Με ενθουσιασμό δέχθηκε ο κόσμος την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην ηγεσία των Η.Π.Α. Η μεγάλη του νίκη χαιρετίστηκε με μεγάλη ανακούφιση εκτός από τους αμερικανούς ψηφοφόρους και από τους κατοίκους των περισσοτέρων χωρών παγκοσμίως. Στην Ελλάδα μάλιστα η αποδοχή του Ομπάμα έφθανε σε ποσοστό περίπου 93%.
Πως είναι δυνατόν όμως ένας μαύρος δημοκρατικός υποψήφιος από τις Βορειοανατολικές πολιτείες (και για να μην ξεχνιόμαστε τελευταίος δημοκρατικός πρόεδρος από το Northeast ήταν ο John Kennedy) να βγαίνει πρόεδρος με σχετικά άνετη πλειοψηφία σε μία χώρα “(ολοένα και πιο) αποχαυνωμένη, βαθύτατα συντηρητική και θρησκόληπτη, αποξενωμένη από όσα συμβαίνουν στην υπόλοιπη γη, ρατσιστική και ξενοφοβική, απορροφημένη από το κυνήγι του δολαρίου, διαβρωμένη από την πληγή της «πολιτικής ορθότητας» και του αρρωστημένου πατριωτισμού” όπως γράφει ο καλός δημοσιογράφος Νίκος Παπαδογιάννης στην χθεσινή Sportday;
Η αλήθεια είναι ότι οι σημερινές ΗΠΑ, όπως αυτές διαμορφώθηκαν κυρίως μετά την 11η Σεπτεμβρίου, είναι αρκετά συντηρητικές πολύ περισσότερο φοβικές, ενώ και η συγκυρία της παρουσίας του George W Bush με τους νέο-συντηρητικούς στην προεδρία οδήγησαν σε μία αναδίπλωσης της υπερδύναμης σε βαθιά τυχοδιωκτικές πολιτικές που είχαν σαν αποτέλεσμα την απομόνωση της όχι μόνο από τις παραδοσιακές συμμάχους της αλλά γενικότερα από τους προοδευτικούς υποστηριχτές της. Όμως μία μεγάλη μερίδα Αμερικανών, που αποδείχτηκε στις εκλογές της Τρίτης ότι αποτελούσε την πλειοψηφία, ήταν αντίθετοι σε αυτή την κατεύθυνση. Η εκλογή του Ομπάμα αποτελεί την απάντηση τους. Αποδείξανε ότι στην μεγάλη αυτή δημοκρατία του δυτικού κόσμου ακόμα και ένας μαύρος υποψήφιος, προερχόμενος από διαλυμένη οικογένεια μπορεί να γίνει πρόεδρος της χώρας. Η ενσάρκωση του American dream σε όλο του το μεγαλείο. Δεν ξέρω εάν ο Μπαράκ Ομπάμα θα φέρει την θρυλούμενη αλλαγή. Η τελευταία φορά άλλωστε που άκουσα για αλλαγή (στα καθ’ ημάς) ήταν τραυματική. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι οι αμερικανοί πολίτες με την ψήφο τους έδωσαν το σύνθημα και στους άλλους λαούς. Σύνθημα για ενότητα, για μετριοπάθεια και αποδοχή. Γιατί καλώς ή κακώς αυτό που γράφει ο Νίκος ο Παπαδογιάννης για τις ΗΠΑ (φοβικές, θρησκόληπτες κλπ.) ισχύει σήμερα για όλο σχεδόν τον κόσμο και βεβαίως για την Ελλάδα. Αλήθεια πότε θα ήμαστε έτοιμοι στην χώρα μας να αποδεχθούμε για πρωθυπουργό έναν γιο μετανάστη που το μεσαίο του όνομα θα είναι Χουσείν; Εδώ ακόμα δεν δίνουμε την ελληνική υπηκοότητα στα παιδιά των Αλβανών που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν στην χώρα μας. Εδώ υπάρχουν ακόμα κάποιοι (που δέκα χρόνια μετά την υπόθεση Τσενάϊ) δεν αποδέχονται αλλοδαπό μαθητή που πρώτευσε στο σχολείο του να σηκώσει την ελληνική σημαία στην παρέλαση. Η εκλογή Ομπάμα μαζί με όλη την χαρά που μας έφερε ας αποτελέσει παράδειγμα και για το πώς θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα στην χώρα μας.
1 σχόλιο:
Excellent! Now you Greeks have to stop being so cynical about your muslim brothers and let Albania and Turkey join Europe so you can all party together and racism between you will end! Stop oppressing your Cyprus brothers! Islam arose via monophysitism from Greek oppression of the Black Man. Even the Jews needed to bring Iranians then Arabs to take back their cities in the seventh century. Your Benaki Lousiana Shipping brought over most Black Slaves together with Lehman Alabama Finance. You cynically want to take Palestine just like Macedonia with Trojan Horse Perfidy by distorting history. Do we forget what you did to the Macedonia AME church in Flushing? Religion is just oppresses people as we will make global progress now that superstition-based initiative people are out of office.
Δημοσίευση σχολίου