ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ

Στο σημερινό πρωτοσέλιδο άρθρο της η ΕΣΤΙΑ φωτογραφίζει το βασικότερο ίσως αίτιο της νεοελληνικής παρακμής. Την απουσία Κοινής Λογικής.

"Απουσιάζει η Κοινή Λογική

Μοναδικό Ελληνικό Φαινόμενο

Τα περισσότερα προβλήματα της χώρας μας είναι αποτέλεσμα της απουσίας κοινής λογικής. Από τα απλούστερα μέχρι τα πλέον σύνθετα. Στην Ελλάδα συμβαίνουν πράγματα που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα ήταν αδιανόητα, αφού θα θεωρούντο παράλογα. Εδώ όχι μόνο είναι ανεκτά, αλλά συχνά αποτελούν τον κανόνα. Κανένας δεν εξετάζει τα θέματα υπό το πρίσμα της λογικής. Αν κάτι άρχισε στραβά, συνεχίζεται έστι επ’ άπειρον. Τα παραδείγματα δεν έχουν αρχή και τέλος.

Τα αριστερά ταμπού

‘Αραγε σε ποια άλλη χώρα επιτρέπεται να κλείνουν οι κεντρικοί δρόμοι των πόλεων για να διαδηλώσουν 100 ή 200 πολίτες; Μπορεί να σταθεί κάτι τέτοιο στην κοινή λογική; Προφανώς όχι. Στην Ελλάδα ομως είναι καθεστώς. Ελάχιστοι πολίτες προκαλούν δυσανάλογη αναστάτωση, ταλαιπωρία και οικονομική ζημία. Για να εκφράσουν μερικοί την διαμαρτυρία τους αναστέλλεται η εμπορική ζωή της πόλεως. Αν και τελείως ανορθόδοξο, στην χώρα μας αυτό θεωρείται φυσιολογικό.

Άραγε υπάρχει άλλη τουριστική χώρα, η οποία να κάνει τα πάντα για να διώξει τους τουρίστες; Που θα γινόταν ανεκτή η παρεμπόδιση του κατάπλου κρουαζιεροπλοίων και η κατάληψη των εισόδων κεντρικών ξενοδοχείων; Διανοείσθε να φθάνατε στο Λονδίνο ή το Παρίσι και κάποιοι συνδικαλιστές να σας εμπόδιζαν την είσοδο στο ξενοδόχείο όπου έχετε κρατήσει δωμάτιο; Θα το απαγόρευαν όχι μόνο οι αρχές αλλά και η κοινή λογική. Στην Ελλάδα δεν το απαγορεύει κανένας.

Άραγε σε ποια άλλη πρωτεύουσα δεν έχει απομείνει τοίχος κτιρίου ή ακόμα και ιστορικά αγάλματα που να μην είναι μπογιατισμένα με συνθήματα; Ακόμα και η μαρμάρινη βάση του αγάλματος του Κολοκοτρώνη στην Αθήνα έχει καταστραφεί από τις μπογιές. Βάνδαλοι υπάρχουν σε όλα τα κράτη. Η διαφορά είναι ότι εκεί τιμωρούνται. Οι αρμόδιες αρχές κάποιους συλλαμβάνουν. Ακούσατε ποτέ να έχει τιμωρηθεί έστω και ένας βάνδαλος στην Ελλάδα; Ούτε ως προς αυτό δεν υπάρχει κοινή λογική.

Άραγε σε ποιο ευνομούμενο κράτος ισχύει πανεπιστημακό άσυλο για να βρίσκουν καταφύγιο κοινοί εγκληματίες; Που αλλού θα γινόταν ανεκτό οι πανεπιστημαικοί χώροι να αποτελούν ορμητήριο για την πυρπόληση της πόλεως και η Αστυνομία να μην επεμβαίνει, προκειμένου να μην κατηγορηθεί ότι παραβιάζει το άσυλο; Μόνο στην Ελλάδα, όπου η έννοια του νόμου ερμηνεύεται επιλεκτικά και κατά το δοκούν. Ακόμα και όταν αυτό συμαίνει την βάναυση παραβίαση της κοινής λογικής.

Τα ανωτέρω προφανώς οφείλονται στα αριστερά ταμπού που διστάζουν να ανατρέψουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Αν θέσουν περιορισμούς στις διαδηλώσεις, θα κατηγορηθούν ότι περιορίζουν τα συνταγματικά διακαιώματα. Αν καταστείλουν τις καταλήψεις, θα κατηγορηθούν για αυταρχισμό. Αν συλλάβουν έστω και έναν βάνδαλο την ώρα που ρυπαίνει τοίχους, θα κατηγορηθούν ότι περιορίζουν την ελευθερία εκφράσεως. Και αν αφήσουν την Αστυνομία να συλλάβει ταραξίες σε πανεπιστημιακούς χώρους, θα κατηγορηθούν ότι καταλύουν την δημοκρατία!

Προτιμούμε την πτώχευση

Όμως δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά η απουσία κοινής λογική. Στην χώρα μας τίποτα σχεδόν, από αυτά στα οποία εμπλέκεται το κράτος δεν διέπεται από στοιχειώδη λογική. Η γραφειοκρατία αγγίζει τα όρια του παραλόγου. Οι δημόσιες υπηρεσίες δεν υπάρχουν για να υπηρετούν τους πολίτες, αλλά για να απασχολούνται οι υπάλληλοι. Εξ’ ου και η μονιμότητα. Η Κυβέρνηση υποτίθεται ότι διώκει τους φοροφυγάδες, αλλά την ίδια στιγμή αυξάνει τους φόρους επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερα τους έντιμους φορολογούμενους. Πλήρης παραλογισμός.

Το γεγονός ότι φθάσαμε στα όρια της πτωχεύσεως είναι και αυτό αποτέλεσμα της απουσία κοινής λογικής. Το δημόσιο χρέος αυξανόταν τα τελευταία χρόνια με αλματώδη ρυθμό, αλλά κανένας δεν ελάμβανε μέτρα. Η κοινή λογική είχε εντελώς χαθεί. Και έτσι μοιραίως φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Αλλά και τώρα που οι ξένοι μας υποχρεώνουν να λάβουμε μέτρα που επιβάλει η κοινή λογική, πάλι αντιδρούμε. Έχουμε δαιμονοποιήσει το μνημόνιο και ζητούμε την ανατροπή του. Είναι τέτοια η έλλειψη κοινής λογικής, ώστε φαίνεται ότι προτιμούμε την πτώχευση."

Σημείωση: Το πρώτο μέρος του άρθρου ουσιαστικά φωτογραφίζει την πλήρη ανατροπή του “All individuals have the right to exercise sole dominion over their own lives, and have the right to live in whatever manner they choose, so long as they do not forcibly interfere with the equal right of others to live in whatever manner they choose” στο ελληνικό γίγνεσθαι. Όσον αφορά το μνημόνιο και η δική μου η άποψη είναι (και της εφημερίδας όπως έχει διατυπωθεί και στο παρελθόν) ότι έχει και αρνητικά σημεία όπως οι φορολογικές και λοιπές αυξήσεις, αλλά έχει μέσα μέτρα που ενώ έπρεπε να είχαν παρθεί από χρόνια σκόντραφταν στην απουσία κοινής λογικής και σταα μικροσυντεχνιακά προνόμια.

ALL SUMMER LONG

Πριν από ένα χρόνο περίπου είχα γράψει για μία εφηβική μου ανάμνηση, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 80, με αφορμή μία πανσέλληνο και ένα τραγούδι των Λαθρεπιβατών. Κάτι ανάλογο εξιστορεί και ο (συνομήλικος μου) Kid Rock κατά κόσμον Robert James "Bob" Ritchie στο τραγούδι All Summer Long.

It was 1989, my thoughts were short my hair was long

Caught somewhere between a boy and man

She was seventeen and she was far from in-between

It was summertime in Northern Michigan

Splashing through the sand bar

Talking by the campfire

It's the simple things in life, like when and where

We didn't have no internet But man I never will forget

The way the moonlight shined upon her hair

And we were trying different things

We were smoking funny things

Making love out by the lake to our favorite song

Sipping whiskey out the bottle, not thinking 'bout tomorrow

Singing Sweet home Alabama all summer long

Singing Sweet home Alabama all summer long

Catching Walleye from the dock

Watching the waves roll off the rocks

She'll forever hold a spot inside my soul

We'd blister in the sun

We couldn't wait for night to come

To hit that sand and play some rock and roll

While we were trying different things

And we were smoking funny things

Making love out by the lake to our favorite song

Sipping whiskey out the bottle, not thinking 'bout tomorrow

Singing Sweet Home Alabama all summer long

Singing Sweet Home Alabama all summer long

Now nothing seems as strange as when the leaves began to change

Or how we thought those days would never end

Sometimes I'll hear that song and I'll start to sing along

And think man I'd love to see that girl again

Singing Sweet Home Alabama all summer long

Singing Sweet Home Alabama all summer long

Singing Sweet Home Alabama all summer long

Singing Sweet Home Alabama all summer long

Η ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Εύστοχο το πρωτοσέλιδο άρθρο της σημερινής ΕΣΤΙΑΣ για τον τρόπο παρουσιάσεως της ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας από τα δελτία ειδήσεων και την αρνητική επίδραση που έχουν στην ψυχολογία των τηλεθεατών:

Η Τηλεοπτική Πραγματικότητα

Όλα γίνονται μαύρα μετά τις ειδήσεις

Σημαίνων παράγων της οικονομικής μας ζωής σχολίαζε πως μέχρι τις οκτώ το βράδυ η κατάσταση δεν είναι τόσο κακή. Όταν όμως αρχίζουν τα βραδυνά δελτία ειδήσεων, όλα γίνονται μαύρα. Αισθάνεται κανείς ότι έρχεται το τέλος του κόσμου. Και πράγματι. Ακόμα και οι πρόσφατες διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος στην Αίγινα λόγω βλάβης στα υποθαλάσσια καλώδια, παρουσιάσθηκαν από τις ειδήσεις ως γεγονός μέγιστης σημασίας. Και ως προάγγελος καταρρεύσεως του τουρισμού.

Εικόνα Καταστροφής

Ακόμη χειρότερες είναι οι περιγραφές για την οικονομική κρίση και τις συνέπειες της. Η αλήθεια είναι πως η κατάσταση κάθε άλλο παρά ευχάριστη είναι. Αν όμως παρακολουθήσει κανείς τα δελτία ειδήσεων, μένει με την εντύπωση ότι η οικονομία δεν θα ανακάμψει ποτέ. Ότι οι επιχειρήσεις θα κλείνουν διαρκώς και ότι σε λίγο οι μισοί Έλληνες θα είναι άνεργοι. Αυτή η εντύπωση δίδεται. Μάλιστα ειδικώς για τα τα εμπορικά καταστήματα επελέγη η περίοδος του Αυγούστου – δηλαδή όταν οι πόλεις ερημώνουν – για να γίνουν “οδοιπορικά” και να προβάλλουν μία εικόνα κρίσεως πολύ χειρότερη απ’ ότι είναι.

Ασφαλώς υπάρχει ύφεση. Ασφαλώς πλήττεται το εμπόριο. Ασφαλώς υπάρχει μεγάλη πτώση του τζίρου. Ασφαλώς και έχουν μείνει πολλά καταστήματα ξενοίκιαστα. Όμως πολλά από τα μαγαζιά που κλείνουν είναι υποκαταστήματα αλυσίδων που αποφασίζουν να περιορισθούν. Και βεβαίως αρκετά μικρά μαγαζιά για τα οποία απορούσε κανείς πως τα έβγαζαν πέρα μέχρι τώρα. Κοινώς συνετελείται και στο εμπόριο αναδιάρθωση. Αφού άνοιξαν σαν τα μανιτάρια τόσα νέα καταστήματα ή και ολόκληρα εμπορικά κέντρα, επόμενο ήταν κάποια στιγμή τα πράγματα να συμμαζευτούν. Διότι η κατάσταση είχε μάλλον ξεχειλώσει.

Όμως αυτή την πτυχή του θέματος κανένα δελτίο ειδήσεων δεν την δείχνει. Όλα προβάλλουν την καταστροφή. Το ίδιο πράττουν και για την ανεργία. Προχθές ήλθαν στο φως στοιχειά του ΟΑΕΔ που έδειχναν ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια ήταν θετικό το ισοζύγιο προσλήψεων – απολύσεων. Κατά το μήνα Ιούνιο προσελήφθησαν περισσότερα άτομα απ’ όσα απελύθησαν. Όμως τα δελτία ειδήσεων αδυνατούσαν να το χωνέψουν, αφού ανέτρεπε την εικόνα της καταστροφής την οποία ήθελαν πάση θυσία να μεταδώσουν. Και διερωτώντο: Πως είναι δυνατόν να βγαίνουν τέτοια στοιχεία όταν γύρω μας είναι όλοι άνεργοι;

Η αλήθεια είναι πως ο τρόπος μετρήσεως της ανεργείας δεν είναι τόσο αντιπροσωπευτικός της πραγματικότητας αφού κάποιος που εργάζεται ακόμη και μία μέρα την εβδομάδα δεν θεωρείτα άνεργος. Όμως αυτός ο τρόπος μετρήσεως ίσχυε μέχρι τώρα και αυτός ισχύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επομένως από στατιστικής πλευράς είναι αποδεκτός. Και βεβαίως αυτό που αποκρύπτουν οι καταστροφολόγοι των καναλιών είναι ότι υπάρχει και ένα αντίθετο φαινόμενο το οποίο δεν καταγράφεται. Δεν είναι λίγοι οι εγγεγραμμένοι άνεργοι που είτε έχουν δουλειά την οποία δεν εμφανίζουν, είτε αυτοαπασχολούνται. Επομένως υπάρχει και η αντίστροφη ανάγνωση των στοιχείων του ΟΑΕΔ.

Αρνητικό Κλίμα

Δεν είναι στις προθέσεις μας να ωραιοποιήσουμε τα πράγματα που κάθε άλλο παρά ρόδινα είναι. Όμως για να ξεπερασθεί η κρίση και να έλθει η ανάκαμψη πρέπει απαραιτήτως να αλλάξει το ψυχολογικό κλίμα. Και εν προκειμένω, τα περισσότερα μέσα ενημερώσεως – κυρίως τα τηλεοπτικά – κάνουν τα πάντα για να επιδεινωθεί το ψυχολογικό κλίμα. Αυτό φαίνεται ακόμα και στα πρόσωπα κάποιων τηλεπαρουσιαστών. Μιλούν για τον αριθμό των καταστημάτων που κλείνουν ή τον αριθμό των ανέργων και δείχνουν να χαίρονται γι’ αυτά που μεταδίδουν!

Τα μέσα ενημερώσεως έχουν παίξει καταλυτικό ρόλο στην διόγκωση της κρίσεως. Αν δεν υπήρχαν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων που ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποιο θα μεταδώσει περισσότερη καταστροφή, η εικόνα θα ήταν αρκετά καλύτερη. Και πάντως δεν θα είχε καταρακωθεί σε τέτοιο βαθμό το ηθικό των πολιτών. Σήμερα βλέπει και ακούει κανείς τηλεόραση και φοβάται τι θα συμβεί στον ίδιο. Όλα καταρρέουν. Ενώ πριν από τα δελτία ειδήσεων, η κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη. Ασφαλώς όχι ευχάριστη, αλλά σίγουρα διαχειρίσιμη.

ΤΟ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΟΚ

Tου Παναγη Γαλιατσάτου στην Καθημερινή της Παρασκευής

Το 1990 ο αριθμός των αδειών φορτηγών δημοσίας χρήσεως ανερχόταν στις 35.000. Εκτοτε το ΑΕΠ έχει διπλασιαστεί, όμως ο αριθμός των αδειών παραμένει ο ίδιος. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να αντιληφθεί τις στρεβλώσεις που προκαλούν αυτά τα δύο δεδομένα. Οταν το μεταφορικό έργο αυξάνεται, ενώ ο αριθμός των αδειών παραμένει σταθερός, επιβαρύνεται πρώτα από όλα το κόμιστρο. Κάπως έτσι προκύπτει ένα μέρος του λεγόμενου δομικού πληθωρισμού της ελληνικής οικονομίας.

Οι στρεβλώσεις όμως δεν σταματούν εδώ. Μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη του ΙΟΒΕ, από τον Σεπτέμβριο του 2006 δείχνει, ότι για να αντιμετωπίσουν τη μεταφορική στενότητα οι ελληνικές εταιρείες δημιούργησαν και συντηρούν ιδιόκτητους στόλους φορτηγών, οι οποίοι και το λειτουργικό τους κόστος επιβαρύνουν και ως πάρεργο αντιμετωπίζονται. Ολα αυτά είναι γνωστά εδώ και πολλά χρόνια. Επίσης, γνωστό είναι, ότι αντιβαίνουν τις τάσεις που διαμορφώθηκαν εδώ και δύο δεκαετίες διεθνώς, να ανατίθεται το μεταφορικό έργο σε εξειδικευμένους μεταφορείς.

Η φιλελεύθερη προσέγγιση σε ένα τέτοιο πρόβλημα θα ήταν η απελευθέρωση των αδειών. Η φιλελεύθερη προσέγγιση όμως λογίζονταν ως αιρετική στην Ελλάδα ώς τον Μάιο του 2010. Αυτό που ευαγγελίζονταν τα δύο κόμματα εξουσίας ήταν κάτι διαφορετικό, κάτι που ίσως να αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο ο νεόκοπος όρος «κοινωνικός φιλελευθερισμός», τον οποίο εισήγαγε προσφάτως ο αρχηγός της αντιπολίτευσης στα πολιτικά μας πράγματα. Τι ακριβώς είναι ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός»; Στην πράξη, γιατί αυτή μας ενδιαφέρει, σημαίνει στα λόγια να τάσσεσαι υπέρ της ελεύθερης αγοράς -κάτι που είσαι υποχρεωμένος να κάνεις ως μέλος της Ε.Ε. και της ΟΝΕ- αλλά με τον προσδιορισμό «κοινωνικός» να κλείνεις το μάτι σε όλες τις αναξιοπαθούσες κοινωνικές ομάδες ότι δεν θα θιγούν. Ιδιαίτερα μάλιστα σε εκείνες που είτε έχουν εκλογική ισχύ, είτε μπορούν να σου κάνουν τη ζωή πολύ δύσκολη, όπως οι μεταφορείς. Αυτό που επιθυμεί να δηλώσει άλλωστε ένας φιλελευθερισμός με επιθετικό προσδιορισμό είναι ότι δεν είναι φιλελευθερισμός. Το διαπιστώσαμε στην πράξη τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως όλες οι λύσεις ήταν βραχύβιες και όλες οι διαρθρωτικές αλλαγές σταματούσαν εκεί που έθιγαν ισχυρά οργανωμένα κοινωνικά συμφέροντα.

Σε μια τέτοια πολιτική πραγματικότητα, ήταν εύλογο το Μνημόνιο να αποτελέσει ένα φιλελεύθερο σοκ. Και δεν είναι τυχαίο, ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας έσπευσαν είτε να το απαξιώσουν ως «νεοφιλελεύθερο» είτε να δηλώσουν την απαρέσκειά τους για τις πολιτικές που πρέπει να εφαρμόσουν. Δεν τους προβληματίζει όμως καθόλου, το γεγονός όλες αυτές οι πολιτικές λειτουργούν σε χώρες με το διπλό βιοτικό επίπεδο και ανταγωνιστικότητα από τη δική μας, σε χώρες όπου δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος για να ζεις σαν άνθρωπος...