Αναρωτιέμαι πολλές φορές για την οπτική με την οποία ο Έλληνας πολίτης παρακολουθεί και κρίνει τα διάφορα γεγονότα. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι σε σχεδόν παρόμοια περιστατικά η κρίση του, η άποψη του, η θέση του, είναι τελείως αντιφατική και εξαρτάται αποκλειστικά από το ποιοι παράγοντες εμπλέκονται. Και για να γίνω πιο κατανοητός. Στην πρόσφατη κρίση στον Καύκασο η πλειονότητα των Ελλήνων τάχθηκε αναφανδόν με την Ρωσία. Θέλετε η παραφιλολογία περί ορθοδόξου τόξου, θέλετε η παθολογική αντίθεση, σε βαθμό σχιζοφρένειας, στις Η.Π.Α., ή σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τις Η.Π.Α. (των οποίων πάντοτε υπάρχει ένας δάκτυλος), θέλετε η αποδοχή που έχουν σε μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού οι λιακουπουλειάδες περί ξανθού γένους και του ατρόμητου Βλαδίμηρου, έχουν δημιουργήσει ένα έντονα φιλορωσικό αίσθημα στην πλειονότητα των ελλήνων. Κατηγορούν τους γεωργιανούς ότι θέλουν να αφανίσουν τους άμοιρους Οσέτιους και δεν αποδέχονται την επιθυμία τους να αποσχιστούν από την Γεωργία, τους αρνούνται το δικαίωμα να έχουν διαφορετική άποψη από έναν ισχυρό γείτονα, κατηγορούν το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ που απαιτούν από τους Ρώσους να αποσύρουν τα στρατεύματα τους από την περιοχή. Αν όμως είναι τέτοια η στάση τους στο πιο πάνω ζήτημα, θα έπρεπε παράλληλα να είναι και υπέρ της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, της διχοτόμησης της Κύπρου και για να το πάω και πιο πέρα υπέρ της αυτονομίας και της απόσχισης της Δυτικής Θράκης στην οποία μεγάλα κομμάτια τουρκογενούς πληθυσμού κατοικούν και σε πολλές περιοχές αποτελούν την πλειοψηφία.
Άλλο παράδειγμα η περίπτωση της απαγωγής Μυλωνά από τον Β. Παλαιοκώστα. Παρατηρώ και στην τηλεόραση αλλά και στα διάφορα ιντερνετικά φόρα μία έντονη συμπάθεια προς τον απαγωγέα ο οποίας εμφανίζεται ως άλλος Ρομπέν των δασών να μοιράζει τα κλοπιμαία στους φτωχούς. Αν όμως ο απαγωγέας ήταν λόγου χάρη αλλοδαπός και ιδιαίτερα Αλβανός ενώ το θύμα δεν ήταν ο εκπρόσωπος του βιομηχανικού κόσμου αλλά ένα celebrity της show biz φαντάζομαι τους κλαυθμούς και οδυρμούς που θα είχαμε στα διάφορα παράθυρα και τα πυρά που θα δεχόταν το σύνολο της αλβανικής μειονότητας στην χώρα μας από τους γνωστούς τηλεοπτικούς πατριδοκάπηλους.
Θα μπορούσα να αναφέρω και πολλά άλλα παραδείγματα όπως το θέμα του ντόπινγκ που εμφανίζεται από μερικούς (ευτυχώς από λιγότερους απ’ όσους περίμενα) σαν μία παγκόσμια συνωμοσία κατά της μικρής Ελλαδίτσας, αλλά δεν έχει νόημα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο στενόμυαλος και κοντόφθαλμος τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίζουμε τα διάφορα γεγονότα έχει φθάσει πλέον στα όρια της γραφικότητας. Αυτό δεν θα ήταν τόσο τραγικό εάν δεν αποτελούσε πληγή για την διεθνή αξιοπιστία της χώρας μας.
2 σχόλια:
Σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα παίζει ο τρόπος με τον οποίο ενημερωνόμαστε για αυτά. Τα δελτία ειδήσεων στην ελληνική τηλεόραση διαρκούν 1 ώρα και ασχολούνται με 3 θέματα, σε αντίθεση με τα του εξωτερικού όπου διαρκούν 1ο λεπτά και παρουσιάζουν - χωρίς σχόλια γνωστών και μη εξαιρεταίων τηλεσταρ - τα γεγονότα ανά την υφήλιο. Η κρίση είναι το τηλεθεατή και δε διαμορφώνεται - οδηγείται από κανέναν "ειδικό".
Δημοσίευση σχολίου