ΣΕ ΠΟΙΩΝ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΣ;

Διάβασα στην χθεσινή Καθημερινή ότι ο νέος Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κύριος Γεώργιος Προβόπουλος θεωρεί ότι μπορούμε να αποφύγουμε την ανώμαλη προσγείωση της οικονομίας μας, μέσω της τόνωσης της προσφοράς. Αυτή η τόνωση μπορεί να επιτευχθεί κατά τον κύριο Προβόπουλο “εάν πραγματοποιηθεί ένα κύμα διαρθρωτικών προσαρμογών, μεταρρυθμίσεων δηλαδή στη δομή της οικονομίας, στη δημόσια διοίκηση, στην παιδεία κ.λπ., που θα έχουν μια ευρύτερη πολιτική και κοινωνική στήριξη, η οικονομία θα αποκτήσει τον δυναμισμό που θα της επιτρέψει να διατηρήσει την αναπτυξιακή ορμή παρά τις διεθνείς αντιξοότητες. Διότι θα πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που θα λύνουν χρόνια και επείγοντα προβλήματα και θα απελευθερώνουν τις παραγωγικές δυνάμεις που σήμερα είναι αιχμάλωτες αναχρονιστικών πολιτικών και πρακτικών”. Νομίζω ότι κανείς σώφρον δεν διαφωνεί με τις πιο πάνω διαπιστώσεις του νέου διοικητή της Κεντρικής μας τράπεζας. Αναρωτιέμαι όμως σε ποιών τα αυτιά απευθύνεται.

Της κυβέρνησης μήπως; Μα αυτοί αποδείχτηκαν στην πράξη ανίκανοι να πραγματοποιήσουν έστω και μία διαρθρωτική αλλαγή μέσα στα 4,5 χρόνια της διακυβέρνησης τους (μίας διακυβέρνησης που ουσιαστικά γίνεται χωρίς σοβαρό πολιτικό αντίπαλο). Αποδείχτηκε ότι δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν, να αλλάξουν τα κακώς κείμενα που υποτίθεται ότι πολεμούσαν από την αντιπολίτευση όλα αυτά τα χρόνια. Δεν δημιουργήθηκε ούτε ένα κίνητρο για να προσελκύσει νέες επενδύσεις (η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων ουσιαστικά εκμηδενίστηκε από την δημιουργία άλλου είδους φορολογήσεων όπως το ΕΤΑΚ), η γραφειοκρατία γιγαντώνεται μέρα με την μέρα, η ανελαστικότητα της εργατικής νομοθεσίας παρέμεινε στα ίδια απαγορευτικά για νέους (ξένους και ημεδαπούς) επενδυτές επίπεδα, ενώ και το μέχρι πρότινος προνομιακό πεδίο του κυρίου Καραμανλή και της κυβέρνησης του, αυτό της διαφθοράς, έχει πλέον καταρρεύσει με όσα βγαίνουν στην επιφάνεια καθημερινά και αποδεικνύουν περίτρανα πως γίνονται οι δουλειές στο Ελλάντα είτε με γαλάζιους είτε με πράσινους κυβερνώντες. Η ξεφτίλα πλέον έχει πάρει και πανευρωπαϊκές διαστάσεις, με την μαμά Siemens να δηλώνει ότι τα μεγαλύτερα πακέτα ερχόντουσαν προς τα μέρη μας, ενώ και τον κύριο Θαπατέρο να παραπονιέται στον κύριο Καραμανλή για την αντιμετώπιση που τυγχάνουν οι ισπανικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται (ή θέλουν να δραστηριοποιηθούν) στην Ελλάδα.

Της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης; Τούτοι δω έχουν χάσει πλέον το μπούσουλα και δεν ξέρουν προς τα πού κατευθύνονται. Ενώ θα μπορούσαν να επενδύσουν πάνω σε συγκεκριμένα επιτεύγματα, και να απομονώσουν και να καταδικάσουν τα κακώς κείμενα, της περιόδου Σημίτη, αναπτύσσουν μία παλαιοπασοκική ρητορική, δηλώνουν ότι θα ακυρώσουν όλες τις αποφάσεις της κυβέρνησης, ακόμα και αυτές που κινούνται στην σωστή κατεύθυνση (όπως η πώληση του ΟΤΕ), λησμονώντας όμως ότι ζούμε στο 2008 και όχι στο 1978, με τον Γιωργάκη να έχει κάνει τέτοιες κολοτούμπες, από το 2004, σε θέσεις και προτάσεις που θα τις ζήλευε ακόμα και ο Ιωάννης Μελισσανίδης.

Του Συνασπισμού; Τούτοι δω μόλις ακούσουν για παραγωγικότητα και διαρθρωτικές αλλαγές βγάζουν σπυριά, βροντοφωνάζοντας την προοδευτικότητα τους μέσω της συντήρησης της υπάρχουσας νοσηρής πραγματικότητας (σε όλους τους τομείς και δραστηριότητες ανεξαιρέτως).

Των περισσότερων επιχειρηματικών κολοσσών; Μα πάρα πολλοί από τους έλληνες επιχειρηματίες κάνουν deals με το δημόσιο και κερδίζουν από την διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης. Γιατί να επιζητούν άνοιγμα των αγορών και υγιή ανταγωνισμό που θα θέσει εν κινδύνω τα συμφέροντα τους, τα οποία διασφαλίζονται πλήρως από το υπάρχων καθεστώς;

Της πλειοψηφίας των πολιτών; Μα οι πολλοί είναι δεδομένο ότι βολεύονται με το μέτριο και το μόνιμο. Επιθυμούν μέτριες σπουδές χωρίς καμία αλλαγή που θα τους ξεβολέψει, επιθυμούν διορισμό στο δημόσιο και ασφάλεια παρά το γεγονός ότι η επαγγελματική απαξίωση είναι αναπόφευκτη, επιθυμούν την διατήρηση κάθε αντιπαραγωγικού και συντεχνιακού προνομίου παρά το γεγονός ότι όλα αυτά αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξη της χώρας μας.

Δυστυχώς στην Ελλάδα οι προτάσεις του κυρίου Προβόπουλου είναι δεδομένο ότι θα πέσουν στο κενό. Θα χτυπηθεί από παντού, για δίκαια και άδικα όπως ο προκάτοχος του, επειδή τόλμησε να αναφέρει τα αυτονόητα. Δυστυχώς η πλειοψηφία των Ελλήνων επιθυμεί την διαβίωση του (για να θυμηθώ και ένα παλιό και εύστοχο σχόλιο του Αλέξη Παπαχελά) “σε ένα ανανεωμένο σοβιετικό μοντέλο, μόνο που αντί για LADA θα έχουμε ΒΜW και αντί για ντάτσα, μεζονέτα”.