Τον τελευταίο καιρό και στην προσπάθεια μου να γυμνασθώ λιγάκι, όποτε βέβαια μου το επιτρέπουν οι διάφορες επαγγελματικές και προσωπικές υποχρεώσεις, ασχολούμαι με την ποδηλασία. Ξεκινώ από τον Άλιμο που μένω και κινούμαι προς το Τροκαντερό. Προχθές Σάββατο αποφάσισα να αλλάξω κατεύθυνση και να πάω προς την Γλυφάδα. Σκέφτηκα, ότι αν πάρω τον πεζόδρομο δίπλα από τις γραμμές του τραμ, δεν θα έχω κανένα πρόβλημα και δεν θα χρειασθώ να μπω καθόλου στην παραλιακή όπου η ζωή μου θα ήταν υπό συνεχή απειλή. Τι το ήθελα. Ενώ μέχρι την είσοδο του Αγίου Κοσμά έφτασα σχετικά εύκολα, από εκεί και πέρα και μέχρι περίπου τις εγκαταστάσεις της ιστιοπλοΐας η κατάσταση ήταν τραγική. Το πεζοδρόμιο σταδιακά άρχιζε να μικραίνει και κάποια στιγμή γινόταν μία στενή λωρίδα, πινακίδες ξαφνικά εμφανιζόντουσαν μπροστά μου, γυαλιά από σπασμένα μπουκάλια ήταν διάσπαρτα στο πεζοδρόμιο. Αναγκαζόμουν κάθε τρεις και λίγο να μπαίνω στην λεωφόρο Ποσειδώνος με πραγματικό κίνδυνο της ζωής μου, μια και οι περισσότεροι οδηγοί έτρεχαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Παράλληλα σε όλη την διαδρομή εμφανέστατη ήταν η εγκατάλειψη, ξερά χόρτα και σκουπίδια που κανένας δεν φρόντισε να καθαρίσει.
Αλήθεια σε ποιο ακριβώς στάδιο βρίσκεται η περίφημη ενοποίηση της παραλιακής ζώνης από το Μικρολίμανο μέχρι την Βάρκιζα (η περίφημη ενιαία διαδρομή περιπάτου και ποδηλασίας) που οραματιζόταν η τέως Υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης κυρία Πετραλιά και μας διένειμε σε φυλλάδια προεκλογικά;
Υ.Γ. Το ερώτημα το έθεσα και στο Υπουργείο Τουρισμού. Εάν μου απαντήσουν θα το αναρτήσω στο blog.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου