Στα τρία τελευταία τεύχη του περιοδικού Allstar Basket δημοσιεύται μία εξαιρετική έρευνα του
Γιάννη Ψαράκη (που ολοκληρώνεται στο επόμενο) για την τύχη πολλών από τους Ελληνοαμερικανούς αστέρες (...και παλτά) που έπαιξαν μπάσκετ στην Ελλάδα. Έτσι μάθαμε για την τύχη του (κτηματομεσίτη) Νταν Νικήτα, του (γυμναστη-προπονητή γυναικείων ομάδων μπάσκετ και softball) Κυριάκου Βίδα, του Άλμπερτ Μάλλαχ, του Μπίλ Μέλη, του Ντέιβιντ Καλλιγκάρη, του (sommelier) Λούη Καρκαμπάση, του (ανώτατου τραπεζικού στελέχους) Πωλ Μελίνι, του Τομ Κάππου, αλλά και εκμυστηρεύσεις διάφορων ιστοριών από εκείνα τα χρόνια. Χαρακτηριστικότερη όλων αυτή του Πωλ (Παύλου) Διάκουλα, ενός από τους τέσσερις χαρισματικούς ελληνοαμερικανούς του Ολυμπιακού των 70s (Γιατζόγλου, Καστρινάκης, Μελίνι οι άλλοι τρεις), κατά την άφιξη του στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 70 και την πρώτη γνωριμία του με τον τότε πρόεδρο του Ολυμπιακού Νίκο Γουλανδρή. Αντιγράφω από το περιοδικό:
“Πέντε λεπτά αργότερα παρκάρει το αυτοκίνητο του (σ.σ. ο Φαίδωνας Ματθαίου τότε προπονητής του Ολυμπιακού που τον πήγαινε στον πρόεδρο) απέναντι από το Παναθηναϊκό Στάδιο, δίπλα στον Εθνικό Κήπο και μπαίνουμε στο σπίτι του προέδρου. Του αείμνηστου Γουλανδρή. Την πρώτη εντύπωση δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ντρεπόμουν ακόμη και να πατήσω. Τόση χλιδή δεν είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Σμαράγδια, αντίκες, πίνακες ζωγραφικής. Αφού περιμένουμε λίγο, εμφανίζεται ο αείμνηστος πρόεδρος φορώντας μία ρόμπα. Καθόμαστε στον καναπέ, εγώ και δίπλα μου ο Φαίδων και απέναντι μας ο Γουλανδρής. Συζητάμε για αρκετή ώρα και κάποια στιγμή ο πρόεδρος ανοίγει τα πόδια για να αλλάξει στάση και τι να δω; Δεν φορούσε καν εσώρουχο και είδα τα γεννητικά του όργανα. Και ξέρεις ποια είναι η ειρωνεία της ιστορίας; Ότι, τελικά, από τον Ολυμπιακό πήρα αυτό που μου είχαν δείξει εκείνο το πρωινό. Τα αρχ.... τους. Δυστυχώς όμως ήμουν μικρός τότε για να καταλάβω τι επρόκειτο να συμβεί, αν και το “σημάδι” ήταν ξεκάθαρο.”
Υ.Γ Ο Διάκουλας όρθιος, δεύτερος από δεξιά, ανάμεσα σε Γιατζόγλου και Καστρινάκη με το Νο 7
Στα τρία τελευταία τεύχη του περιοδικού Allstar Basket δημοσιεύται μία εξαιρετική έρευνα του Γιάννη Ψαράκη (που ολοκληρώνεται στο επόμενο) για την τύχη πολλών από τους Ελληνοαμερικανούς αστέρες (...και παλτά) που έπαιξαν μπάσκετ στην Ελλάδα. Έτσι μάθαμε για την τύχη του (κτηματομεσίτη) Νταν Νικήτα, του (γυμναστη-προπονητή γυναικείων ομάδων μπάσκετ και softball) Κυριάκου Βίδα, του Άλμπερτ Μάλλαχ, του Μπίλ Μέλη, του Ντέιβιντ Καλλιγκάρη, του (sommelier) Λούη Καρκαμπάση, του (ανώτατου τραπεζικού στελέχους) Πωλ Μελίνι, του Τομ Κάππου, αλλά και εκμυστηρεύσεις διάφορων ιστοριών από εκείνα τα χρόνια. Χαρακτηριστικότερη όλων αυτή του Πωλ (Παύλου) Διάκουλα, ενός από τους τέσσερις χαρισματικούς ελληνοαμερικανούς του Ολυμπιακού των 70s (Γιατζόγλου, Καστρινάκης, Μελίνι οι άλλοι τρεις), κατά την άφιξη του στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 70 και την πρώτη γνωριμία του με τον τότε πρόεδρο του Ολυμπιακού Νίκο Γουλανδρή. Αντιγράφω από το περιοδικό:
“Πέντε λεπτά αργότερα παρκάρει το αυτοκίνητο του (σ.σ. ο Φαίδωνας Ματθαίου τότε προπονητής του Ολυμπιακού που τον πήγαινε στον πρόεδρο) απέναντι από το Παναθηναϊκό Στάδιο, δίπλα στον Εθνικό Κήπο και μπαίνουμε στο σπίτι του προέδρου. Του αείμνηστου Γουλανδρή. Την πρώτη εντύπωση δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ντρεπόμουν ακόμη και να πατήσω. Τόση χλιδή δεν είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Σμαράγδια, αντίκες, πίνακες ζωγραφικής. Αφού περιμένουμε λίγο, εμφανίζεται ο αείμνηστος πρόεδρος φορώντας μία ρόμπα. Καθόμαστε στον καναπέ, εγώ και δίπλα μου ο Φαίδων και απέναντι μας ο Γουλανδρής. Συζητάμε για αρκετή ώρα και κάποια στιγμή ο πρόεδρος ανοίγει τα πόδια για να αλλάξει στάση και τι να δω; Δεν φορούσε καν εσώρουχο και είδα τα γεννητικά του όργανα. Και ξέρεις ποια είναι η ειρωνεία της ιστορίας; Ότι, τελικά, από τον Ολυμπιακό πήρα αυτό που μου είχαν δείξει εκείνο το πρωινό. Τα αρχ.... τους. Δυστυχώς όμως ήμουν μικρός τότε για να καταλάβω τι επρόκειτο να συμβεί, αν και το “σημάδι” ήταν ξεκάθαρο.”
Υ.Γ Ο Διάκουλας όρθιος, δεύτερος από δεξιά, ανάμεσα σε Γιατζόγλου και Καστρινάκη με το Νο 7
