Σήμερα από το πρωί που πήγα στην δουλειά όλοι εύχονται χρόνια πολλά. Κοιτάω το ημερολόγιο. 14 Φεβρουαρίου. Βαλεντίνης, Αυξεντίου και Μάρωνος των οσίων γράφει. Του Αγίου Βαλεντίνου σκέφτομαι. Μπορεί η δολοφονία του διοικητή του ΙΚΑ Γιάννη Βαρθολομαίου να μονοπωλεί ακόμα τις συζητήσεις, ακόμα και ποιηματάκι έλαβα στο email μου, αλλά η ημέρα των ερωτευμένων έχει και αυτή την τιμητική της. Οι ερωτήσεις δίνουν και παίρνουν. Τι θα κάνεις σήμερα; Θα πάρεις τίποτα στον αγαπημένο/η σου; Άλλοι αναλύουν τα σχέδια τους για το βράδυ, άλλοι, οι περισσότεροι, λένε το κοινότοπο δεν πιστεύω εγώ σ’ αυτή την γιορτή, εμπορευματοποίηση της αγάπης είναι. Σκέφτομαι πως έχουν δίκιο. Εμπορευματοποίηση της αγάπης είναι. Αλλά και τι με αυτό. Μήπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα δεν έχουν εμπορευματοποιηθεί; Μήπως τα πάντα σήμερα δεν έχουν εμπορευματοποιηθεί; Η ίδια μας η ζωή δεν είναι εμπορευματοποιημένη; Είναι κακό να υπάρχει μία ημέρα που να γιορτάζει τον έρωτα; Την αγάπη; Το συναίσθημα αυτό που σε κάνει να πετάς στα ουράνια;
Θυμάμαι την πρώτη φορά που ένοιωσα ερωτευμένος. Μαθητής Λυκείου. 20 χρόνια περίπου πίσω. Πως έτρεμε η καρδιά μου στο πρώτο ραντεβού. Πως ένοιωσα στο πρώτο φιλί. Θυμάμαι την πρώτη βόλτα στην παραλία του Καλαμακίου, όπου μέσα σ’ ένα δίωρο είπα δεν είπα μία φράση. Κρατώντας ένα τριαντάφυλλο στο χέρι που είχα κόψει από τον κήπο του σπιτιού μου και από την αμηχανία μου είχα ξεχάσει να το προσφέρω στην «Βαλεντίνα» μου. Αλήθεια πόσο ευτυχισμένος ένοιωθα εκείνο το βράδυ.
Θυμάμαι την πρώτη γνωριμία με την γυναίκα μου. Δεκαπέντε χρόνια πριν. Αλήθεια πως πέρασαν τόσο γρήγορα; Το πρώτο μας ραντεβού, το πρώτο μας φιλί. Οι πρώτες μας διακοπές στην Ύδρα. Τι όμορφα που ένοιωθα. Τι όμορφα που περάσαμε. Τι όμορφα που περνάμε. Διαφορετικά από τότε αλλά πάντα αγαπημένοι. Με την κορούλα μας να έχει μπει πλέον στην ζωή μας, σαν ολοκλήρωση μίας σχέσης, με τα πάνω και τα κάτω της, με τις καλές και τις κακές στιγμές, που ήταν όμως πάντα βασισμένη στην αγάπη. Γράφοντας αυτές τις σκέψεις μου έρχεται στο μυαλό το τραγούδι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα
Σ' όλα τ' άλλα δημοκράτης ήπιος και ανεκτικός
μα στον έρωτα αντάρτης και σκληροπυρηνικός
ο πλουραλισμός δουλεύει μόνο στη δημοκρατία
ο έρωτας ο προλετάριος δε σηκώνει αποστασία
Στην αγάπη είμαι κνίτης
και να μου τη διαδηλώνεις
να 'χεις τη γροθιά σφιγμένη
όταν πρόκειται για μας
κάθε χάδι σαν τσιτάτο
θέλω να τ' αφομοιώνεις
και Σταλινικιά να είσαι σε ζητήματα καρδιάς
Στα συντάγματα οι διατάξεις θέλουν εκσυγχρονισμό
μα στον έρωτα ό,τι αλλάξεις πάντα φέρνει διχασμό
Για το αίσθημα δουλεύω έξτρα και υπερωρία
μα αν δε δώσεις ό,τι παίρνεις θα σε στείλω εξορία
Νομίζω πως κάπως έτσι νοιώθω σήμερα. Χρόνια Πολλά σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου