάρα πολύ μεγάλος με δυσανάλογους υπαλλήλους δεν τους διατίθεται προσωπικό από άλλες υπηρεσίες που έχουν πλεονάζον. Σε εκείνο το δημόσιο υπάλληλο που έχει την διάθεση να εξυπηρετήσει και επιβαρύνεται και με τους πολίτες που θα εξυπηρετούντο από εκείνον που λουφάρει. Σε εκείνη την υπάλληλο του Ε΄ κλάδου της πιο πάνω υπηρεσίας του Π.Ν. που δούλευε για πέντε. Σε εκείνον τον προϊστάμενο του Γ΄ γραφείου της ίδια υπηρεσίας του Π.Ν. που αντικατέστησε ο πιο πάνω υπναράς, που έκανε μονίμως μελέτες και προτάσεις με ουσιαστικό περιεχόμενο. Σε εκείνον τον εκπαιδευτικό πληροφορικής του Αϊ Στράτη που παίρνει τα ίδια μόρια με τους άλλους δέκα που είναι αποσπασμένοι στην Αθήνα. Σε εκείνον τον δημόσιο υπάλληλο που αναγκάστηκε να διαβάσει για να περάσει τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ επειδή δεν μπορούσε να βρει δουλειά σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, όπου και εκεί υπάρχει μεγάλης κλίμακας ευνοιοκρατία, σε εκείνη την δημόσια υπάλληλο που επέλεξε να μπει στην διαδικασία μοριοδότησης μέσω ΑΣΕΠ, επειδή ήταν νέα, φρεσκοπαντρεμένη και χωρίς παιδία και οι ιδιώτες δεν την προσλάμβαναν για προφανείς λόγους, και να τους βροντοφωνάξω ότι ΕΣΕΙΣ θα έπρεπε να είστε στην πρώτη γραμμή ενάντια στην σαπίλα του ελληνικού κράτους. Γιατί ΕΣΕΙΣ λούζεστε την αδικία καθημερινά.