To email αυτό το έστειλα σε σήμερα σε δημοσιογράφους πρωινών εκπομπών αφού βαρέθηκα το συνεχή σπαραγμό και κλάμα:
Ακούω σήμερα από το πρωί κλαυθμούς και οδυρμούς για τα μέτρα τα οποία ανακοινώθηκαν, ή καλύτερα διέρρευσαν από την κυβέρνηση. Για τις μειώσεις σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια, για τον κατώτατο μισθό των νέων, για τις συντάξεις, για τις ΔΕΚΟ κλπ., συνοδευόμενα πάντα με αφορισμούς και κατάρες κατά της κακιάς τρόικα και της διάβολο-Μέρκελ. Δεν θυμάμαι όμως τα τελευταία χρόνια (ή μάλλον τις τελευταίες δεκαετίες) να κλαίγατε και να οδύρεστε (όλοι, όχι μόνο εσείς προσωπικά) για το που οδηγείται η ελληνική οικονομία από την υπερδιόγκωση του κράτους και το συνεχώς αυξανόμενο έλλειμμα στο εμπορικό μας ισοζύγιο τα οποία αποτελούν και το μέγα αίτιο του προβλήματος. Δεν θυμάμαι να ακούστηκε πάνω από μια δύο φορές όλα αυτά τα χρόνια π.χ. ότι το 80% του ελληνικού ελαιολάδου πωλείται χύμα στους γείτονες Ιταλούς οι οποίοι το αναμείγνυαν με δικά τους ελαιόλαδα και το πωλούσαν επώνυμα στις διεθνείς αγορές κερδίζοντας από την υπεραξία του, όταν οι δικοί μας αγρότες επαναπαυόντουσαν στις κοινοτικές επιδοτήσεις. Δεν θυμάμαι να κατακεραυνώνατε όλο εκείνο το πολιτικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο που είχε οδηγήσει στο να υπάρχουν συνταξιούχοι των 35 και των 40 ετών. Γι’ αυτό δεν θα έβαζα όλους τους συνταξιούχος στο ίδιο τσουβάλι. Να στεναχωρηθώ για εκείνο που πήρε σύνταξη μετά από σαράντα και πενήντα χρόνια εργασίας καταβάλλοντας διαχρονικά τις ασφαλιστικές του εισφορές, αλλά δεν έχω τα ίδια αισθήματα για τον αντίστοιχο της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και άλλων ευγενών ταμείων που μετά από πολύ λιγότερα χρόνια εργασίας έφτασαν να παίρνουν σύνταξη πολλαπλάσια του πρώτου. Μιλήσατε και κλάψατε για τον νέο εργαζόμενο που μετά από πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά θα φτάσει να παίρνει 400 ευρώ, αλλά σας ρωτάω αν το θέμα είναι ο ίδιος νέος να παίρνει 751; Το ζήτημα δηλαδή της μισθοδοσίας των ιδιωτικών υπαλλήλων και κυρίως και πρωτίστως των νέων είναι κανονιστικό; Αν ήταν έτσι θα μπορούσαμε να θέσουμε όποιο κατώτατο όριο θέλαμε, το ΚΚΕ αν θυμάμαι καλά μιλούσε για 1.400 ευρώ (άραγε το τηρούσε στην υπό ένταξη στο άρθρο 99 Τυποεκδοτική;). Νομίζω όμως ότι το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε υπερπροσφορά ανθρώπων με προσόντα σε μία οικονομία που έχει ασφαλώς λιγότερες ανάγκες. Και το πρόβλημα αυτό είναι δομικό και όχι κανονιστικό. Μιλάμε μονίμως όλοι για ανάπτυξη και για το λάθος μείγμα που μας επιβάλλει η τρόικα και αναρωτιέμαι πιο είναι το σωστό φάρμακο. Η συνέχιση του υπερβολικού δανεισμού της χώρας ή μήπως το τύπωμα νέου χρήματος από την ΕΚΤ; Αν ήταν αυτά η Ελλάδα με την ανεξάρτητη οικονομική και νομισματική πολιτική που ασκούσε μέχρι και την είσοδο στην ΟΝΕ θα το είχε επιτύχει. Αλλά αν θυμάστε είχαμε και τότε και μεγάλο έλλειμμα και μεγάλο χρέος αλλά και υψηλότατο πληθωρισμό.
Με αυτά που σας γράφω δεν θέλω να πω ότι δεν είναι δραματικό για τους πολίτες που είχαν δομήσει την ζωή τους με κάποιο τρόπο να την βλέπουν ξαφνικά να καταρρέει. Βεβαίως και είναι. Αλλά το θέμα των αμοιβών, των συντάξεων, και των δαπανών ενός κράτους έχουν να κάνουν με το οικονομικό και παραγωγικό του υπόβαθρο. Και δυστυχώς το ελληνικό ήταν τόσο σαθρό και φουσκωμένο που έσκασε σαν μπαλόνι. Τα δάκρυα σήμερα δεν ωφελούν. Έπρεπε να τα χύνατε καθόλα αυτά τα χρόνια της επίπλαστης ευημερίας. Σήμερα αυτό που θα ήθελα να ακούσω από σοβαρούς αν μη τι άλλο δημοσιογράφους είναι να πιέζουν για τα αναπτυξιακά μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να δημιουργηθούν δουλειές, ώστε σταδιακά ο νέος πτυχιούχος να φτάνει να παίρνει και 1.500 και 2.000 πρώτο μισθό. Όχι γιατί το προέβλεψε κάποιος γραφειοκράτης ή οι κοινωνικοί (τρομάρα μας) εταίροι αλλά γιατί η αγορά τόσο κοστολογεί την εργασία του. Και αυτή η ανάπτυξη θα έρθει αν αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας. Και είναι πολλά. Προσπαθήστε μέσα από την εκπομπή σας να πιέσετε στο βαθμό που σας είναι δυνατό να αρχίσουν να δίνονται φορολογικά κίνητρα για όσους και κυρίως νέους φεύγουν από τα αστικά κέντρα και δημιουργούν επιχειρήσεις στην επαρχία. Κάντε εκπομπές για την ανάγκη να δοθούν κίνητρα (όχι επιδοτήσεις προς Θεού) στους αγρότες να δημιουργήσουν εταιρείες που θα τυποποιούν τα δικά τους προϊόντα και θα τα πωλούν επώνυμα στις διεθνείς αγορές. Ρωτήστε τους αρμόδιους υπευθύνους παιδείας των κομμάτων γιατί η χώρα μας έχει του κόσμου τις φυσικομαθηματικές σχολές και όχι σχολές management και marketing αγροτικών προϊόντων και ανωτάτη σχολή τουριστικών επιστημών. Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά άλλα παραδείγματα στα οποία θα μπορούσε να στηθεί μία βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας δημιουργώντας πλούτο και θέσεις εργασίας για τους πολίτες της μακριά από τον κρατικό εγκλωβισμό. Σταματήστε επιτέλους τα δάκρυα και ασχοληθείτε με την δημιουργία.
Ευχαριστώ πολύ
Βασίλης Τσικνάκος
Οικονομολόγος (μισθωτός για να μην νομίζετε ότι μιλάω εκ του ασφαλούς).
3 σχόλια:
Ποια ειναι τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα; Εχω την εντύπωση οτι τα υπερεκτιμάμε.
Πρωτογενής παραγωγή, βιομηχανία τροφίμων, μεσογειακή διατροφή, αιολική και ηλιακή ενέργεια, διεύρυνση του τουριστικού μας target group (συνεδριακός τουρισμός, θρησκευτικός τουρισμός, χειμερινός τουρισμός, αγροτουρισμός ανάμεσα στ' άλλα). Δεν λέω ότι έχουμε πάρα πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, αλλά έχουμε μερικά τα οποία τα έχουμε αναξιοποίητα.
Αντιγράγω ένα κομμάτι της ανάρτησής σας που θέλω να σχολιάσω:
" Μιλάμε μονίμως όλοι για ανάπτυξη και για το λάθος μείγμα που μας επιβάλλει η τρόικα και αναρωτιέμαι πιο είναι το σωστό φάρμακο. Η συνέχιση του υπερβολικού δανεισμού της χώρας ή μήπως το τύπωμα νέου χρήματος από την ΕΚΤ; Αν ήταν αυτά η Ελλάδα με την ανεξάρτητη οικονομική και νομισματική πολιτική που ασκούσε μέχρι και την είσοδο στην ΟΝΕ θα το είχε επιτύχει. Αλλά αν θυμάστε είχαμε και τότε και μεγάλο έλλειμμα και μεγάλο χρέος αλλά και υψηλότατο πληθωρισμό."
Εφόσον ανήκετε στο φιλελεύθερο χώρο θα καταλαβαίνετε επαρκέστατα νομίζω ότι η λάθος συνταγή έγκειται στο γεγονός ότι δεν μπορείς να εφαρμόζεις παράλληλα μέτρα εσωτερικής υποτίμησης (και μάλιστα χωρίς αυτόνομη νομισματική πολιτική ελέω Ευρώ) και παράλληλα να εφαρμόζεις οριζόντιες αυξήσεις φόρων που οδηγούν σε ύφεση-χιονοστιβάδα.
Επίσης καταλαβαίνετε ότι πρωτογενές πλεόνασμα που επιτυγχάνεται στηριγμένο σε χαράτσια και όχι σε διαρθρωτικές αλλαγές που να οδηγήσουν σε αύξηση της επιχειρηματικότητας είναι δώρον-άδωρον,μια τρύπα στο νερό χωρίς μακρόπνοη δυνατότητα.
Τέλος η προ ΟΝΕ Ελλάδα, ακόμα και στη ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ δεκαετία του 90,δεκαετία ευδαιμονισμού και αλλοτρίωσης, είχε εργοστάσια που έκαναν παραγωγή, μεταποιητικές βιομηχανίες και βιοτεχνίες, είχε ακόμα κάποια γεωργία και κτηνοτροφία, όσο την άφηναν οι επιχορηγήσεις και η πελατειακή τους διανομή να λειτουργήσει... Μετά ΟΝΕ ζήσαμε την τέλεια αστικοποίηση και τη φούσκα των ... υπηρεσιών... Να 'στε καλά και Καλό Πάσχα.
Δημοσίευση σχολίου