ΗΜΕΡΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ

Το ραδιόφωνο, πάντοτε με γοήτευε. Με γοήτευε αυτή η προσωπική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ παρουσιαστή και ακροατή, με γοήτευε το ταξίδι με την συνοδεία απλά ενός ήχου. Η γενιά μου άλλωστε μεγάλωσε με το ραδιόφωνο. Μεγάλωσε με τις εκπομπές του Έβενη, και του Πετρίδη στο κρατικό, με τους ραδιοπειρατές που ξεφυτρώνανε σαν μανιτάρια σε κάθε συνοικία. Στην εφηβεία μας δημιουργήθηκε ο πρώτος ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός, ο Αθήνα 984. Μέσα από τις συχνότητες του και την εκπομπή του Γιώργου Πολυχρονίου “Μαύρο Βελούδο” είχα κάνει την πρώτη αφιέρωση μου στο ραδιόφωνο, το Paradise της Sade.

I'd wash the sand off the shore

Give you the world if it was mine

Blow you right to my door

Feels fine

Feels like

You're mine

Feels right

So fine

I'm Yours

You're mine

Like Paradise

I'd give the world if it was mine

Feels fine

Feels like

You're mine

I'm Yours

So fine

Like Paradise

I'd wash the sand off the shore

Give you the world if it was mine

Blow you right to my door

Feels fine

Feels like

You're mine

Feels right

So fine

I'm Yours

You're mine

Like Paradise

Oooh what a life

Oooh what a life

Oooh what a life

Oooh what a life

Wanna share my life with you

Wanna share my life

I wanna share my life

Wanna share my life with you

Wanna share my life

Oooh what a life

Like paradise

Εκείνα τα χρόνια ραδιόφωνο ήταν οι παραγωγοί του. Παραγωγοί με απίστευτες γνώσεις και συλλογές δίσκων. Παραγωγοί τελείως ελεύθεροι να παίξουν ότι ήθελαν, όσο ακραίο κα μη εμπορικό ήταν. Η επίδραση που ασκούσαν πάνω μας ήταν πολύ μεγάλη. Κάθε Σάββατο πρωί τρέχαμε στα κεντρικά δισκοπωλεία για να αγοράσουμε τον δίσκο με το τάδε κομμάτι που είχε παίξει ο κάθε Έβενης στην εκπομπή του την προηγούμενη εβδομάδα. Και η συλλογή μας μεγάλωνε. Και όσο μεγάλωνε τόσο πιο πολύ καμαρώναμε. Ήταν η εποχή των rock αναζητήσεων μου. Bruce Springsteen, Dire Straits, Alice Cooper. Το όνομα του Springsteen γραμμένο στην σχολική μου σάκα, το “My Hometown” σκαλισμένο στο θρανίο μου.

I was eight years old and running with a dime in my hand

Into the bus stop to pick up a paper for my old man

I’d sit on his lap in that big old Buick and steer as we drove through town

He’d tousle my hair and say son take a good look around

This is your hometown

This is your hometown

This is your hometown

This is your hometown

In 65 tension was running high at my high school

There was a lot of fights between the black and white

There was nothing you could do

Two cars at a light on a Saturday night in the back seat there was a gun

Words were passed in a shotgun blast

Troubled times had come

To my hometown

My hometown

My hometown

My hometown

Now Main Street’s whitewashed windows and vacant stores

Seems like there ain’t nobody wants to come down here no more

They’re closing down the textile mill across the railroad tracks

Foreman says these jobs are going boys and they ain’t coming back

To your hometown

Your hometown

Your hometown

Your hometown

Last night me and Kate we laid in bed

Talking about getting out

Packing up our bags maybe heading south

I’m thirty five we got a boy of our own now

Last night I sat him up behind the wheel and said son take a good look around

This is your hometown

This is your hometown

This is your hometown

This is your hometown

Την jazz την γνώρισα πολύ αργότερα. Ήταν ένα ταξίδι στην Νέα Ορλεάνη τον Ιούνιο του 1996. Περπατούσες στην περίφημη Bourbon Street και άκουγες τον μαγικό ήχο του σαξόφωνου από τους πλανόδιους μουσικούς. Στο υπόγειο ενός κτιρίου ανάμεσα σε καρέκλες σκόρπιες και πολλούς όρθιους έπαιζε μία εκπληκτική ορχήστρα. Μαγεύτηκα. Στην αυλή του κτιρίου πωλούσαν cd της ορχήστρας. Preservation Hall Jazz Band. Γυρνώντας από την Αμερική προσπάθησα να βρω ένα σταθμό που να παίζει jazz. Τον Jazz Fm δεν τον πρόλαβα αρκετά. Θυμάμαι όμως εκπομπές στο κρατικό και στον Capital. Αργότερα Kosmos και Εν Λευκώ. Ζακ Σαμουήλ, Ελένη Μαθιουδάκη, Κώστας Γεωργίου. Στις εποχές που το play list αποτελεί τον γενικό κανόνα, οι άνθρωποι αυτοί προφέρανε μαγικές στιγμές αυτοσχεδιασμού και ήχων. Σιγά – σιγά όμως οι φωνές αυτές εξαφανιζόντουσαν. Αρχικά ο Kosmos λόγω της κρατικής γραφειοκρατίας και από τον Νοέμβριο ο Εν Λευκώ. Τον τελευταίο καιρό ήμουν πολύ απογοητευμένος με την ποιότητα του ραδιοφώνου. Δυο τρεις εκπομπές του Εν Λευκώ άξιζαν. Την Κυριακή όμως ένα άρθρο στην Καθημερινή με χαροποίησε. Όλοι αυτοί οι μουσικοί παραγωγοί, η γενιά του Jazz Fm και μετά του Kosmos και του Εν Λευκώ ξεκινάνε μία νέα προσπάθεια. Όχι από τα ερτζιανά αυτή την φορά. Αλλά από το internet. 24 ώρες jazz, soul και ethnic. Με ένα κλικ στο www.moodyradio.gr και επιστρέφεις στις καλές ημέρες του ραδιοφώνου. Τους εύχομαι καλή επιτυχία. Μας εύχομαι καλή ακρόαση.

A foggy day, in London town

It had me low, and it had me down

I viewed the morning, with much alarm

The British Museum, had lost its charm

How long I wondered, could this thing last

But the age of miracles, it hadn't past

And suddenly, I saw you standing right there

And in foggy London town, the sun was shining everywhere