ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ

Ίσως είναι πολύ νωρίς μια και δεν έχει περάσει μήνας από την εκλογή του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, αλλά μέχρι τώρα ο Ιερώνυμος είναι ευχάριστη έκπλήξη. Μετά την δεκαετή θητεία Χριστόδουλου, με την μιντιοποίηση της εκκλησίας και τον εκτροχιασμό της σε ακραίες θέσεις και πράξεις, ο νέος Αρχιεπίσκοπος ακολουθεί ακριβώς αντίθετη στάση, αποτελώντας ουσιαστικά την σανίδα σωτηρίας της. Εμφανίζεται ενωτικός, σε αντίθεση με τον πολωτικό λόγο του μακαριστού, αποσαφηνίζει και οριοθετεί την λειτουργία της εκκλησίας και την διαχωρίζει από την πολιτική εξουσία. Χαρακτηριστική η φράση του στην ομιλία μετά την ενθρόνιση του “…Καθήκον της Εκκλησίας είναι να διατυπώνει λόγο και όχι να αμφισβητεί τους θεσμούς και να λαμβάνει πολιτικές θέσεις,… Η Εκκλησία δεν δικαιούται να στρατεύεται σε μια ιδεολογία και πολιτική απέναντι σε άλλη, γιατί τότε δεν θα είναι Εκκλησία, αλλά μία παράταξη…”. Πόσο διαφορετική σε ύφος και πνεύμα από ανάλογες τοποθετήσεις του μακαριστού! Σκέφτομαι ώρες ώρες ποια θα ήταν η αντίδραση του Χριστόδουλου σήμερα που το μακεδονικό έχει φθάσει σε οριακό σημείο. Είναι δεδομένο ότι θα διατυμπάνιζε την άποψη του από άμβωνα σε άμβωνα και θα έπραττε ανάλογα με τον Θεσσαλονίκης Άνθιμο διοργανώνοντας λαοσυνάξεις ανά την επικράτεια και φέρνοντας σε δύσκολη θέση την ελληνική διπλωματία (όποια είναι αυτή). Αντίθετα ο νέος Αρχιεπίσκοπος απλά δήλωσε το αυτονόητο “…σε κάθε περίπτωση θα ενεργήσουμε με σύνεση και με σοβαρότητα, όπως πρέπει…”

Τελευταία περίπτωση η υπόθεση του νέου μητροπολιτικού ναού και συνοδικού μεγάρου. Σε αντίθεση με τον μακαριστό που είχε θέσει ως ύψιστη προτεραιότητα στην ατζέντα του την εξεύρεση χώρου και την άμεση ανέγερση του ναού, νωπή ακόμα στην μνήμη η προσπάθεια του να διεκδικήσει τον χώρο του γηπέδου του Παναθηναϊκού στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ο νέος Αρχιεπίσκοπος “παγώνει τα σχέδια αυτά επιλέγοντας να δώσει βάρος κυρίως σε έργα κοινωνικού χαρακτήρα, όπως η δημιουργία κέντρων θεραπείας εξαρτημένων από τοξικές ουσίες.” Μήπως η αγωνία και η ευχή παράλληλα που είχα εκφράσει, με το τελευταίο από τα δύο post μου για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, “… να δω στην ηγεσία της εκκλησίας επιτέλους έναν ιεράρχη πράο, με ανοιχτό μυαλό, που αντιλαμβάνεται τις ανάγκες και τα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών, που δεν θα θέλει να παίξει ρόλο πολιτικό, μακριά από δογματισμούς, αφορισμούς και εθνική καπηλεία” πραγματοποιείται;