ΠΕΡΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ – ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ 16 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα τα οποία περιλαμβάνονται στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τον εφαρμοστικό νόμο είναι αυτό των αποκρατικοποιήσεων-ιδιωτικοποιήσεων. Θεωρείται μάλιστα σημείο κλειδί στην προσπάθεια της χώρας να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό της που με την σειρά του θα επηρεάσει θετικά την πορεία του χρέους. Διαχρονικά η πολιτική ελίτ δεν είχε την διάθεση να προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς στον τομέα αυτό, εκτός βέβαια από την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 90-93 που πολεμήθηκε αγρίως τόσο από την αξιωματική και την ελάσσονα αντιπολίτευση όσο και από την εσωκομματική συμπεριλαμβανομένου και του σημερινού προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, παρά το γεγονός ότι ορισμένοι πολιτικοί και αρκετά περισσότεροι αρθρογράφοι το επισήμαναν με έμφαση εδώ και είκοσι περίπου χρόνια. Ένας από αυτούς ήταν και ένας θείος μου ο Χρήστος Παπαλεξάνδρου, που επηρέασε σε σημαντικό βαθμό την σκέψη μου όσον αφορά τουλάχιστον τα οικονομικά θέματα, ο οποίος σε μία σειρά άρθρων του (τα οποία βρήκα τυχαία ανάμεσα στις φοιτητικές μου σημειώσεις) στην Ναυτεμπορική, στο Εξπρές και στην Ημερησία από το 1993 έως και το 1996 εκφράζει την αναγκαιότητα των ιδιωτικοποιήσεων για την ανάπτυξη της χώρας. Ενδεικτικοί οι τίτλοι του: “Σμίκρυνση του Κράτους σημαίνει ανταγωνιστική και σταθερή ανάπτυξη” εφημ. Ναυτεμπορική 20/1/1996, “Η μη αποκρατικοποίηση τροχοπέδη για την ευρωπαϊκή προσέγγιση” εφημ. Ναυτεμπορική 4/11/1995, “Αποκρατικοποίηση σημαίνει ανάπτυξη” εφημ. Εξπρές 17/12/1995, “Η αποκρατικοποίηση μοναδική λύση στο αδιέξοδο” εφημ. Ναυτεμπορική 28/5/1993 και “Ανάγκη επιτάχυνσης των ιδιωτικοποιήσεων” την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 1995 στην Ημερησία που παραθέτω πιο κάτω αυτούσιο:

"Ανάγκη επιτάχυνσης των ιδιωτικοποιήσεων

Γράφει ο Χρήστος Παπαλεξάνδρου

Στην δύσκολη και ανηφορική πορεία της ελληνική οικονομίας προς την οικονομική και νομισματική ενοποίηση, η ονομαστική και πραγματική σύγκλιση αποτελεί μία βασική διαδικασία κλειδί για την νομισματική σταθερότητα και την αντιμετώπιση των βασικών μακροοικονομικών και διαρθρωτικών προβλημάτων, η οποία είναι αναγκαία για την ικανοποίηση των βασικών κριτηρίων για την ευρωπαϊκή προσέγγιση. Χρειάζεται συναλλαγματική και νομισματική σταθερότητα τα δύσβατα χρόνια της συνοχής για την μείωση των δημοσιονομικών και εξωτερικών ελλειμμάτων, του πληθωρισμού, σταθεροποίηση του δημοσίου χρέους και διαχρονική συρρίκνωση του από υψηλό επίπεδο 114% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος.

Για να δυνηθεί το σύστημα της ελληνική οικονομίας και να κοινωνίας να συμπορευθεί με τους εταίρους στην οικονομική και νομισματική ένωση, πρέπει να αντιμετωπίσει θετικά το πρώτο και βασικό πρόβλημα της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Η μείωση των κρατικών δαπανών, όσο και η αύξηση των δημοσίων εσόδων, είναι ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα στην δημοσιονομική διαδικασία. Οι κρατικές δαπάνες είναι και ανελαστικές και καταναλωτικές κάτι που καθιστά το πρόβλημα αυτό ακόμα δυσχερέστερο.

Η τρίτη κατά σειρά μεγέθους είναι η δαπάνη επιδοτήσεων – επιχορηγήσεων, που μπορεί να συμβάλει σε μεγαλύτερη έκταση, στη συρρίκνωση των δαπανών της δημοσιονομικής διαχείρισης εάν προχωρήσει με γρηγορότερο βηματισμό η αποκρατικοποίηση /ιδιωτικοποίηση /μετοχοποίηση και ενισχυθούν οι διαδικασίες οι σχετικές, στον χώρο των προβληματικών κρατικών επιχειρήσεων και των ΔΕΚΟ. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πιθανό στον δημοσιονομικό ορίζοντα καθώς οι διαδικασίες αυτές προχωρούν με βήμα σημειωτόν, με αποτέλεσμα οι δημοσιονομικές δαπάνες να αυξάνονται αντί να ελαττώνονται. Πρέπει να τονιστεί στο σημείο αυτό ότι οι διαδικασίες αποκρατικοποίησης δρουν αμφίπλευρα στην δημοσιονομική διαχείριση, με μείωση των δαπανών και αύξηση των εσόδων.

Δεν πρέπει να λησμονείται ότι η δυναμική των αποκρατικοποιήσεων στο πρακτικό επίπεδο μειώνει τις επιδοτήσεις /επιχορηγήσεις προς τις προβληματικές και υπερχρεωμένες επιχειρήσεις του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων που συντηρούν πλασματικές θέσεις εργασίας, που σε τελευταία ανάλυση επιβαρύνουν τις κρατικές δαπάνες και εμποδίζουν τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα να μειωθούν και να επιτρέψουν στην δημοσιονομική διαχείριση να εμφανίσει λειτουργικά πλεονάσματα, αναγκαία για την συρρίκνωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Οι δημόσιες δαπάνες στα πλαίσια του προϋπολογισμού διατηρούνται σε υψηλότερα επίπεδα κάτι που πρέπει να ανησυχήσει το δημοσιονομικό επιτελείο, ώστε να επέμβει για την συγκράτηση των δαπανών που δυστυχώς αυξάνονται σε μεγαλύτερη αύξηση από αυτή των εσόδων, τα οποία εμφανίζουν σημαντική βελτίωση. Η συρρίκνωση του κράτους με βάση τις διαδικασίες αποκρατικοποίησης και ειδικότερα με τον περιορισμό των επιχειρηματικών πρωτοβουλιών του ευρύτερου δημοσίου τομέα, αποτελεί τω όντι, καθοριστική επιλογή για την εξυγίανση και τον γενικότερο εκσυγχρονισμό των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων του δημοσίου, που στερείται ορθολογικού management και είναι φυσικό επί μακρόν χρονικό διάστημα να παράγουν μόνο ελλείμματα.

Η διαχρονική συρρίκνωση της δημόσιας διοίκησης συνιστά μία δυναμική επιλογή προς την σωστή κατεύθυνση, κάτι που δυστυχώς πολύ δύσκολα μπορεί να ενεργοποιηθεί από το πολιτικό σύστημα. Η αποκρατικοποίηση /ιδιωτικοποίηση /μετοχοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων είναι η δυναμικότερη επιλογή για τις ελλειμματικές δημόσιες επιχειρήσεις που αποτελούν μονοπώλιο ή ολιγοπώλιο."

Δεκαέξι χρόνια μετά το πιο πάνω άρθρο και είμαστε ακόμα στο σημείο μηδέν μια και οι προβληματικότερες και πιο ζημιογόνες επιχειρήσεις του δημοσίου με προεξέχοντα τον ΟΣΕ μας επιβαρύνουν με δεκάδες δισεκατομμύρια ετησίως.