ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΜΕΣΟ-ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Η ΕΛΛΑΔΑ

Η Ελλάδα τις τελευταίες εβδομάδες αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη πρόκληση της μεταπολιτευτικής περιόδου. Η δεινή θέση στην οποία έχει βρεθεί και είναι αποτέλεσμα των στρεβλών πολιτικών και αντιλήψεων της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας απαιτεί άμεσες και συγκεκριμένες ενέργειες πρωταρχικώς σε βραχυπρόθεσμο και έπειτα σε μέσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Σε πρώτη φάση αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι η λήψη μέτρων που θα πείσουν τις αγορές (δηλαδή τους δανειστές μας) ότι θα είμαστε σε θέση να καλύψουμε τις υποχρεώσεις μας, ιδιαίτερα το κρίσιμο δίμηνο Απριλίου-Μαΐου. Από τις εξαγγελίες του Υπουργού Οικονομικών μόνο ο ειδικός φόρος στα καύσιμα θα φέρει άμεση εισροή εσόδων. Το φορολογικό αφορά εισοδήματα του 2010 άρα έσοδα θα αρχίσουν να εισπράττονται τέτοια εποχή του χρόνου (εκτός βέβαια των προκαταβολών των επιχειρήσεων). Επομένως τα χέρια της κυβέρνησης κατά την άποψη μου είναι δεμένα και θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην λήψη επιπρόσθετων μέτρων που θα διασφαλίζουν την απαιτούμενη ρευστότητα την κρίσιμη περίοδο. Τέτοια μέτρα είναι:

1. Αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ.

2. Αυξημένοι φορολογικοί συντελεστές για προϊόντα όπως τσιγάρα και ποτά.

3. Περαίωση – Κλείσιμο των ανέλεγκτων περιόδων μέχρι και το 2008 τουλάχιστον (εάν προλαβαίνουμε και το 2009).

4. Βεβαίως πώληση κινητής και ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου συμπεριλαμβανομένων και αμαρτωλών οργανισμών όπως ο ΟΣΕ, και

5. εφόσον κρίνεται αναγκαίο κατάργηση τουλάχιστον για φέτος των πιο εξωφρενικών επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων καθώς επίσης και του δώρου Πάσχα δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων.

Αφού διασφαλίσουμε την απαιτούμενη ρευστότητα και κατευνάσουμε τις αγορές, θα πρέπει να τεθούν και ανακοινωθούν αναπτυξιακά μέτρα από την μία και περιστολής των κρατικών δαπανών από την άλλη που θα αποτελέσουν την αφετηρία μίας πιο ευνοϊκής πορείας στο μέλλον.

Τέτοια μέτρα θα μπορούσαν είναι:

1. Οι αλλαγές στο ασφαλιστικό, που από τα λίγα τα οποία διάβασα, βλέπω ότι κινούνται στην σωστή κατεύθυνση.

2. Κατάργηση του αμετάθετου των δημοσίων υπαλλήλων, τουλάχιστον για μετακίνηση από υπηρεσία με πλεονάζον προσωπικό σε υπηρεσία που έχει ανάγκες.

3. Παύση των προσλήψεων (με νόμιμο και πλάγιο τρόπο) στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα τουλάχιστον για μία 5ετία και εφόσον μειωθεί ο αριθμός των εργαζομένων σε αυτό σε λογικά επίπεδα.

4. Δημιουργία κινήτρων, όπως χαμηλή φορολογία, εργατικό κόστος κλπ. για προσέλκυση ξένων επενδύσεων.

5. Σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών ούτως ώστε να τονωθεί η αγοραστική δύναμη των ελλήνων.

6. Κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων.

7. Άνοιγμα της αγοράς ενέργειας.

Οι βραχυπρόθεσμες κινήσεις που περιγράφω ασφαλώς και έρχονται σε αντίθεση με τις ιδεολογικές μου πεποιθήσεις περί της ανάγκης μείωσης φορολογίας για επιτάχυνση της ανάπτυξης, αλλά δυστυχώς οι καταστάσεις απαιτούν άμεσα εύρεση ρευστών, ενώ οι αναπτυξιακές πολιτικές, που είναι πιο χρονοβόρες, δεν διασφαλίζουν. Επίσης θεωρώ ότι δεν μπορούμε να ζητούμε άμεσα την δραστική μείωση των υπαλλήλων στον δημόσιο τομέα καθώς επίσης και των απολαβών τους γιατί αν αναφερόμαστε σε 1.000.000 εργαζομένους και συνυπολογίσουμε και τις οικογένειες τους μιλάμε για το 1/5 του συνολικού πληθυσμού της χώρας που αποτελούν και πελάτες των προϊόντων και των υπηρεσιών μας. Η σμίκρυνση του όγκου του κράτους θα πρέπει να επιτευχθεί σταδιακά και σε βάθος χρόνου.

Έχω την εντύπωση ότι η θέση στην οποία βρισκόμαστε μπορεί να είναι μεν δύσκολη αλλά μπορεί να γίνει και εξαιρετικά διδακτική εάν συνειδητοποιήσουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο πορευόμασταν μέχρι τώρα ήταν εντελώς λάθος. Ελπίζω όλοι να το κατανοούμε αυτό πλέον (αν και έχω πολλές αμφιβολίες).