Τρίτη 1 Απριλίου 2008
ΠΟΙΟΝ ΤΕΛΙΚΑ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΜΕ;;;
Ακούω και διαβάζω τις τελευταίες ημέρες για το βέτο που προτίθεται να βάλει η χώρα μας στην είσοδο της γείτονος χώρας στο ΝΑΤΟ. Μιλάμε για κόκκινες γραμμές πέρα από τις οποίες δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε, μιλάμε για σθεναρή και ενιαία εθνική στάση στη συνδιάσκεψη του Βουκουρεστίου και άλλα πολλά. Διαβάζω όμως σήμερα στο άρθρο του Γιώργου Κύρτσου στην City Press “…Υποτίθεται ότι δίνουμε «εθνική μάχη» για το πολυσυζητημένο βέτο στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Αν κρίνουμε από τη χθεσινή επίσημη πρόταση της ελληνικής πλευράς για ολιγόμηνη αναβολή της σχετικής απόφασης και εντατικοποίηση των διαπραγματεύσεων για εξεύρεση λύσης, ούτε εμείς πιστεύουμε στη δύναμη του βέτο. Άλλωστε η λεγόμενη ενδιάμεση συμφωνία που έχουμε υπογράψει με τα Σκόπια ορίζει ρητά ότι δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη διαφορά για την ονομασία για να εμποδίσουμε την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε…” και αναρωτιέμαι ποιόν τελικά κοροϊδεύουμε;;;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Σε ολόκληρη την ελληνική ιστορία υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Πάγκαλο που προτιμούν την σημαία μας να την έχει πάρει το αεράκι και το κύμα, προκειμένου να μη χρεωθεί την ανεπάρκειά του. Άνθρωποι που συνεργάστηκαν με τον εχθρό για να βολέψουν τον εαυτούλη τους.
Όλοι αυτοί κοροϊδεύουν όλους τους Έλληνες που πάντα καλούνται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να ξελασπώσουν την χώρα.Είτε πληρώνοντας με χρήμα, είτε με τη ζωή του, είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο.
Στο Σκοπιανό είμαι πεπεισμένος ότι οι πολιτικοί μας δεν είναι ικανοί να προασπίσουν τα συμφέροντά μας, γιατί απλούστατα αν ήταν θα το είχαν πράξει πριν πολλά χρόνια και δε θα συζητούσαμε τώρα για βέτο.
Βλέπεις... η μόνες προϋποθέσεις για να γίνεις πολιτικός είναι είτε να είσαι από "τζάκι" και μαλιστα συγκεκριμένα 2-3, είτε να ταϊζεις μεγαλοεργολάβους... Από αξιοκρατία πουθενά...
Ασχέτως των απόψεων που έχει ο καθένας μας για το συγκεκριμένο ή και για άλλα ζητήματα αυτό το οποίο με εξοργίζει είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται το κάθε γεγονός στο εσωτερικό της χώρας. Θέλουμε να δείξουμε ότι αντιδράμε με πυγμή και σθένος, αλλά μόλις περάσουμε τα σύνορα μεταλλασσόμαστε, συγγνώμη για την έκφραση, σε κότες. Η σημερινή ρητορική με το βέτο μου θυμίζει προ εικοσαετίας περίπου τον Ανδρέα τον μακαρίτη, που ενώ υπέγραψε την νέα σύμβαση για τις βάσεις, το πάσαρε ως η αρχή για την απομάκρυνση τους (Η βάση του Ελληνικού μετά από κάποια χρόνια βέβαια έκλεισε αλλά όχι γιατί εμείς πιέσαμε αλλά γιατί έπαψε να είναι αναγκαία στους Αμερικανούς).
Δημοσίευση σχολίου