ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΗΝ BLOGΟΣΦΑΙΡΑ

Τα blogs και οι bloggers μπήκαν στην ζωή μου πριν από περίπου ένα χρόνο. Αρχικά βρέθηκα στην σελίδα των e-roosters και από εκεί σιγά-σιγά άρχισα να ανακαλύπτω έναν ολόκληρο κόσμο. Έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που πλασάρεται και διαμορφώνουν τα μέσα ενημέρωσης. Έναν κόσμο πιο κοντά σε εμένα. Η αλήθεια είναι ότι πριν ανακαλύψω όλη αυτή την μεγάλη παρέα που κινείται στην blogόσφαιρα νόμιζα ότι ήμουν ένα είδος λιγάκι εξωτικό, ένας ουρανοκατέβατος σε τούτη εδώ την γωνιά του πλανήτη. Έβρισκα πολύ λίγα σημεία επικοινωνίας με τους περισσότερους, τρελαινόμουνα με το γεγονός ότι απλά πράγματα, κοινής λογικής, αντιμετωπίζονται ως ιδέες εκκεντρικές. Έτσι είχα αρχίσει να ασχολούμαι αποκλειστικά με την κόρη μου, την οικογένειά μου, την δουλειά μου, ενώ προσπαθούσα να δραπετεύω όσο πιο συχνά μπορούσα μακριά από την αποπνικτική καθημερινότητα.

Σ’ αυτόν το ένα χρόνο που περιδιαβαίνω στην παρέα των bloggers έμαθα πάρα πολλά πράγματα. Έμαθα ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που συμμερίζονται τις ίδιες ανησυχίες με εμένα, που υπερασπίζονται τις ιδέες τους δημόσια αδιαφορώντας για το όποιο τίμημα πρέπει να πληρώσουν γι’ αυτό είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο, ότι υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προβλήματα τα οποία ούτε που μπορούσα να διανοηθώ και μπροστά τους τα δικά μου όποια προβλήματα δεν χρίζουν καμίας αναφοράς. Σ’ αυτό τον ένα χρόνο bloggers έφυγαν από κοντά μας, είτε επειδή αποφάσισαν ότι δεν είχαν τίποτα άλλο να πουν, είτε επειδή “αναχώρησαν” για ταξίδι μακρινό. Προστέθηκαν όμως και άλλοι νέοι bloggers, και η παρέα μεγαλώνει, μεταλλάσσεται και εξελίσσεται.

Μετά από ένα χρόνο στην blogόσφαιρα θα ήθελα να κάνω μερικές αναφορές και να πω μερικά ευχαριστώ.

Ευχαριστώ τα παιδιά του e-rooster που κράτησαν τις φιλελεύθερες ιδέες ζωντανές σε μία περίοδο πολύ δύσκολη, που όλοι δαιμονοποιούσαν τον φιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση, και αποτέλεσαν τον θεμέλιο λίθο για την δημιουργία μίας νέας πολιτικής προσπάθειας στην Ελλάδα, στην οποία όλοι εμείς ενταχθήκαμε, της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.

Ευχαριστώ τον Πάσχο Μανδραβέλη, τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο, τον Στέφανο Μάνο, τον Νίκο Δήμου και τον Μίμη Ανδρουλάκη που είναι πραγματικές οάσεις μέσα στην γενική παράνοια που επικρατεί στην πατρίδα μας.

Ευχαριστώ τον Θανάση Τριαρίδη που μου άνοιξε τα μάτια σε πάρα πολλά πράγματα, που υπερασπίζεται τις ιδέες του με μεγάλο προσωπικό τίμημα, που αν όλοι σκεφτόμασταν έστω και λιγάκι σαν και αυτόν, άραγε πόσα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά, πολύ καλύτερα;

Άφησα για το τέλος το μεγαλύτερο ευχαριστώ που θέλω να πω. Ευχαριστώ πολύ την Αντιγόνη που με το κουράγιο της, την δύναμη της και τα λόγια της είναι πηγή δύναμης και αισιοδοξίας για όλους μας. Μέχρι να διαβάσω ένα – δύο κείμενα της, αγχωνόμουνα για πάρα πολλά πράγματα. Με έπιανε πανικός μην αρρωστήσει η Isabella μου και έχουμε καμία ελαφρά κρίση άσθματος, όπως και το 25% με 30% των παιδιών της ίδιας ηλικίας, αγχωνόμουν με την εργασία μου, με το αύριο γενικότερα. Η Αντιγόνη όμως με την δύναμη που αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της είναι πηγή δύναμης για όλους μας. Σ’ ευχαριστώ Αντιγόνη. Σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά ότι καλύτερο για εσένα και την κορούλα σου και σε λίγο καιρό όλα αυτά που περνάτε να είναι απλά ένα κακό όνειρο που πέρασε.