Η μέχρι σήμερα εμπειρία μας έχει δείξει ότι η ύπαρξη τόσων πολλών νόμων όχι μόνο δεν λειτουργεί αποτρεπτικά, αλλά σε πολλές περιπτώσεις ωθεί πολλούς συμπολίτες μας προς την παραβατική συμπεριφορά, εκμεταλλευόμενοι τα παραθυράκια και τις φωτογραφικές διατάξεις που τους διέπουν καθώς και τις όποιες γνωριμίες τους, και η οποία εκλαμβάνεται ως “μαγκιά”. Έτσι λοιπόν εμφανίζονται δύο είδη παραβατών. Εκείνοι που πληρώνουν το αντίτιμο των πράξεων τους, και οι οποίοι αισθάνονται αδικημένοι από το σύστημα και το κράτος, και εκείνοι που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο καταφέρνουν ή να πέσουν στα μαλακά ή στην καλύτερη, γι’ αυτούς, των περιπτώσεων να την βγάζουν τελείως καθαρή.
Η λύση λοιπόν δεν είναι η συνεχής θέσπιση νέων νόμων, πολλοί μάλιστα από τους οποίους αναιρούν ακούσια προγενέστερους τους. Η λύση βρίσκεται βραχυπρόθεσμα στην πλήρη και ίση προς όλους εφαρμογή των απολύτως απαραίτητων και μακροπρόθεσμα στην βελτίωση της παιδείας μας. Είναι θέμα παιδείας πρωτίστως να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να τρέχουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε δρόμους εντός πόλεως όπου ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας “πεταχτεί” κάποιος πεζός, είναι θέμα παιδείας να περιμένουμε στο φανάρι υπομονετικά και να μην παρακάμπτουμε από τα πλάγια την σειρά, είναι θέμα παιδείας να αποδεχόμαστε την έκφραση της άποψης του άλλου ακόμα και εάν αυτή μας ενοχλεί, είναι θέμα παιδείας τι τηλεοπτικό πρόγραμμα θα βλέπουμε και τι είδους έρευνες θα αποδεχόμαστε στην εργασία ή στα όποια άλλα ενδιαφέροντα μας. Είναι πρωτίστως θέμα παιδείας να αντιλαμβανόμαστε μέχρι που φθάνει η ελευθερία μας και αν η έκφρασή της πέρα από αυτά τα όρια περιορίζει την αντίστοιχη ελευθερία κάποιων άλλων συνανθρώπων μας.
Υ.Γ. Δύο ενδιαφέρουσες απόψεις σχετικά με την υπόθεση του Art Athina είναι αυτή του Πάσχου Μανδραβέλη από την χθεσινή Καθημερινή και του Αντώνη Πανούτσου από τη σημερινή Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου