Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΤΑΝ

Σηκώθηκε το Σάββατο κατά τις 10 το πρωί. Η ημέρα παρά τις προβλέψεις της ΕΜΥ ήταν ηλιόλουστη. Τηλεφωνήθηκε με την καλή του και αποφάσισαν να πάνε στο κέντρο για ψώνια και βόλτα.

- “Θα πάμε με το μετρό;”, τον ρώτησε εκείνη.

- “Θα πάρω το αυτοκίνητο, κάπου θα βρω να το παρκάρω”, απάντησε εκείνος.

Γύρω στις δωδεκάμιση έφτασαν στην Αθήνα. Η Πανεπιστημίου είχε πυκνή ροή, εκείνος όμως χώθηκε μέσα στα στενάκια και τράβηξε προς το Κολωνάκι όπου και κατάφερε να το στριμώξει Τσακάλωφ και Ηρακλείου γωνία.

Πρώτη στάση το Attica στην Πανεπιστημίου. Κόσμος αρκετός μέσα, αλλά αυτό δεν αποθάρρυνε το νεαρό ζευγάρι. Στον δεύτερο όροφο στα αντρικά το ενδιαφέρον του στράφηκε σε κάτι αθλητικά παπούτσια.

- “40% έκπτωση;; Από 280 ευρώ μόνο 168. Τι λες αγάπη μου. Σου αρέσουν;”, την ρώτησε γεμάτος αγωνία.

Εκείνη έγνεψε καταφατικά. Τα έδωσε στην πωλήτρια για να τα σημειώσει στην κάρτα πολλαπλών αγορών και συνέχισαν στους υπόλοιπους ορόφους του πολυκαταστήματος.

Στον τρίτο εκείνος αγόρασε δύο πουκάμισα και ένα παντελόνι αρχικής αξίας 300 ευρώ με 50% έκπτωση στα 150 , ενώ στον τέταρτο εκείνη μία μπλούζα από 160 μόνο 90 ευρώ.

Βγαίνοντας από το Attica ανηφόρισαν την Κανάρη με προορισμό την Πλατεία Κολωνακίου. Στην διαδρομή ένα μαγαζί με τσάντες της τράβηξε την προσοχή. Μία Louis Vuitton της είχε μπει εδώ και πολύ καιρό στο μάτι και τώρα που την βρήκε με 40% έκπτωση δεν πρόκειται να την άφηνε. Έβγαλε την πιστωτική της κάρτα, μια και δεν είχε σε μετρητά το ποσό των 400 ευρώ, και την έδωσε στην πωλήτρια. Την ίδια ώρα εκείνος ζαχάρωνε ένα πορτοφόλι Βurberry τελικής αξίας 250 ευρώ αλλά τελικά αποφάσισε να μην το πάρει.

Φτάνοντας στην πλατεία εκείνος πήγε να βρει τραπέζι στο Da Capo ενώ εκείνη έκανε μία βόλτα από τον Χαραλά για να δει ένα ζευγάρι ψιλοτάκουνα.

“Θα πρέπει να περιμένετε.”, του είπε ο σερβίτόρος δείχνοντας του περίπου πέντε παρέες που περίμεναν να αδειάσει κάποιο από τα τραπέζια γύρω από την ιερή (κατά Πανούτσο) κολώνα.

Μισή ώρα αργότερα και ενώ η καλή του είχε επιστρέψει με το νέο της απόκτημα κάτι δεμάτινες μπότες (τα ψιλοτάκουνα που ήθελε είχαν εξαντληθεί) ένα τραπεζάκι άδειασε και μπόρεσαν να καθίσουν. Εκείνος έβγαλε το blackberry του και τσεκάρισε τα mails, ενώ εκείνη το i-phone για να ανανεώσει το status της στο facebook. Παρήγγειλαν δύο freddo capuccino. Ξαφνικά βλέπουν να κατηφορίζει ένα φιλικό τους ζευγάρι που είχαν καιρό να δουν. Κατάφεραν και βρήκαν δύο καρέκλες που μόλις και χώρεσαν ανάμεσα στις δικές τους.

- “Ωραίες οι ανταύγειες σου. Πόσο πήγαν;” ρώτησε την φίλη της.

- “200 ευρώ με κάτι λοσιόν μαζί”, της απάντησε αυτή.

- “Πως από εδώ, ξέρω ότι δεν πολυανεβαίνεις για ψώνια Αθήνα, προτιμάς την Γλυφάδα”, ρώτησε εκείνος τον φίλο του.

-“ Ήθελα να πάρω καφέδες από το μαγαζί της Nespresso αλλά η ουρά έφτανε μέχρι έξω”, του απάντησε αυτός.

- “Το βραδύ θα πάμε για ποτό στο Γκάζι, θέλετε να έρθετε;” τους ρώτησαν οι φίλοι τους.

-“Μία άλλη φορά. Σήμερα έχουμε κλείσει με τους κουμπάρους μας τραπέζι στον Οικονομόπουλο” απάντησε το ζευγάρι μας.

- “Κατα τ’αλλά πως τα πάμε;” ρώτησε ο φίλος.

- “Δεν τα ξέρεις. Κρίση. Δεν υπάρχουν λεφτά. Να δούμε πως θα την βγάλουμε μέσα στο 2011. Εγώ να σας πω την αλήθεια έχω αρχίσει και προσέχω. Δεν έχω ανάψει καθόλου καλοριφέρ μέχρι στιγμής. Σιγά μην τους δώσω 78 λεπτά το λίτρο. Για μ@λ@κες ψάχνουν αυτοί.”, απάντησε εκείνος.

- “Παιδιά έχει καταντήσει αηδία το θέμα. Στην υπηρεσία μας έχουν κόψει τα επιδόματα, ενώ με το ενιαίο μισθολόγιο θα μειωθεί και άλλο ο μισθός μας. Με 1,40 το μετρό που να τα βγάλεις πέρα. Εγώ συμμετέχω στο κίνημα του δεν πληρώνω. Να τα δώσουν αυτοί που τα κλέψανε.” σχολίασε εκείνη.

- “Θυμάστε τι είχε πει ο Κίσινγκερ για τους Έλληνες; Θέλουν να μας κάνουν Γουατεμάλα για να μπορέσουν να βάλουν εύκολα χέρι στο πετρέλαιο και στον ορυκτό μας πλούτο. Το έδειξε και ο Αυγερόπουλος στον Εξάντα”, είπε εκείνος και όλοι συμφώνησαν.

2 σχόλια:

Manoliscus είπε...

Είναι πάντως άξιο θαυμασμού που σε όλο τον κόσμο εξεγείρονται οι φτωχοί και μόνο στην Ελλάδα είναι που εξεγείρονται οι βολεμένοι.

vasilis tsiknakos (philosofos) είπε...

Την καλημέρα μου κούταβε, έστω και καθυστερημένα.
Οι Έλληνες αποτελούν σίγουρα ιδιαίτερη περίπτωση. Μπορούν να ταυτίζονται με τους άραβες και τους ιρανούς, αλλά δεν τους θέλουν στην αυλή τους. Μπορεί να σιχαίνονται τους αμερικανούς αλλά υιοθετούν το τρόπο ζωής τους.