ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ISABELLAKI

Η ανάγκη να εξωτερικέψω τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου, τον θυμό μου πολλές φορές, με οδήγησαν πριν από τρία χρόνια να δημιουργήσω το isabellaki – “Έτσι το Βλέπω”. Η αλήθεια είναι ότι τον πρώτο καιρό και παρότι πολλά θέματα μου κέντριζαν το ενδιαφέρον, θετικά ή αρνητικά, το έβρισκα αρκετά δύσκολο να γράψω κάτι περισσότερο από πέντε αράδες, όπως την εποχή που απλά συμμετείχα ως σχολιαστής σε άλλα blog. Σιγά – σιγά όμως η σκέψη λύθηκε, ιδιαίτερα εάν αυτό στο οποίο αναφερόμουν κάθε φορά με ευαισθητοποιούσε αρκετά, με αποτέλεσμα μετά από τρία χρόνια να έχω ανεβάσει 166 posts, δηλαδή περίπου ένα post την εβδομάδα. Τα θέματα ποικίλα, με την πλειοψηφία να την αποτελούν σχολιασμοί της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής καθημερινότητας μας. Άλλωστε από την πρώτη στιγμή δεν έκρυψα τις ιδεολογικές και πολιτικές μου πεποιθήσεις, αφού η οπτική μου και η επιχειρηματολογία μου είναι στραμμένη ξεκάθαρα προς φιλελεύθερη – μεταρρυθμιστική κατεύθυνση. Ανατρέχοντας βέβαια πολλές φορές σε παλιότερα σημειώματα μου, βρίσκω τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι κάτι θα μπορούσα να το είχα γράψει αλλιώς, να είχα προσθέσει ή να είχα αφαιρέσει κάτι, βρίσκω ακόμα ακόμα και πράγματα τα οποία τώρα τα βλέπω διαφορετικά, αλλά δεν αλλάζω τίποτα μια και κάθε ένα από αυτά τα σημειώματα εκφράζει τα συναισθήματα μου την χρονική στιγμή που αυτά γράφτηκαν. Με αυτή την λογική ανέβηκαν ως σημειώματα στο isabellaki και γνώμες, δημοσιεύματα, ή άρθρα τρίτων, των οποίων την σκέψη σέβομαι, ασχέτως αν ανήκουν ή όχι στον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο και αν συμφωνώ πλήρως ή λιγότερο μαζί τους.

Ένα άλλο στοιχείο που άλλαξε μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια είναι το γεγονός ότι πλέον blogάρω επώνυμα. Όταν ξεκίνησα, κάτι τέτοιο το θεωρούσα αδιανόητο μια και ντρεπόμουν στην ιδέα να το ανακαλύψουν οι γνωστοί μου. Έτσι επέλεξα το ψευδώνυμο “philosofos” που το χρησιμοποιούσαμε με ένα φίλο μικροί, για να γράψουμε την κάθε αμπελοφιλοσοφία μας στους τοίχους του παλιού πυροβολείου (κατάλοιπο της εμφύλιας διαμάχης) του χωριού μας, όπου περνούσαμε το μεγαλύτερο μέρος των καλοκαιρινών μας διακοπών. Στην συνέχεια όμως και αφού είδα ότι η ανωνυμία στο διαδίκτυο, την οποία βέβαια σέβομαι απόλυτα, χρησιμοποιείται από ορισμένους για λογιών λογιών επιθέσεις και σχόλια, αποφάσισα ότι αν θα συνεχίσω αυτό θα πρέπει, για τις δικές μου αρχές, να γίνει επώνυμα, διατηρώντας βέβαια σε παρένθεση το παλιό ψευδώνυμο για λόγους συνέχειας.

Αν μου έλεγε κανείς τον Δεκέμβρη του 2006 ότι μετά από τρία χρόνια το παρών ιστολόγιο θα υπάρχει και θα εξακολουθεί να ενημερώνεται, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο συχνά, δεν θα τον πίστευα. Και αυτό γιατί ποτέ μέχρι τότε δεν είχα διατηρήσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα μία μη-επαγγελματική δραστηριότητα μου. Αντιθέτως με έχει συνεπάρει τόσο πολύ ο κόσμος των ιστολογίων ώστε στο μεσοδιάστημα έστησα άλλα δύο ιστολόγια, το “Απόφοιτοι Πανεπιστημίων Νέας Υόρκης”, το οποίο είναι αλήθεια ότι δεν περπάτησε γιατί δεν είχα βοήθεια αλλά θα προσπαθήσω να το αναστήσω στο μέλλον, και το “Τα χωριά της Βαρδούνιας”, από κοινού με τον dkap, στο οποίο ασχολούμαστε με την περιοχή καταγωγής μας και την ιστορία της, που είναι ένα θέμα που έχει κεντρίσει πολύ το ενδιαφέρον μου τον τελευταίο καιρό.

Μπορεί στο πέρασμα του χρόνου πολλά να αλλάζουν, μπορεί να αλλάζει η οπτική με την οποία βλέπουμε ορισμένα πράγματα, να αλλάζει η κομματική μας προτίμηση, αλλά ένα πράγμα δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ στα δικά μου μάτια, αφού αποτελεί φιλοσοφία ζωής, καθώς φυσικά και στην οπτική που θα καταγράφω τα πράγματα, για όσο καιρό θα έχω την επιθυμία να το κάνω, μέσα από το isabellaki: “All individuals have the right to exercise sole dominion over their own lives, and have the right to live in whatever manner they choose, so long as they do not forcibly interfere with the equal right of others to live in whatever manner they choose.”

ΠΟΙΟΣ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ – ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ*

"Ποιος γεννά την διαφθορά

Οι πολιτικοί αρχηγοί το παρέβλεψαν

Κατά την προχθεσινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εξεφράσθη η βούληση για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Παρ’ ότι δεν εξεδόθη κοινό ανακοινωθέν, κάθε πολιτικός αρχηγός εδήλωσε την πρόθεση του να συνδράμει στην μάχη κατά της διαφθοράς. Όμως αυτό που δεν ακούσαμε από κανένα είναι ποια είναι η γενεσιουργός αιτία της διαφθοράς που έχει λάβει διαστάσεις μάστιγας στην χώρα μας.

Περί όνου σκιάς

Είπαν οι πολιτικοί αρχηγοί ότι θα φροντίσουν να αλλάξουν τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, καταργώντας τις απαράδεκτες παραγραφές και εξομοιώνοντας τα δικαιώματα των υπουργών με αυτά των κοινών πολιτών. Άραγε όμως αυτό ευθύνεται για την διαφθορά; Φταίνε οι ατέλειες του νόμου περί ευθύνης υπουργών για το γεγονός ότι οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες της χώρας μας λαδώνονται; Αυτή είναι η αιτία που στις εφορίες, στις πολεοδομίες και σε πλείστες άλλες υπηρεσίες γίνεται όργιο συναλλαγών και ότι στα δημόσια νοσοκομεία δίνουν και παίρνουν τα φακελάκια; Ασφαλώς και πρέπει να αλλάξει ο νόμος αυτός αφού συνιστά πρόκληση εναντίον των πολιτών. Όμως είναι αστείο να ακούγεται ότι την σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για την αντιμετώπιση της διαφθοράς απασχόλησαν κυρίως τέτοια ζητήματα, που ανάγονται στα της παραγραφής υπουργικών αδικημάτων. Και τούτο όταν γεννήτωρ της διαφθοράς είναι το ίδιο το κράτος. Το υπέρογκο κράτος με τον υπερβολικό αριθμό των υπαλλήλων του, τις δαιδαλώδεις διαδικασίες, την πολυνομία, τις αντικρουόμενες διατάξεις και την αδυναμία ελέγχου που εν τέλει οδηγεί στην αδιαφάνεια.

Αυτά θα περίμενε να ακούσει κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς, κατά την έξοδο τους από το Προεδρικό Μέγαρο. Όχι βέβαια από τους αρχηγούς των κομμάτων της Αριστεράς που πιστεύουν στο μεγάλο κράτος, αλλά τουλάχιστον από τους υπόλοιπους. Ακόμη και από τον κύριο Παπανδρέου που καίτοι αρχηγός του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ δηλώνει μη κρατιστής. Και σε ομιλίες του έχει κατ’ επανάληψη αναφερθεί στις πραγματικές αιτίες της διαφθοράς. Αλλά τώρα που έγινε Πρωθυπουργός δεν φαίνεται διατεθειμένος να περιορίσει αποτελεσματικά το κράτος.

Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της διαφθοράς που προκαλείται από το ίδιο το κράτος είναι η φοροδιαφυγή. Το ότι η Ελλάδα έφθασε να είναι η πρωταθλήτρια της Ευρώπης στην φοροδιαφυγή δεν είναι τυχαίο. Οφείλεται στους εξής λόγους: Στο ύψος της φορολογίας. Στο άδικο φορολογικό σύστημα. Στην δαιδαλώδη νομοθεσία. Στις περίπλοκες διαδικασίες. Στην μη ανταποδοτικότητα των φόρων. Στην διαφθορά των υπηρεσιών. Κοινός παρανομαστής σε όλα αυτά είναι το κράτος. Το κράτος ως μέγεθος, ως νοοτροπία, ως διαδικασίες. Και το αποτέλεσμα είναι οι πολίτες, ακόμα και αν θέλουν, να μην έχουν φορολογική συνείδηση.

Άραγε τι είπαν για αυτά οι πολιτικοί αρχηγοί; Δεν θα έπρεπε το θέμα της φοροδιαφυγής να είναι πρώτο στην ατζέντα σε μία σύσκεψη για την διαφθορά; Σήμερα η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, λόγω του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους. Κατά κοινή ομολογία, μία από τις αιτίες του ελλείμματος είναι ακριβώς η φοροδιαφυγή, που εκτιμάται περίπου στο 1/3 του εθνικού εισοδήματος. Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν απασχολεί τους πολιτικούς αρχηγούς, εξ’ ου και δεν ανακοίνωσαν τίποτα σχετικό.

Περιορισμός του κράτους

Η διαφθορά στις πολεοδομίες, στα δημόσια νοσοκομεία και σε όλα τα άλλα, στην ίδια αιτία ανάγονται. Στο κράτος, όπως αυτό οικοδομήθηκε από το πολιτικό σύστημα. Στο κράτος που δεν κατόρθωσε να επανιδρύσει η Νέα Δημοκρατία και το οποίο αποκλείεται να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ. Σ’ ένα από τα πολλά ξένα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών για την Ελλάδα, εγγράφει ότι η Κυβέρνηση Παπανδρέου αδυνατεί να περιορίσει το κράτος διότι η εκλογική της πελατεία είναι ακριβώς η δημοσιοϋπαλληλία. Κατ’ επέκταση λοιπόν, είναι αδύνατον να αντιμετωπίσει την διαφθορά.

Το μόνο θετικό από την προχθεσινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών είναι ότι μίλησαν κεκλεισμένων των θυρών και σε πολιτισμένο τόνο. Από πλευράς ουσίας, όμως, φοβούμεθα ότι το αποτέλεσμα είναι αρνητικό. Διότι όταν η Ελλάδα κινδυνεύει με πτώχευση, είναι αδιανόητο οι πολιτικοί της ηγέτες να συζητούν για την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Και να παραβλέπουν τον γεννήτορα της διαφθοράς."

*Η έντονη και πλάγια γραφή δική μου.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑΝΟΣ ΑΞΑΡΛΙΑΝ

Προχθές ήταν η θλιβερή πρώτη επέτειος του θανάτου του μικρού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που έπεσε από τα πυρά του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Για το συμβάν και τα γεγονότα που το ακολούθησαν θα μπορούσα να πω πολλά. Θα μπορούσα να αναφερθώ στην ανευθυνότητα της κυβέρνησης όπως αυτή εκφράστηκε από τον τότε Υπουργό Εσωτερικών αρμόδιο και για θέματα Δημοσίας Τάξεως Προκόπη Παυλόπουλο, που με τις δηλώσεις του το επόμενο πρωϊνό άναψε ουσιαστικά το πράσινο φως για το κάψιμο της Αθήνας, για τον αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος, εν προκειμένω τον Αλέξη Τσίπρα, που, το λιγότερο, ανέχθηκε την ύπαρξη των γνωστών ομάδων μέσα στους κόλπους της πορείας του κόμματος του, για την ανεπάρκεια των δυνάμεων καταστολής που όπως φάνηκε και από το γεγονός αυτό δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν κρίσιμες και δύσκολες καταστάσεις, για την οπτική των μαθητών, όπως εκφράσθηκε από μαθήτρια λυκείου στην χθεσινή εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά “πιστεύαμε εκείνη την ημέρα (του μεγάλου συλλαλητηρίου) ότι θα μπορούσαμε να πετύχουμε κάτι καλό, να ρίξουμε την κυβέρνηση” λες και αυτό ήταν το ζήτημα, θα μπορούσα να πω πάρα πολλά. Το πιο κάτω όμως σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου στα χθεσινά Νέα νομίζω ότι επισημαίνει το σημαντικότερο συμπέρασμα που βγαίνει από την δολοφονία Γρηγορόπουλου και τις διαστάσεις που έχει πάρει αυτή. Για μία μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, σημασία δεν έχει ο νεκρός, αλλά ποιος ήταν ο δράστης. Για τον δυστυχή Θάνο Αξαρλιάν, που έπεσε από ρουκέτα της Ε.Ο. 17Ν στις 14 Ιουλίου 1992, καμία πορεία διαμαρτυρίας, καμία εκδήλωση, κανένας παλλαϊκός ξεσηκωμός δεν συντελέσθηκε. Δεκαεπτά και βάλε χρόνια μετά, σχεδόν ξεχασμένος, αποτελεί απλά μία παράπλευρη απώλεια.

Ευχή μου είναι τα θύματα της τρομοκρατίας και της βίας, από όπου και εάν αυτή προέρχεται, να μην λησμονιούνται και να μην αποτελούν πεδίον εκμετάλλευσης κανενός.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τον Αλέξη και τον Θάνο.

ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΑΙΣΧΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Σε συνέχεια του χθεσινού (αλλά και παλαιότερων) post και της ανακοίνωσης του κ. Παπακωνσταντίνου για την έκτακτη φορολόγηση των επιχειρήσεων και την επαναφορά του ΦΜΑΠ, αυτό που με κυριεύει είναι η απογοήτευση. Ο ανεπαίσχυντος λαϊκισμός των εκάστοτε κυβερνήσεων οδηγεί σε εκ νέου φορολόγηση των τίμιων φορολογουμένων. Άραγε με αυτό τον τρόπο κύριοι θα ενισχύσετε την επιχειρηματικότητα, θα τονώσετε την κτηματαγορά, θα πατάξετε την φοροδιαφυγή; Αναρωτιόσαστε γιατί οι νέοι, και όχι μόνο, στρέφονται πρωτίστως στο δημόσιο. Κάνατε ποτέ κάτι για να τους αποθαρρύνετε δείχνοντάς τους, έμπρακτα, ότι άλλος είναι ο δρόμος προς την ευημερία; Αναρωτιέστε γιατί δεν γινόμαστε σκανδιναβοί δηλώνοντας τιμιότατα όλα τα εισοδήματα μας. Δώσατε ποτέ κανένα κίνητρο στους τίμιους φορολογούμενους; Αποδείξατε ότι έχετε τα κότσια να χαλιναγωγήσετε το αδηφάγο κράτος σας και τα ελεεινά τρωκτικά που το (σας) υπηρετούν; Ασφαλώς και όχι. Και σήμερα έχετε το θράσος, επειδή δεν σας βγαίνουν τα κουκιά, να έρχεστε πάλι να τα πάρετε από εκεί που τα παίρνετε διαχρονικά. Απλά Ντροπή σας.

Παραθέτω πιο κάτω το εξαιρετικό σημερινό πρωτοσέλιδο της ΕΣΤΙΑΣ (η έντονη γραφή δική μου).

"Απαράδεκτοι οι νέοι φόροι

Στρέφονται κατά των έντιμων φορολογουμένων.

Η Εστία είχε και προεκλογικώς τονίσει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που διαχρονικά έχει ταυτισθεί με την υψηλή φορολογία. Αυτό ακριβώς επιβεβαιώνεται τώρα. Χθες η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου ανακοίνωσε την επιβολή έκτακτης εισφοράς στις κερδοφόρες επιχειρήσεις για κέρδη της χρήσεως 2008, καθώς και πρόσθετη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας για το τρέχον έτος 2009.

Κραυγαλέα αδικία

Στις επιχειρήσεις επιβάλλεται πρόσθετος συντελεστής φόρου στα κέρδη άνω των 5 εκατ. ευρώ ετησίως, ο οποίος κλιμακώνεται από 5% έως και 10%. Δηλαδή προστιθέμενος ο φόρος στο ήδη ισχύον 25% και την προσαύξηση 10% για τα μερίσματα, υπερβαίνει το 40%.

Στην ακίνητη περιουσία, διατηρείται για το 2009 το ΕΤΑΚ που επιβαρύνει όλα τα ακίνητα με φόρο 0,1% επί της αντικειμενικής αξίας. Πλην όμως για περιουσίες άνω των 600.000 ευρώ, οι συντελεστές φόρου κλιμακώνονται από 0,2% έως και 0,6%.

Όλα αυτά αποτελούν πρόγευση μόνο των φόρων που θα ακολουθήσουν το 2010. Και η μεν κυβέρνηση επικαλείται το δημοσιονομικό αδιέξοδο που παρέλαβε από την προκάτοχό της. Όμως η αλήθεια είναι πως έδειξε τις φορομπηχτικές της διαθέσεις. Και δη το πόσο άδικα κατανέμει τα φορολογικά βάρη. Διότι αυτό που συμβαίνει για πολλοστή φορά, είναι να επιβαρύνονται οι έντιμοι και ειλικρινείς φορολογούμενοι. Αντίθετα, οι φοροφυγάδες μάλλον τρίβουν τα χέρια τους.

Κραυγαλέα απόδειξη της φορολογικής αδικίας είναι το εξής:

Στον πίνακα που διένειμε το Υπουργείο Οικονομικών για το πόσοι φορολογούμενοι θα επιβαρυνθούν με τον νέο Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας (ΦΜΑΠ), αναφέρεται ότι η ακίνητη περιουσία που υπερβαίνει σε αντικειμενική αξία τα 4 εκατ. ευρώ διαθέτουν μόλις 285 άτομα!

Δηλαδή το ίδιο το Υπουργείο παραδέχεται ότι με το νέο ΦΜΑΠ θα επιβαρυνθούν οι ελάχιστοι φορολογούμενοι που δηλώνουν ατομικώς τέτοια περιουσία. Ακριβώς ότι συνέβαινε και με το προηγούμενο ΦΜΑΠ, ο οποίος επιβάρυνε αποκλειστικώς τους λίγους έντιμους.

Τα ίδια ισχύουν και για την έκτακτη – υποτίθεται – φορολόγηση των επιχειρήσεων. Και εδώ καλούνται να καταβάλουν πρόσθετο φόρο οι επιχειρήσεις που δηλώνουν τα πραγματικά τους κέρδη, για να καλυφθούν οι τρύπες απ’ όσους φοροδιαφεύγουν.

Αντί το σύστημα να επιβραβεύει μία επιχείρηση που δηλώνει κέρδη άνω των 5 εκατ. ευρώ και να προσπαθεί να εντοπίσει αυτές που πραγματοποιούν κέρδη και δεν τα εμφανίζουν, την τιμωρεί με πρόσθετη φορολόγηση. Κοινώς εκπέμπεται το μήνυμα ότι τελικά ευνοούνται όσοι φοροδιαφεύγουν.

Όλα αυτά είναι απαράδεκτα, εκθέτουν το φορολογικό μας σύστημα ως το πλέον άδικο και αναποτελεσματικό σε ολόκληρη την Ευρώπη. Εκθέτουν όμως και τον κ. Παπανδρέου ο οποίος προεκλογικώς είχε δώσει έμφαση στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Άραγε έτσι θα την επιτύχει; Φορολογώντας πολλαπλώς τους έντιμους φορολογημένους;

Η φοροδιαφυγή οργιάζει

Από τα στοιχεία του εθνικού εισοδήματος της χώρας προκύπτει αβίαστα ότι τουλάχιστον το ¼ φοροδιαφεύγει. Εκεί λοιπόν να στραφεί η κυβέρνηση και όχι στο εισόδημα που δηλώνεται. Είναι πασίγνωστο ποιες κατηγορίες εισοδημάτων φοροδιαφεύγουν. Υπάρχουν επαγγέλματα όπου κατά τεκμήριο δηλώνεται το 10% ή 20% του εισοδήματος και φοροδιαφεύγει το 80% ή 90%. Αυτό παραμένει στο απυρόβλητο.

Ο κύριος λόγος για τον οποίο έχει οδηγηθεί ο τόπος στο σημερινό δημοσιονομικό αδιέξοδο είναι η τεράστια έκταση της φοροδιαφυγής. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα με την πάταξη της – προδήλως με δρακόντεια μέτρα – στρέφεται εναντίον των δηλουμένων επιχειρηματικών κερδών και των ακινήτων. Πρόκειται για αίσχος, που μόνο στην Ελλάδα συναντάται."

Η ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΗΝΑΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Την κατάργηση του μέτρου της απόσυρσης ΙΧ οχημάτων εξήγγειλαν χθες οι Υπουργοί Οικονομικών και Περιβάλλοντος Παπακωνσταντίνου και Μπιρμπίλη. Όσοι βέβαια πρόλαβαν και κατέθεσαν μέχρι σήμερα τα δικαιολογητικά τους θα τύχουν των ευνοϊκών ρυθμίσεων του μέτρου. Όλα αυτά βέβαια σε αντίθεση με τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ για απόσυρση με ευνοϊκότερους όρους. Από την άλλη βέβαια οι υπερβολικές αυξήσεις στα τέλη κυκλοφορίας που είχαν ορισθεί από τον υπουργό Περιβάλλοντος της προηγούμενης κυβέρνησης για να χρηματοδοτηθεί το πρόγραμμα της απόσυρσης παλαιών ΙΧ αυτοκινήτων διατηρήθηκαν, με κάποιες βέβαια τροποποιήσεις. Αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά ότι στην χώρα αυτή η κατοχή, είτε ακινήτου, είτε αυτοκινήτου είτε οτιδήποτε άλλου, αποτελεί ποινικό αδίκημα.

Η παραπάνω βέβαια απόφαση της νέας κυβέρνησης έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά κινήσεις της μέχρι τώρα, όπως το θέμα των ναυτεργατών και της σύμβασης με την COSCO, της ρύθμισης για τους ημιυπαίθριους, την έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις, που δείχνει ξεκάθαρα ότι παρότι η νίκη τους και η επάνοδος τους στην εξουσία ήταν σχεδόν βέβαιη και τα θέματα που ήταν σε εκκρεμότητα δεδομένα, δεν υπήρχε σχέδιο άμεσης αντιμετώπισης τους. Δυστυχώς το μόνο που κάνουν μέχρι τώρα είναι να τοποθετούν ημέτερους σε υπουργικά γραφεία. Και ας έρθει ο οποιοσδήποτε υπουργός (κύριε Ραγκούση διαφωνείτε;;;) να με διαψεύσει.

ΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ

Σε πολύ μικρή απόσταση από το σπίτι μου στον Άλιμο βρίσκεται το πάρκο στον Λόφο Πανί. Εκεί καθημερινά πολλοί γονείς φέρνουν τα παιδιά τους για να κάνουν ποδήλατο, να ανέβουν στα σχοινιά,να παίξουν ποδόσφαιρο ή τένις, ενώ και πάρα πολλοί άλλοι, ηλικιωμένοι και νέοι, έρχονται για να τρέξουν ή να περπατήσουν ή απλά να πάρουν λίγο αέρα.

Χθες το απόγευμα πήρα την μικρή μου κόρη για μια βόλτα. Το θέαμα όμως που αντίκρισα, και δεν είναι πρωτόγνωρο, με στεναχώρησε για μία ακόμα φορά. Στο λόφο υπάρχει ένα θεατράκι όπου ο Δήμος Αλίμου κάνει κάθε Σεπτέμβρη το Πολιτιστικό Φεστιβάλ του. Κατάλοιπο της πολιτιστικής εβδομάδας είναι αυτή η τουαλέτα, που περνώντας απ’ έξω πρέπει να κλείσεις την μύτη σου.

Βέβαια δεν πρέπει να κατηγορούμε μόνο τον Δήμο. Ας κοιτάξουμε και λίγο στον καθρέπτη, γιατί γι’ αυτά τα σκουπίδια στα σχοινιά που παίζουν τα παιδιά, ή στο χορτάρι που βάζω την μπέμπα μου να παίξει, ΕΜΕΙΣ είμαστε υπεύθυνοι.

Τελικά μάλλον έχουμε την χώρα, το κράτος, την πόλη, την γειτονιά (πάρτε ότι θέλετε) που ΑΞΙΖΟΥΜΕ!!!

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μετά τις εκλογές και την απόφαση του Κώστα Καραμανλή να παραιτηθεί από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έχει φουντώσει η μάχη, τόσο η φανερή όσο και η παρασκηνιακή, από όλους εκείνους οι οποίοι έχουν θέσει υποψηφιότητα για τη προεδρεία του κόμματος. Τρεις συν μία οι υποψηφιότητες μέχρι στιγμής και εκτός από τον τρόπο εκλογής και την εν γένει διαδικασία τίποτα άλλο δεν φαίνεται να απασχολεί όχι μόνο τα επιτελεία των υποψήφιων αρχηγών αλλά και την πλειοψηφία των βουλευτών της αντιπολίτευσης οι οποίοι έχουν επιδοθεί σε ένα απίστευτο τηλεοπτικό ξεκατίνιασμα. Επειδή όμως αυτό που έχει πραγματικά ουσία είναι τι κόμμα θα είναι η Νέα Δημοκρατία την επόμενη της εκλογής προέδρου ας δούμε τι ακριβώς πρεσβεύει ο κάθε υποψήφιος αρχηγός, τα όποια συν και πλην.

Ντόρα Μπακογιάννη: Η κόρη του πρώην πρωθυπουργού φαίνεται να είναι η πιο φιλελεύθερη από όλους τους άλλους συνυποψήφιους της. Είναι όμως έτσι; Σε πρόσφατες δηλώσεις της τόνισε ότι διαφωνούσε με την “νεοφιλελεύθερη” πολιτική της κυβέρνησης του πατέρα της αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γιατί ήταν τότε απλά Υπουργός Πολιτισμού. Νεοφιλελεύθερες πολιτικές φαντάζομαι ότι εννοεί τις ημιτελείς και κακοδιαχειρισμένες προσπάθειες της τότε κυβέρνησης, προς την σωστή κατεύθυνση όμως, για άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, για ιδιωτικοποίηση συγκεκριμένων ζημιογόνων ΔΕΚΟ, για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού για το οποίο συζητάμε μέχρι τις ημέρες μας και οι οποίες είχαν βρει την σφοδρή αντίδραση σύσσωμης της αντιπολίτευσης και των συνδικαλιστικών της ομάδων αλλά και μέρος της συμπολίτευσης όπως ο Έβερτ. Δήλωσε ότι είναι υπέρμαχος του κοινωνικού φιλελευθερισμού (όπως ακριβώς και ο συνυποψήφιος της Αντώνης Σαμαράς) χωρίς όμως να μας αναλύει τι ακριβώς εννοεί. Σύμφωνα με τους φιλελεύθερους κοινωνικός φιλελευθερισμός σημαίνει αναγνώριση του δικαιώματος του γάμου σε άτομα του ίδιου φύλου, διαχωρισμός κράτους εκκλησίας, αποποινικοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών, ευνοϊκή αντιμετώπιση των μεταναστών. Προσωπικά αυτά με βρίσκουν σύμφωνο και υπέρμαχο αλλά έχω την άποψη ότι στην καλύτερη περίπτωση θα ακούγονται σαν κακόγουστο αστείο και θα εξοργίζουν την μεγάλη πλειοψηφία αυτών που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία στις πρόσφατες εκλογές. Επιπροσθέτως το όνομα Μητσοτάκη έχει αρκετούς εχθρούς (χωρίς να ξέρω αν είναι πλειοψηφία ή μειοψηφία) εντός του κόμματος ενώ και η ίδια ως προσωπικότητα μάλλον είναι αμφιλεγόμενη.

Δημήτρης Αβραμόπουλος: Ο πρώην Υπουργός Υγείας φαίνεται να είναι αυτός που έχει τις λιγότερες αντιπάθειες. Παρότι επικοινωνιακός και τηλεοπτικός ο κύριος Αβραμόπουλος ακόμα και στο πρόσφατο διάγγελμα του με το οποίο ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του διατήρησε την θολούρα σχετικά με τις απόψεις του. Μίλησε για την ανάγκη να δημιουργηθεί “Μία νέα, σύγχρονη, κεντροδεξιά παράταξη, που να ανταποκρίνεται στο πνεύμα των καιρών και να εκφράζει με αμεσότητα τις προσδοκίες της βάσης και της κοινωνία”, χωρίς όμως να αναφέρει πουθενά την ταυτότητα που θα έχει το κόμμα σε περίπτωση νίκης του.

Αντώνης Σαμαράς: Φαίνεται να συσπειρώνει γύρω του την λαϊκή και πατριωτική δεξιά ομάδα του κόμματος και μέρος της συντηρητικής, αλλά θα πολεμηθεί αγρίως από τους μητσοτακικούς αλλά και από όλους εκείνους οι οποίοι δεν του έχουν συγχωρήσει το 1993. Ο ίδιος βέβαια ξεκίνησε από πιο φιλελεύθερες θέσεις, πρόσφατα ο Ιός της Ελευθεροτυπίας μας θύμισε μία συνέντευξή του στο περιοδικό “Εποπτεία” το 1989 όπου δήλωνε υπέρμαχος της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, ενώ αναφερόταν στην μειονότητα ως τουρκική. Έλεγε χαρακτηριστικά:

“Πρέπει να καταλάβουμε ότι εγώ ο ίδιος αν ζω στα 55 ή 60 χρόνια μου και έχω κυβερνητικές ευθύνες, δεν πρόκειται να αντιμετωπίζω το πρόβλημα της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, π.χ., γιατί οι Τούρκοι θα 'χουν φύγει από κει, θα 'χουν εγκατασταθεί στην Φρανκφούρτη ή τη Μασσαλία…

…Η εξωτερική μας πολιτική πρέπει ν' αποκτήσει νέους προσανατολισμούς - και θα τους αποκτήσει κατ' ανάγκην. Είναι κοινός τόπος ότι η Τουρκία θα μπει τελικά στην Ευρώπη. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί ογκωδέστατοι φάκελοι του αρμόδιου υπουργείου θα μπουν στο αρχείο και θ' αφεθούν στα χέρια των ερευνητών της ιστορίας. Συνεπώς θα πρέπει να εργαζόμαστε για τη σχετικοποίηση των αντιθέσεων και την ενίσχυση των ευρωπαϊστών μέσα στην Τουρκία..

…Παρακαλώ να με καταλάβετε, δεν είμαι ενδοτικός. Και δεν συνιστώ κανενός είδους χαλάρωση. Αλλά σας καλώ να μάθουμε να βλέπουμε σε μεγάλη και ανοιχτή προοπτική. Μια ματιά στο χάρτη αρκεί για να δείξει ότι η Ελλάδα είναι ο ομφάλιος λώρος που, συνδέει την Τουρκία με τον ευρωπαϊκό πλακούντα. Είναι αυτονόητα κοντόφθαλμη η πολιτική που αντί να εκμεταλλευθεί αυτό το γεγονός, προσπαθεί να μας πείσει με βρυχηθμούς…”

Μετά από μία αμφιλεγόμενη και “υπερβατική” πορεία σήμερα δηλώνει υπέρμαχος του κοινωνικού φιλελευθερισμού τον οποίο όμως ορίζει ως “κοινωνική αναφορά στην μεσαία τάξη” και την κοινωνική συνοχή ως όχι μόνο“ αναδιανομή εισοδήματος από τους ισχυρούς στους αδύνατους. Σημαίνει, επίσης, κοινή αίσθηση του ανήκειν. Ισχυρή συλλογική ταυτότητα. Εθνική συνοχή και εθνική συνείδηση”.

Παναγιώτης Ψωμιάδης: Η υποψηφιότητα του Νομάρχη Θεσσαλονίκης θα μπορούσε να ήταν η ψυχαγωγική νότα της εκλογικής διαδικασίας, κάτι σαν τον Howard Stern ή τον Garry Coleman σε κάποιες πολιτειακές εκλογές των ΗΠΑ, αν δεν αντιμετωπιζόταν σοβαρά από σημαντική μερίδα της βάσης του κόμματος. Κατά την άποψη μου είναι η απόλυτη εισροή της μεσημεριανής τηλεοπτικής ζώνης στην πολιτική μας ζωή, ο λαϊκιστής, που θα βγει να τραγουδήσει σε σκυλάδικο, που θα μασκαρευτεί, που θα κάνει οτιδήποτε για την τηλεοπτική προβολή σε οποιοδήποτε πρόγραμμα, από τις ειδήσεις των οκτώ μέχρι την Λαμπίρη και την Μενεγάκη.

Καμία από τις παραπάνω υποψηφιότητες δεν φέρνει όμως το βασικό πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας στην επιφάνεια. Το πρόβλημα της ιδεολογικής της ταυτότητας. Κανείς από τους τρεις (άντε τέσσερις) υποψήφιους προέδρους δεν φαίνεται να διαμορφώνει μία πλήρη ατζέντα με σαφείς (ιδεολογικές) προτάσεις. Υπάρχει λύση;

Η προχθεσινή τοποθέτηση των Χατζηδάκη, Παπαθανασίου και Δένδια στην Καθημερινή με την οποία αναφέρονται στο πως βλέπουν την σύγχρονη κεντροδεξιά (αν και δεν μου αρέσει αυτός ο όρος – όπως και το κεντροαριστερά) αποτελεί κατά την άποψη μου μία διέξοδο. Ελπίζω να έχουν το σθένος να την προβάλλουν υποστηρίζοντας ένα νέο πρόσωπο πέρα από τους σημερινούς υποψηφίους.

Θυμίζω μέρος του άρθρου τους (τα έντονα γράμματα δικά μου):

“Η παράταξή μας πρέπει και οφείλει να ανακτήσει την ιδεολογική και προγραμματική της υπεροχή. Γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται, με μεγαλύτερο σθένος, να υποστηρίξουμε τις ιδέες αυτές, ώστε να ανατρέψουμε τη σημερινή ισορροπία και να μην επιδιώξουμε απλώς με κινήσεις τακτικής μια συγκυριακή εκλογική νίκη.

Να καταστήσουμε σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος χωρίς την ελεύθερη οικονομία και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Μόνο αν παραχθεί πλούτος και όχι με δανεικά, μπορούν να στηριχθούν ουσιαστικά, όπως είναι απαραίτητο, οι ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι χωρίς ελεύθερες εκπαιδευτικές δομές, χωρίς άμιλλα και αξιολόγηση και με σχολεία και πανεπιστήμια υπό κατάληψη, οι σπουδές δεν θα έχουν αξία.

Να υπερασπιστούμε με θάρρος τη θέση, πως δεν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια με απονευρωμένη αστυνομία και ανοχή στην παραβατικότητα.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, πρέπει να αναδείξουμε μια σειρά από μεγάλα θέματα που μας επηρεάζουν και διαμορφώνουν το μέλλον μας. Η παγκοσμιοποίηση, οι κλιματικές αλλαγές, η μετανάστευση, οι νέες τεχνολογίες, διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα, με πολλές ευκαιρίες και αντίστοιχους κινδύνους. Χρειάζεται να πρωτοστατήσουμε στον διάλογο γύρω από αυτά τα θέματα. Να ασκήσουμε μια αντιπολίτευση ουσίας, με την ανάδειξη συγκεκριμένων ζητημάτων. Να μη διστάσουμε να στηρίξουμε, δημόσια και ξεκάθαρα, σωστές αποφάσεις της κυβέρνησης. Να επιδιώκουμε να είμαστε ένα βήμα μπροστά από το ΠΑΣΟΚ σε ζητήματα διαφάνειας, θεσμικού εκσυγχρονισμού και περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Και κυρίως, να επενδύσουμε στην επιλογή του δύσκολου δρόμου της ευθύνης, που κάναμε στις εκλογές, προβάλλοντας δυσάρεστες αλήθειες. Η σταθερή επένδυση στην ειλικρίνεια θα επικρατήσει απέναντι στον λαϊκισμό και στις πολιτικάντικες συνταγές”

Ποιος φιλελεύθερος και ορθολογιστής πολίτης δεν συμφωνεί με τα παραπάνω;