ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ; - Νο 2

Αντιγράφω από το προηγούμενο post μου, μια και λίγα αλλάζουν. "Την ίδια στιγμή που η χώρα ζει τις κρισιμότερες στιγμές της νεώτερης ιστορίας της, που κάθε κίνηση μπορεί να έχει δραματικά αποτελέσματα, κάποιοι έχουν επιλέξει..." να συνεχίζουν να ενεργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μας οδήγησε ως εδώ. Παραθέτω αυτούσιο το σχόλιο της Καθημερινής:

"Κανείς δεν πρέπει να απορεί με τον θυμό της κοινής γνώμης για τους πολιτικούς. Ακόμη και τώρα, σε συνθήκες χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους και πλήρους παγώματος των προσλήψεων στο Δημόσιο, προσλαμβάνονται υπάλληλοι στη Βουλή. Οχι απλώς υπάλληλοι, αλλά οι «κολλητοί» πολιτικών και κομμάτων. Ο πρόεδρος της Βουλής ισχυρίζεται ότι υλοποιεί απλώς μία απόφαση της προηγούμενης ηγεσίας της. Αυτές οι δικαιολογίες είναι αστείες για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα και δείχνουν την απέραντη υποκρισία των πολιτικών, οι οποίοι από τη μια ανακοινώνουν με φανφάρες το ταμείο στήριξης της χώρας και από την άλλη διαχειρίζονται το δημόσιο ταμείο σαν να είναι δικό τους."

Αίσχος και ντροπή βρε καραγκιόζηδες*.

* αξιολογικός χαρακτηρισμός που λέει και ο λ:ηρ

ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ;

Την ίδια στιγμή που η χώρα ζει τις κρισιμότερες στιγμές της νεώτερης ιστορίας της, που κάθε κίνηση μπορεί να έχει δραματικά αποτελέσματα, κάποιοι έχουν επιλέξει να παίξουν το υπονομευτικό τους παιχνίδι οδηγώντας μας στον απόπατο. Πιθανόν βέβαια αυτός να είναι και ο απώτερος στόχος τους. Η οριστική ισοπέδωση της Ελλάδας ούτως ώστε να βρουν πρόσφορο έδαφος για να πραγματοποιήσουν την επανάσταση τους. Άλλωστε όπως είχε γράψει κάποτε και ο Αντώνης Πανούτσος στην Sportday η ελληνική αριστερά σε περιόδους κρίσης είναι “θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει”. Το αποτέλεσμα της κατάληψης της προβλήτας του λιμανιού από τα καλόπαιδα του ΠΑΜΕ είναι αποκαλυπτικό. Αντιγράφω από Τα Νέα:

“Τη διαγραφή του Πειραιά από τα λιμάνια προορισμού του κρουαζιερόπλοιου «Ζενίθ» στη Μεσόγειο εξετάζουν πλέον σοβαρά οι ισπανοί διαχειριστές του πλοίου, μετά τα προχθεσινά γεγονότα στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.

Η διακοπή των δρομολογίων του “Ζενίθ” θα σημάνει για την Ελλάδα απώλεια εσόδων τουλάχιστον 10 εκατ. ευρώ και 400 θέσεις εργασίας», επισημαίνει ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), ο οποίος καλεί την κυβέρνηση να προστατεύσει τον ελληνικό τουρισμό και τη χώρα από τον διασυρμό.”

Πρέπει επιτέλους όλοι εμείς που επιθυμούμε κάτι καλύτερο για εμάς και τα παιδιά μας να αντιδράσουμε. Δεν μπορούμε πλέον να τους αφήνουμε ανεξέλεγκτους. ΩΣ ΕΔΩ!!!

ΤΙ ΕΙΔΕ Ο ΔΑΝΟΣ

Από το σημερινό πρωτοσέλιδο των Νέων η λεζάντα στην πιο πάνω φωτογραφία (όλα τα λεφτά ο χοντρός που απολαμβάνει την φραπεδιά του και στον οποίο είναι στραμμένο το βλέμμα του Δανού οικονομολόγου.)

“O Paul Thomsen, επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ στην Αθήνα, προσπαθεί να ανακαλύψει τη σχέση του φραπέ με τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας. Έχει μόλις τελειώσει η συνάντηση στο Υπουργείο Οικονομικών και ο δανός εμπειρογνώμονας κάνει την πρώτη αναγνωριστική βόλτα του στα καφενεία γύρω από την Πλατεία Συντάγματος. Είναι προφανές ότι με μια ματιά δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς τον τρόπο ζωής ενός λαού, αλλά ανέκαθεν μια εικόνα ισοδυναμούσε με χίλιες λέξεις.”

Ουδέν περαιτέρω σχόλιο!!!

ΦΕΡΣΤΕ ΚΑΙ ΧΑΜΙΝΤΟΥΛΛΑ: ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ

Αντιγράφω από το www.protagon.gr μέρος του άρθρου του Σταύρου Θεοδωράκη για την μικρή Φερστέ, την αδελφή του άτυχου Χαμιντουλλά που σκοτώθηκε από την έκρηξη της βόμβας που είχαν τοποθετήσει οι τρομοκράτες του Επαναστατικού Αγώνα, που παλεύει να σώσει το ένα της, τουλάχιστον, μάτι:

“…Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ είχε έρθει στο μεταξύ για συμπαράσταση, φέρνοντας ένα μεγάλο παγωτό χωνάκι όπως της είχε ζητήσει η μικρή. Η ξανθιά κούκλα είναι συνεχώς στην αγκαλιά της Φερστέ. Το ελληνικό κράτος όμως το σκέφτεται αν θα αγκαλιάσει την μικρή Φερστέ. Όλοι αναγνωρίζουν ότι την χτύπησε η τυφλή βόμβα των τρομοκρατών, ο νόμος όμως αναγνωρίζει ως θύματα τρομοκρατίας μόνο τους έλληνες πολίτες (και όχι τους παράνομους πρόσφυγες!). Ο Χρυσοχοίδης υποσχέθηκε ότι η γραφειοκρατία δεν θα σταθεί εμπόδιο για την βοήθεια στη Φερστέ μέχρι τότε όμως όσοι θέλουν μπορούν να καταθέσουν ένα ποσό στον λογαριασμό της οικογένειας στην Εθνική Τράπεζα. Αριθμός Λογαριασμού 129/341635-64 Najafi Mohammad Isa Mirza Hose

Έξω από το δωμάτιο, το προαύλιο ήταν σχεδόν έρημο. Είναι φανερό ότι αυτή η δολοφονία 15χρονου δεν έχει μεγάλο κοινό. Ούτε αφίσες, ούτε διαδηλώσεις, ούτε μπλόκ, ούτε σχολεία να φωνάζουν.”

Όλο το άρθρο του Σταύρου Θεοδωράκη μπορείτε να το διαβάσετε εδώ, ενώ η φωτογραφία από το ίδιο site είναι της Μαρίας Μαράκη.

Η ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΛΥΚΟΣ

Άλλοτε ως θήραμα έτοιμο να κατασπαραχθεί από επιθετικό γεράκι (Τράγκας στο δελτίο ειδήσεων του ALTER), άλλοτε ως κοκκινoσκουφίτσα στα χέρια του κακού λύκου (τρέιλερ εκπομπής “Έρευνα” του Παύλου Τσίμα) και άλλοτε ως Τζούλια Αλεξανδράτου στα χέρια σφριγηλού επιβήτορα (σημερινή Ελεύθερη Ώρα),

παρουσιάζεται από την πλειοψηφία των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ η χώρα λόγω της επικείμενη ενεργοποίησης του μηχανισμού στήριξης της ευρωζώνης και της συνεπακόλουθης εμπλοκής του ΔΝΤ. Διαβάζοντας τα μάλιστα κανείς φθάνει στο συμπέρασμα ότι πλέον παραδίδουμε το σώμα μας (την ψυχή μας βέβαια ποτέ, γιατί ως γνωστόν του έλληνα ο τράχηλος κλπ. κλπ.) στα χέρια του πιο σαδιστικού οργανισμού της παγκόσμιας οικονομίας, ενός Κόμη Δράκουλα, που βέβαια δεν εδρεύει στα Καρπάθια όρη αλλά στην Washington. Βομβαρδιζόμαστε από παντού με αναφορές για το πάθημα της Αργεντινής, την οικτρή οικονομική θέση της Ουγγαρίας, την ύφεση της Λετονίας που προκάλεσε η εμπλοκή του ΔΝΤ στις χώρες αυτές, χωρίς όμως ποτέ να συζητείται και να αναλύεται ποια άλλη επιλογή είχαν και ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ ΣΕ ΠΟΙΑ ΘΕΣΗ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΤΑΘΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ;;;;; (Μήπως σε χειρότερη;;;).

Εν τέλει αυτό που δεν συζητείται σοβαρά στην χώρα μας είναι οι επιλογές που έχουμε στην παρούσα φάση. Τι ακριβώς μπορούμε να κάνουμε. Η αλήθεια είναι ότι η τραγική οικονομική θέση στην οποία βρισκόμαστε απόρροια της στρεβλής νοοτροπίας δεκαετιών δεν μας αφήνει και με πολλά περιθώρια. Το θέμα δεν είναι αν θα πονέσουμε, γιατί το ότι θα πονέσουμε είναι και σίγουρο και αναπόφευκτο και αν θέλετε και την γνώμη μου σε πολλές περιπτώσεις δίκαιο. Το ερώτημα λοιπόν είναι τι επιλέγουμε και για ποιον λόγο. Στα δικά μου μάτια τα σενάρια είναι τα ακόλουθα:

Το πρώτο είναι να συνεχίσουμε να βγαίνουμε στις αγορές και να δανειζόμαστε ανεξαρτήτως επιτοκίων, και γι’ όσο βέβαια καιρό οι αγορές θα είναι διατεθειμένες να μας δανείζουν, προωθώντας παράλληλα και τις κατάλληλες μεταρρυθμίσεις και ελπίζοντας ότι σταδιακά οι αγορές θα πειστούν και θα αρχίσουν να μειώνουν τα περίφημα spreads. Πιθανόν αυτό να είναι και η καλύτερη δυνατή επιλογή αλλά έχει δύο πολύ σημαντικά μειονεκτήματα. Το πρώτο και κυριότερο είναι ότι θα συνεχίσουμε να στέλνουμε μεγάλης αξίας τοκοχρεολύσια στο μέλλον φαλκιδεύοντας και τις επόμενες γενιές και το δεύτερο είναι ότι πιθανόν να επαναπαυτούμε από την δυνατότητα να δανειζόμαστε και έτσι να φανούμε άτολμοι στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων με αποτέλεσμα τα επιτόκια να μην πέσουν και ύστερα από σύντομο χρονικό διάστημα να είμαστε σε σημείο ακόμα χειρότερο απ’ ότι βρισκόμαστε σήμερα.

Η δεύτερη περίπτωση είναι να ενεργοποιήσουμε τον μηχανισμό στήριξης των χωρών της ευρωζώνης και την συνεπακόλουθη εμπλοκή του ΔΝΤ. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα βίαιες είναι αλήθεια αλλαγές σε μέχρι πρότινος (στρεβλά) κεκτημένα ετών, αύξηση της ανεργίας και ύφεση (που όμως κατά την άποψη μου είναι αναπόφευκτη όποια οδό και εάν επιλέξουμε). Το θετικό όμως είναι ότι θα πάρουμε τα αναγκαία μέτρα τώρα και δεν θα παγιδεύσουμε τις ερχόμενες γενιές.

Η τρίτη περίπτωση (ανέφικτη) είναι να αποπληρώσουμε τα δάνεια μας. Να πωλήσουμε νησιά, κάμπους και λιβάδια (όπως μας προέτρεψαν και οι Γερμανοί), να μειώσουμε τις κρατικές δαπάνες στο ελάχιστο (ουσιαστικά στάση πληρωμών από το δημόσιο), να είμαστε ωραίοι, κιμπάρηδες, να τους τα τρίψουμε με άλλο λόγια στην μούρη και να ακολουθήσουμε μόνοι τον υπερήφανο δρόμο μας (μην γελάτε μας προτρέπει να το κάνουμε η Αυριανή).

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει χώρα που το έχει κάνει στο παρελθόν. Είναι η Ρουμανία του Τσαουσέσκου στην δεκαετία του 80. Ύστερα από μία σκληρή πενταετία το τέλος γράφτηκε κάπως έτσι.

Η τέταρτη και τελευταία λύση είναι να χρεοκοπήσουμε. Αλλά σε μια τέτοια περίπτωση είναι σίγουρο ότι θα μπούμε σε καταστάσεις ανάλογες και πιθανόν ακόμα χειρότερες από αυτές που φοβόμαστε σήμερα.

Στα μάτια μου μόνη αξιοπρεπής επιλογή είναι η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης. Για την κατάντια της χώρας φταίμε ΟΛΟΙ μας (σε διαφορετικούς βέβαια βαθμούς ο καθένας) και όλοι θα πρέπει να πληρώσουμε. Στο κάτω κάτω είναι προτιμότερο να φωνάζουν όλοι αυτοί που έχουν συμβάλει με το έναν ή άλλο τρόπο στο σημερινό χάλι

παρά να στείλουμε νέο, φουσκωμένο, λογαριασμό σε αυτά.

Υ.Γ. 20/4 ώρα 11:00π.μ.

Παραθέτω μέρος από το άρθρο του Κώστα Στούπα στον capital "Ποιοι φοβούνται το ΔΝΤ και γιατί;"

"...Το ΔΝΤ δεν είναι η καλύτερη λύση, δεν είναι όμως και η χειρότερη. Η χειρότερη ήταν αυτή που εφαρμόζαμε τόσα χρόνια. Αδιέξοδη και κυρίως άδικη για ένα μεγάλο μέρος Ελλήνων που δεν είχε πρόσβαση στο δημόσιο φαγοπότι...

Με τα παραπάνω δεδομένα η δημοσιονομική περίπτωση της Ελλάδας είναι ανατάξιμη, αυτό που είναι πιο δύσκολο είναι η αλλαγή νοοτροπίας για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη."