90% Η ΕΚΤΟΣ ΤΟΚΩΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 2002-2010

Λίγες μόνο ημέρες μένουν μέχρι την κρίσιμη ψηφοφορία και οι φωνές από παντού γιγαντώνονται. Οι περικοπές των 11,5 δις για την επόμενη διετία έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Ασφαλώς το ποσό είναι πάρα πολύ μεγάλο και θίγονται πολλοί. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι αποτελούν την αναγκαία σμίκρυνση της φούσκας της τελευταίας δεκαετίας. Στο σημερινό της πρωτοσέλιδο η ΕΣΤΙΑ ασχολείται αποκλειστικά με αυτό το θέμα και παρουσιάζει το πως γιγαντώθηκαν οι δημόσιες δαπάνες από το 2002 χρονιά εισόδου μας στο ευρώ και έπειτα. Ο ακόλουθος πίνακας είναι ενδεικτικός και αποστομοτικός:

Έτος Τακτικές Δαπάνες* Τόκοι % Τόκων επί Τακ. Δαπ % Αυξ Δαπ εκτός Τόκων 2002 37.431 9.134 24,40% 2003 40.735 9.416 23,12% 10,68% 2004 45.490 9.464 20,80% 15,03% 2005 48.685 9.774 20,08% 8,01% 2006 50.116 9.589 19,13% 4,15% 2007 55.733 9.796 17,58% 13,35% 2008 61.742 11.207 18,15% 10,01% 2009 74.627 12.325 16,52% 23,28% 2010 66.787 13.223 19,80% -14,03% 2011 70.145 16.348 23,31% 0,43% 2012 61.885 11.735 18,96% -6,78% 2013 55.809 8.900 15,95% -6,46%       * Σε εκατ. Ευρώ συμπεριλαμβανομένων των τόκων

Από το 2002 μέχρι και το 2010 - χρονιά εισόδου μας στον μηχανισμό στήριξης - οι εκτός τόκων δαπάνες του δημοσίου αυξήθηκαν κατά 89,3%(!!!!!). Γι' αυτό το αίσχος κανένας Κασσής, καμία Ξενογιαννακοπούλου, κανένας Βλάχος, κανένας Καμμένος και κανένας Μανώλης ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκαν. Όπως και καμία Αριστερά βέβαια η οποία ζητούσε μονίμως και άλλες παροχές. Όταν βίαζαν κατά συρροή την ελληνική οικονομία κανενός η ηθική υπόσταση δεν είδα να βάλλεται. Κάνω λάθος κύριε Παραστατίδη και κύριε Σκανδαλίδη μου; Όταν οι εκτός τόκων δαπάνες έφταναν τα 62 εκατ ευρώ το 2009 που η Νέα Δημοκρατία παρέδωσε την εξουσία από 36 εκατ το 2004 όταν ανέλαβε (94,5%!!!!! αύξηση) κανένας από την αντιμνημονιακή Νέα Δημοκρατία του 2010-2011 και των πολλών υπουργών της (και όχι μόνο) που συνεχίζουν τον αγώνα (τρομάρα τους) μέσω των Ανεξαρτήτων Ελλήνων δεν είδα να έχει την ευθιξία να απολογηθεί. Και έρχονται όλοι αυτοί σήμερα και έχουν το θράσος να μιλάνε για εθνικές μειοδοσίες. Ποιοι;;;;;; Οι εθνικοί μειοδότες;;;;; Ένας άλλος μύθος που καταρρίπτεται με τον πιο πάνω πίνακα είναι η αναλογία των τόκων ως προς τις δαπάνες. Η γενικότερη αμπελοφιλοσοφία δηλώνει ότι σήμερα κατά βάσει πληρώνουμε περισσότερα σε τόκους με αποτέλεσμα να μειώνονται οι λοιπές δαπάνες. Ιδού η αλήθεια. Το ποσοστό των τόκων επί του συνόλου των δαπανών ανήλθε το 2011 στο 23,3% (στα επίπεδα δηλαδή του 2003) ενώ για φέτος αναμένεται να κλείσει λίγο κάτω από 19% - σε επίπεδα δηλαδή πολύ κοντά σε αυτά της ανέμελης περιόδου. Αντί λοιπόν να ψάχνουμε άλλου για τα χάλια μας ας κοιτάξουμε στον καθρέπτη. Γιατί όλοι αυτή την περίοδο από το 2002 και έπειτα τα χρήματα κατασπαταλούντο αριστερά και δεξιά προς ικανοποίηση κάθε συντεχνιακού αιτήματος. Αυτή τη συνεχιζόμενη και διαρκή σπατάλη κάποια στιγμή θα την πληρώναμε και όπως πολύ σωστά γράφει η ΕΣΤΙΑ "μοιραίως πρέπει να ακολουθήσει μία δεκαετία οικονομιών". Ας πάψουν λοιπόν οι ευαίσθητοι πολιτικοί μας την κλάψα. Αν δεν μπορούν να πολιτευτούν τις δύσκολες τούτες ώρες που πραγματικά χρειάζονται "καρύδια", ας πάνε σπίτι τους. Είναι προτιμότερο.

ΚΥΡΙΑ ΠΗΓΗ ΕΣΟΔΩΝ ΤΟΥ ΕΔΟΕΑΠ ΤΟ ΑΓΓΕΛΙΟΣΗΜΟ

Καταψηφίστηκε προχθές στην Βουλή η προτεινόμενη διάταξη για τα ευγενή ταμεία (Δημοσιογράφων, Δικηγόρων, Μηχανικών κλπ.). Επειδή διαβάζω και ακούω πολλούς δημοσιογράφους να διαμαρτύρονται για την ένταξη του πλεονασματικού τους ταμείου στον κιμά του ΕΟΠΠΥ παραθέτω πιο κάτω απόσπασμα από τον οικονομικό απολογισμό του ταμεία του ΕΔΟΕΑΠ για το έτος 2007 - δεν βρήκα πιο πρόσφατη αλλά δεν πιστεύω μέχρι σήμερα να έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά-. (Τα έντονα γράμματα και οι υπογραμμίσεις δικές μου):

“Tώρα θα εξετάσουμε αναλυτικά τα έσοδα και έξοδα του προηγούμενου έτους.

ΕΣΟΔΑ: Το σύνολο των εσόδων κατά το έτος 2006 ανήλθε στο ποσό των 59.835.603,00 ευρώ και σημείωσε αύξηση κατά 0,29% σε σχέση με το έτος 2005. Πιο αναλυτικά: Τα έσοδα του ΕΔΟΕΑΠ προέρχονται από τρεις πηγές.

1. Από το αγγελιόσημο προέρχεται το 77,14% και αντιπροσωπεύει το ποσό των 46.157.259,00 ευρώ.
2. Από τις καταβολές των ασφαλισμένων προέρχεται το 10,78% και αντιπροσωπεύει το ποσό των 6.451.939,00 ευρώ.
3. Και από τις προσόδους περιουσίας προέρχεται το 11,47% και αντιπροσωπεύει το ποσό των 6.862.051,00 ευρώ

Η προέλευση του αγγελιοσήμου έχει ως εξής:
Από τις εφημερίδες Αθηνών-Θεσσαλονίκης προέρχεται το 53,02%.
Από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς προέρχεται το 4,35%.
Από τους τηλεοπτικούς σταθμούς προέρχεται το 42,63%. 

Η  κυριότερη πηγή εσόδων των ταμείων μας είναι το αγγελιόσημο. Έχοντας υπόψη μας την υποχρέωση να περιορίσουμε αν όχι να μηδενίσουμε την απώλεια του εσόδου μας θέσαμε ως άμεση προτεραιότητα την άρτια οργάνωση του τμήματος αγγελιοσήμου του ΕΔΟΕΑΠ μέσα στα πλαίσια της υλοποίησης του οργανογράμματος, ούτως ώστε να καταγράφουμε άμεσα τους χρεώστες μας και να επιδιώκουμε την έγκαιρη είσπραξη των απαιτήσεών μας. 

Οι εισφορές των ασφαλισμένων, όπως αναφέραμε προηγουμένως, καλύπτουν το 10,78% των συνολικών εσόδων του ΕΔΟΕΑΠ. Τα έσοδα αυτά αρκούν μόνον για την κάλυψη των γενικών δαπανών Διοίκησης και διαχείρισής του.”

Το πιο πάνω το αφιερώνω εξαιρετικά σε όλους αυτούς που καταψήφισαν τον νόμο στην Βουλή στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα τους. Είναι ντροπή σήμερα να υποστηρίζονται ταμεία μέσω της υποχρεωτικής καταβολής εισφορών από το σύνολο της κοινωνίας. Δίνω ένα μεγάλο μπράβο στον Γιάννη Στουρνάρα που μέσα στο Κοινοβούλιο δήλωσε “Όσο είμαι εγώ υπουργός όλα τα ταμεία θα ενταχθούν στον ΕΟΠΥΥ”.

 Σύμφωνα μάλιστα με κάποιες πηγές, τις οποίες είναι αλήθεια ότι δεν μπόρεσα να τις διασταυρώσω, το αγγελιόσημο πρωτοκαθιερώθηκε από την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου  με το νομοθετικό διάταγμα 465 του 1941, “περί διαχειρίσεως των Λογαριασμών Ανεργίας των Ταμείων Συντάξεων Προσωπικού Εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης και περί ενισχύσεως των πόρων αυτών”. Αν ισχύει κάτι τέτοιο θα είναι πραγματικά αστείο οι άνθρωποι που μιλούν για κατοχικές κυβερνήσεις να υποστηρίζουν κατοχικές αποφάσεις.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΣΤΟ ΡΑΦΙ;

Πάρα πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία για τις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων στο ράφι και το γεγονός ότι αυτές αντιστέκονται παρά την βαθιά και παρατεταμένη ύφεση. Ειδικοί και “ειδικοί” εκφέρουν διάφορες απόψεις ενώ η πάγια ρητορική είναι ότι για όλα αυτά φταίνε κάποιοι (πάλι αόρατοι) μεσάζοντες. Είναι όμως έτσι; Το πρόβλημα της ανελαστικότητας των τιμών στο ράφι είναι θέμα μεσαζόντων; Ή μήπως είναι κάτι βαθύτερο και έχει να κάνει με την φύση και τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας;

Οι ελληνικές επιχειρήσεις διαχρονικά λόγω πολλών και διαφορετικών αιτιών (ιστορικών, μορφολογικών, γραφειοκρατικών κλπ.) είναι κατά βάση εσωστρεφείς. Από την άλλη η ελληνική γη, με την εξαίρεση κάποιων μόνο προϊόντων που παράγει σε αφθονία και εξάγονται στο εξωτερικό, όπως το ελαιόλαδο, δεν είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες των εταιρειών σε πρώτες ύλες. Ως αποτέλεσμα στρέφονται στις διεθνείς αγορές όπου όμως οι τιμές στις οποίες προμηθεύονται είναι ανά μονάδα ακριβότερες λόγω του περιορισμένου όγκου παραγωγής από αυτές που παίρνει ο ξένος με την πολλαπλάσια παραγωγική του δυνατότητα. Παράλληλα την ίδια ώρα τρέχουν τα λοιπά λειτουργικά κόστη τα οποία είναι συνεχώς αυξανόμενα την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία και τα οποία αυξάνουν το κόστος ανά μονάδα προϊόντος, μια και την ίδια στιγμή ο παρανομαστής του κλάσματος (ο όγκος παραγωγής) παραμένει στην καλύτερη περίπτωση σταθερός λόγω της περιορισμένης αγοράς και της εσωστρέφειας, όπως ανέφερα και πιο πάνω, των επιχειρήσεων.

Με την μείωση του κατώτατου ημερομίσθιου και την συνεπακόλουθη μείωση των αμοιβών που επήλθε με τις προβλέψεις του μνημονίου οι επιχειρήσεις προσπάθησαν να μειώσουν τα κόστη και συνεπακόλουθα να διαμορφώσουν ελκυστικότερες τιμές. Λόγω της μείωσης των εισοδημάτων όμως περιορίζεται και η ζήτηση του προϊόντος, μειώνεται δηλαδή και ο όγκος παραγωγής και επομένως μειώνεται και ο παρανομαστής του κλάσματος με συνέπεια το κόστος ανά μονάδα να μην μεταβάλλεται. Περαιτέρω μείωση των αμοιβών στην προσπάθεια να μειώσουμε τον αριθμητή είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε περαιτέρω μείωση της ζήτησης και επομένως του παρανομαστή διατηρώντας το κόστος των προϊόντων σταθερό. Ο φαύλος κύκλος που ανέφερα στην αρχή.

Πως θα σπάσει λοιπόν αυτή η δύνη στην οποία βουλιάζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, οι έλληνες καταναλωτές και συνεπακόλουθα η ελληνική οικονομία; Η μόνη λύση είναι να στραφούν στο εξωτερικό. Μόνο στις διεθνείς αγορές θα πετύχουν την μεγάλη αύξηση του όγκου που θα μεγαλώσει το παρανομαστή και θα μειώσει δραστικά το κόστος των προϊόντων ανακουφίζοντας και τους έλληνες καταναλωτές, οι οποίοι είναι βέβαιο ότι θα επωφεληθούν διπλά μια και είναι σίγουρο ότι μία τέτοια αύξηση της ζήτησης θα οδηγούσε προς τα πάνω τόσο τις αμοιβές, όσο και τις θέσεις εργασίας. Απαιτείται λοιπόν από τους έλληνες επιχειρηματίες τώρα η επιθετική εκείνη πολιτική με καινοτόμα και ποιοτικά προϊόντα που θα οδηγήσει στην εξωστρέφεια. Οφείλει και η πολιτική ηγεσία να άρει τις αγκυλώσεις της να οριστικοποιήσει την συμφωνία με τους δανειστές για να προχωρήσει άμεσα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ούτως ώστε να υπάρχουν διαθέσιμα κεφάλαια για μια τέτοια επιθετική πολιτική. Αν δεν σπάσουμε τον κύκλο είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να ανακάμψουμε ποτέ.

Μία παρατήρηση: Επειδή ακούω συνέχεια για την μεγάλη διαφορά μεταξύ της τιμής που αγοράζουν οι επιχειρήσεις από τον παραγωγό και αυτής που διαμορφώνεται στο ράφι θέλω να σημειώσω το εξής. Σε μία βιομηχανία τροφίμων η ενσωματούμενη πρώτη ύλη αποτελεί περίπου το 30% με 35% του συνολικού κόστους του τελικού προϊόντος. Στο γάλα για παράδειγμα, αν η βιομηχανία προμηθεύεται στα 35 λεπτά το λίτρο αυτό σημαίνει ότι το συνολικό κόστος του τελικού προϊόντος (Α ύλη + Υλικά Συσκευασίας + Γενικά Βιομηχανικά Έξοδα (Μισθοί-Κόστη Λειτουργίας & Συντήρησης-Αποσβέσεις) + Έξοδα Διοίκησης και Διάθεσης + Χρηματοοικονομικά) διαμορφώνουν ένα τελικό κόστος προϊόντος γύρω στο 1 ευρώ (με 35% την Α ύλη). Αν σε αυτά προσθέσουμε και ΦΠΑ 13% η χαμηλότερη τιμή στο ράφι δεν μπορεί να είναι κάτω από 1,13 ευρώ στην οποία δεν βγάζει κέρδος η εταιρεία ενώ δεν έχουν υπολογισθεί και τα έξοδα του Supermarket.

ΕΜΕΤΟΣ

Μου έρχεται πραγματικά να ξεράσω όταν βλέπω ανθρώπους χρόνια χωμένους μέσα στο πολιτικό σύστημα, πρόθυμους υπηρέτες της πολιτική ελίτ της μεταπολίτευσης, να έχουν σηκώσει πλέον την σημαία της επανάστασης και της ηθικής. ΕΜΕΤΟΣ "κύριοι"!!!

ΔΙΑΒΑΖΩΝΤΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας πριν την απαγόρευση είναι διφορούμενες. Αυτές που μετρούν πρόθεση ψήφου δίνουν ένα ισχνό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας (εντός του στατιστικού λάθους) ενώ οι δύο που κάνουν εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος (ή επιρροής όπως το λέει η Public Issue) ένα αρκετά μεγάλο προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή και λόγω δουλειάς μου αρέσει να ψάχνω λίγο τα νούμερα προσπάθησα να κάνω την δική μου εκτίμηση όσον αφορά το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου.

Αυτό που φαίνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις είναι ότι ενώ ένα πολύ σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων, το 60%, θα ψηφίσει στις ερχόμενες εκλογές με κριτήριο την παραμονή μας στο ευρώ, μόνο το 48% θεωρεί ότι καταγγελία του μνημονίου σημαίνει και αυτόματη έξοδο από αυτό. Από την άλλη ένας στους τρεις δηλώνει ότι θα ψηφίσει με κριτήριο την καταγγελία του μνημονίου. Επίσης ένα 49% θέλει να ενισχυθούν τα αντιμνημονιακά κόμματα, σε σχέση με 43% που θα στραφεί σε φιλοευρωπαϊκά, ενώ ένα 38% θεωρεί ότι δεν πρέπει να παραμείνουμε στο ευρώ αν δεν αλλάξουν οι υποχρεώσεις του μνημονίου.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω ξεκαθαρίζει πλέον το εκλογικό σκηνικό. Από την στγμή που το 33% θέλει οπωσδήποτε καταγγελία του μνημονίου, το 38% θεωρεί ότι αν δεν αλλάξει το μνημόνιο πρέπει να φύγουμε από το ευρώ, ενώ το 52% δεν είναι είναι σίγουρο ότι καταγγελία του μνημονίου σημαίνει και αυτόματα έξοδο από το ευρώ, φαίνεται να δικαιολογείται αυτό το 49% αυτών που λένε ότι στις εκλογές του Ιουνίου θα πρέπει να ενισχυσθούν τα αντιμνημονιακά κόμματα.

Η αντιμνημονιακή λοιπόν ψήφος αναμένεται πάνω από το 45% περνώντας ίσως και το 50%. Ας υποθέσουμε ότι θα κυμανθεί περίπου στο μέσο. Δηλαδή στο 47%. Τα κυριότερα αντιμνημονιακά κόμματα είναι το ΚΚΕ, η Χρυσή Αυγή, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις τα τρία από αυτά εμφανίζουν έντονα πτωτικές τάσεις σε σχέση με τις εκλογές του Μαΐου. Το ΚΚΕ φαίνεται να κινείται περί το 5,5%, η Χρυσή Αυγή στο 4,5%, ενώ οι Ανεξάρτητοι Έλληνες στην καλύτερη περίπτωση στο 7,5%. Αν υπολογίσουμε και 2% την αντιμνημονιακή ψήφο που θα μείνει εκτός Βουλής έχουμε ένα άθροισμα περίπου 20%. Το υπόλοιπο 27% θα κατευθυνθεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το ποσοστό θεωρώ ότι είναι η βάση από την οποία ξεκινάει η Κουμουδούρου.

Από την άλλη πλευρά μόνο το 43% των ψηφοφόφων δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα ψηφίσει κατά των κομμάτων που δηλώνουν ότι θα καταγγείλλουν την δανειακή σύμβαση. Τα κόμματα αυτά είναι η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Αριστερά και η Δημιουργία Ξανά – Δράση. Άρα αν υποθέσουμε ότι ο φιλελεύθερος σχηματισμός δεν μπει στην Βουλή μένωντας στο 2% περίπου, η Δημαρ πάρει το μικρότερο ποσοστό που της δίνουν οι δημοσκοπήσεις δηλαδή περίπου στο 5% και το ΠΑΣΟΚ κινηθεί περίπου στο 12% με το υπόλοιπο 24% αυτών που θα ψηφίσουν ενάντια σε αυτούς που δηλώνουν ότι θα καταγγείλλουν το μνημόνιο αναμένεται να στραφούν στην Νέα Δημοκρατία. Εκεί φαίνεται να είναι σήμερα η Συγγρού.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκάθαρο προβάδισμα στις προσεχείς εκλογές. Ευννοείται ασφαλώς από το γεγονός ότι στην πλευρά των “φιλομνημονιακών” ας πούμε κομμάτων, ή για την ακρίβεια αντι-καταγγελτικών, υπάρχουν δύο σχηματισμοί με αναμενόμενο διψήφιο ποσοστό, καθώς επίσης και από την κατά την άποψη μου λάθος τακτική του Αντώνη Σαμαρα να μιλήσει για πατριωτικό κεντροδεξιό μέτωπο το οποίο είχε ξεκάθαρο ταβάνι μια και ένα σημαντικό ποσοστό δεξιών ψηφοφόρων έχει στραφεί στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο. Αν είχε επιλέξει μια φιλοευρωπαϊκή ρητορική χωρίς ταμπέλες θα είχε περισσότερη τύχη να ακουμπίσει την ασφαλώς μεγαλύτερη δεξαμενή των φιλελεύθερων και κεντροαριστερών ευρωπαϊστών ψηφοφόρων. Πιθανόν λοιπόν η πρόταση Μάνου για φιλοευρωπαϊκό μέτωπο ενάντια στην αντιμνημονιακή ρητορική με ξεκάθαρους στόχους να μην ήταν λάθος. Συμπερασματικά λοιπόν η εκτίμηση μου είναι ότι η Νέα Δημοκρατία θα έχει τύχη μόνο αν το ΚΚΕ καταφέρει τελικά να συγκρατήσει τα ποσοστά του, ο φόβος για επιστροφή στην δραχμή επηρεάσει σημαντικά το μικρό πια ποσοστό των αναποφασίστων και συμπιεστεί το ΠΑΣΟΚ σε πολυ χαμηλά ποσοστά.

ΤΟ ΣΑΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΕΝΩΜΕΝΟ ΔΥΝΑΤΟ

Περιστατικό 1ο: Η προσπάθεια μερίδας καθηγητών και φοιτητοπατέρων να εμποδίσουν την εκλογική διαδικασία στα πανεπιστήμια σύμφωνα με τον νέο νόμο στέφεται με επιτυχία. Χαρακτηριστικό το mail του προέδρου του συλλόγου διδασκόντων στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Τάκη Πολίτη: “Στο ΑΠΘ και το Ιωαννίνων οι ντόπιες πανεπιστημιακές δυνάμεις εκτιμάται ότι επαρκούν για να ματαιώσουν τις εκλογές. Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, στις σχολές του Βόλου η κατάσταση είναι υπό πλήρη έλεγχο. Αντίθετα, στη Λάρισα οι φοιτητές εκτιμούν ότι χρειάζονται ενίσχυση: επιθυμητή είναι η συμπαράσταση φοιτητών από Αθήνα, απαραίτητη είναι η παρουσία μελών ΔΕΠ... Το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου είναι αδύναμη περίπτωση και οφείλουμε να δώσουμε μεγάλη προσοχή. Εκεί δεν υπάρχει καμιά ανάμειξη του “ντόπιου” ΕΣΔΕΠ με τη διαδικασία ματαίωσης των εκλογών.”

Περιστατικό 2ο: Ο φαρμακευτικός σύλλογος Καρδίτσας επέβαλλε πρόστιμο 80.000 ευρώ σε μέλος του επειδή εφάρμοσε τον νέο νόμο και άνοιξε το φαρμακείο του απογεύματα και Σάββατο.

Περιστατικό 3ο: Μέλη της ομοσπονδίας εφοριακών προσπάθησαν να εμποδίσουν τις εξετάσεις για την νεοσύστατη υπηρεσία “ελεγκτών, βεβαίωσης και αναγκαστικής είσπραξης εσόδων του κράτους” του Υπουργείου Οικονομικών. Από τους 870 υπαλλήλους που είχαν δηλώσει συμμετοχή μόνο 100-150 άτομα μπήκαν στο κτίριο. Οι απίστευτες σκηνές του 1ου ΑΣΕΠ ξαναπαίχτηκαν μπροστά μας.

Περιστατικό 4ο: Χωρίς λεωφορεία θα μείνει σήμερα η Αθήνα από τις 11π.μ. έως τις 5μ.μ. προκειμένου να συμμετάσχουν οι εργαζόμενοι στην γενική τους συνέλευση.

Τα τέσσερα πιο πάνω περιστατικά των τελευταίων ημερών είναι χαρακτηριστικότατα παραδείγματα της ελληνικής παθογένειας. Κανένα PSI, κανένα κούρεμα, ακόμα και καμία διαγραφή του συνόλου του χρέους δεν πρόκειται να μας βοηθήσει εάν δεν τα βάλουμε με τις σαθρές κατεστημένες νοοτροπίες. Έχουμε τα αντανακλαστικά να τις πολεμήσουμε; Ή θα τις αφήσουμε να συνεχίσουν το έργο τους;;;

ΠΕΡΙ ΒΙΑΣ

Τις τελευταίες ημέρες και κυρίως από την Κυριακή και έπειτα η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί. Δύο στρατόπεδα περιχαρακώνονται και διασταυρώνουν τα ξίφη τους εκτοξεύοντας προς το παρόν κυρίως απειλές. Το πέρασμα όμως στην πράξη είναι κατά την άποψη μου ζήτημα χρόνου να πραγματοποιηθεί. Και δυστυχώς τότε θα αρχίσουμε να μετράμε θύματα μπαίνοντας σε έναν φαύλο κύκλο βίας με αβέβαιο τέλος. Άλλωστε οι Έλληνες έχουν στο DNA τους (για να χρησιμοποιήσω και εγώ τον αγαπημένο όρο πολλών) την διχοτόμηση και την διαίρεση. Αρχαϊστές και Δημοτικιστές, Τρικουπικοί και Δηλιγιαννικοί, Βενιζελικοί και Αντιβενιζελικοί, Αριστεροί και Δεξιοί, Εθνικόφρονες και μη, έχουν, καθόλη την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους, έρθει σε σύγκρουση με αιματηρά αποτελέσματα και αμέτρητα θύματα. Άρα το πρόβλημα της βίας δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της κρίσης που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία αλλά αποτέλεσμα διαχρονικής νοοτροπίας. Η πεποίθηση πολλών συμπολιτών μας ότι για όλα πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι και το αίσθημα του αδικημένου οδηγεί στην ανεξέλεγτη βία. Τα τελευταία όμως χρόνια είχε μπει σε κάθε έκφραση της καθημερινής μας ζωής. Στα γήπεδα, στο σχολείο, στον δρόμο, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, παντού. Αλλά αντί να προσπαθήσουμε να πατάξουμε το τέρας που γιγαντωνόταν, όλοι, πολιτικοί και πολίτες, είχαμε επιδωθεί σε κυνήγι μαγισσών. Στα γήπεδα μία μικρή μειοψηφία ευθύνεται για τα επεισόδια λες και μπορείς να κάτσεις σε οποιοδήποτε άλλη θέση και να υποστηρίξεις άλλη ομάδα από αυτή της πλειοψηφίας, στα σχολεία η μειοψηφία μόνο ασκεί βία, αλλά στην Αμάρυνθο μια ολόκληρη μαθητική κοινότητα βρέθηκε να την καλύπτει, στο δρόμο όλο οι άλλοι φταίνε αλλά οι μισοί τουλάχιστον κάνουν μονίμως παραβάσεις, την Αθήνα διαχρονικά την καίνε παρακρατικοί, αλλά όταν πιάσουν κάποιους από δαύτους οι συνήγοροι είναι κατά βάση μέλη ή υποστηρικτές συγκεκριμένης πολιτικής παράταξης. Έτσι λοιπόν σήμερα που η οικονομική κρίση έχει κάνει την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη η αντιπαράθεση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών , ή πιο ορθά κατά την δική μου άποψη ευρωπαϊστών και αντιευρωπαϊστών, έχει οδηγήσει σε απίστευτες λεκτικές επιθέσεις. Οι κρεμάλες και το Γουδή για τους πολιτικούς, έχει επεκταθεί σε απειλές προς πάσα κατεύθυνση που εκφράζει διαφορετική άποψη. Προσωπικά τρομάζω περισσότερο από τον αριθμό των πολιτών που τις υιοθετούν και όχι τόσο από το περιεχόμενό τους. Σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν βυθίσαμε την χώρα στην άβυσσο. Διαβεβαιώνω έτσι τον καθένα που τις εκτοξεύει ότι δεν προτίθεμαι να σταματήσω να λέω την γνώμη μου, πάντα χωρίς απειλές και με επιχειρήματα, και ότι δεν αποδέχομαι ότι έγω και τα παιδιά μου έχουν λιγότερα δικαιώματα σε αυτόν τον τόπο απ’ ότι αυτοί, αλλα παρότι τον αγαπώ δεν θα διστάσω να πράξω (για τον ευατό μου και την οικογένειά μου, το τονίζω) ότι νομίζω εάν δω ότι οδηγείται σε καταστάσεις που δεν αποδέχομαι.

Πριν από κάμποσα χρόνια σ’ ένα ανάλογο post για την βία, με διαφορετική αφορμή, είχα κλείσει γράφοντας: “Ακούω πολλές φορές άλλους συνέλληνες, που λέει και ο Λιακόπουλος, να μιλάνε με δέος για το παρελθόν, για την κληρονομιά που έχουν αφήσει οι πρόγονοί μας κλπ. Αυτό μας έχει φάει. Το παρελθόν. Όλοι οι άλλοι οφείλουν να μας σέβονται γιατί είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Ασχέτως του τι κάνουμε εμείς σήμερα. Του τι πολιτισμό παράγουμε εμείς σήμερα. Και δυστυχώς παράγουμε μόνο βία. Ώρες, ώρες οι σύγχρονοι Έλληνες μου θυμίζουν την Ρίτα Μουσούρη στην παλιά ελληνική ταινία “η Βίλα των Οργίων” που ενώ την είχαν πιάσει για μαστροπεία εκείνη έλεγε “μιλάτε μου σας παρακαλώ στον πληθυντικό, εγώ είμαι κόρη ναυάρχου”. Δεν αλλάζω σήμερα ούτε λέξη.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ

To email αυτό το έστειλα σε σήμερα σε δημοσιογράφους πρωινών εκπομπών αφού βαρέθηκα το συνεχή σπαραγμό και κλάμα:

Ακούω σήμερα από το πρωί κλαυθμούς και οδυρμούς για τα μέτρα τα οποία ανακοινώθηκαν, ή καλύτερα διέρρευσαν από την κυβέρνηση. Για τις μειώσεις σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια, για τον κατώτατο μισθό των νέων, για τις συντάξεις, για τις ΔΕΚΟ κλπ., συνοδευόμενα πάντα με αφορισμούς και κατάρες κατά της κακιάς τρόικα και της διάβολο-Μέρκελ. Δεν θυμάμαι όμως τα τελευταία χρόνια (ή μάλλον τις τελευταίες δεκαετίες) να κλαίγατε και να οδύρεστε (όλοι, όχι μόνο εσείς προσωπικά) για το που οδηγείται η ελληνική οικονομία από την υπερδιόγκωση του κράτους και το συνεχώς αυξανόμενο έλλειμμα στο εμπορικό μας ισοζύγιο τα οποία αποτελούν και το μέγα αίτιο του προβλήματος. Δεν θυμάμαι να ακούστηκε πάνω από μια δύο φορές όλα αυτά τα χρόνια π.χ. ότι το 80% του ελληνικού ελαιολάδου πωλείται χύμα στους γείτονες Ιταλούς οι οποίοι το αναμείγνυαν με δικά τους ελαιόλαδα και το πωλούσαν επώνυμα στις διεθνείς αγορές κερδίζοντας από την υπεραξία του, όταν οι δικοί μας αγρότες επαναπαυόντουσαν στις κοινοτικές επιδοτήσεις. Δεν θυμάμαι να κατακεραυνώνατε όλο εκείνο το πολιτικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο που είχε οδηγήσει στο να υπάρχουν συνταξιούχοι των 35 και των 40 ετών. Γι’ αυτό δεν θα έβαζα όλους τους συνταξιούχος στο ίδιο τσουβάλι. Να στεναχωρηθώ για εκείνο που πήρε σύνταξη μετά από σαράντα και πενήντα χρόνια εργασίας καταβάλλοντας διαχρονικά τις ασφαλιστικές του εισφορές, αλλά δεν έχω τα ίδια αισθήματα για τον αντίστοιχο της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και άλλων ευγενών ταμείων που μετά από πολύ λιγότερα χρόνια εργασίας έφτασαν να παίρνουν σύνταξη πολλαπλάσια του πρώτου. Μιλήσατε και κλάψατε για τον νέο εργαζόμενο που μετά από πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά θα φτάσει να παίρνει 400 ευρώ, αλλά σας ρωτάω αν το θέμα είναι ο ίδιος νέος να παίρνει 751; Το ζήτημα δηλαδή της μισθοδοσίας των ιδιωτικών υπαλλήλων και κυρίως και πρωτίστως των νέων είναι κανονιστικό; Αν ήταν έτσι θα μπορούσαμε να θέσουμε όποιο κατώτατο όριο θέλαμε, το ΚΚΕ αν θυμάμαι καλά μιλούσε για 1.400 ευρώ (άραγε το τηρούσε στην υπό ένταξη στο άρθρο 99 Τυποεκδοτική;). Νομίζω όμως ότι το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε υπερπροσφορά ανθρώπων με προσόντα σε μία οικονομία που έχει ασφαλώς λιγότερες ανάγκες. Και το πρόβλημα αυτό είναι δομικό και όχι κανονιστικό. Μιλάμε μονίμως όλοι για ανάπτυξη και για το λάθος μείγμα που μας επιβάλλει η τρόικα και αναρωτιέμαι πιο είναι το σωστό φάρμακο. Η συνέχιση του υπερβολικού δανεισμού της χώρας ή μήπως το τύπωμα νέου χρήματος από την ΕΚΤ; Αν ήταν αυτά η Ελλάδα με την ανεξάρτητη οικονομική και νομισματική πολιτική που ασκούσε μέχρι και την είσοδο στην ΟΝΕ θα το είχε επιτύχει. Αλλά αν θυμάστε είχαμε και τότε και μεγάλο έλλειμμα και μεγάλο χρέος αλλά και υψηλότατο πληθωρισμό.

Με αυτά που σας γράφω δεν θέλω να πω ότι δεν είναι δραματικό για τους πολίτες που είχαν δομήσει την ζωή τους με κάποιο τρόπο να την βλέπουν ξαφνικά να καταρρέει. Βεβαίως και είναι. Αλλά το θέμα των αμοιβών, των συντάξεων, και των δαπανών ενός κράτους έχουν να κάνουν με το οικονομικό και παραγωγικό του υπόβαθρο. Και δυστυχώς το ελληνικό ήταν τόσο σαθρό και φουσκωμένο που έσκασε σαν μπαλόνι. Τα δάκρυα σήμερα δεν ωφελούν. Έπρεπε να τα χύνατε καθόλα αυτά τα χρόνια της επίπλαστης ευημερίας. Σήμερα αυτό που θα ήθελα να ακούσω από σοβαρούς αν μη τι άλλο δημοσιογράφους είναι να πιέζουν για τα αναπτυξιακά μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να δημιουργηθούν δουλειές, ώστε σταδιακά ο νέος πτυχιούχος να φτάνει να παίρνει και 1.500 και 2.000 πρώτο μισθό. Όχι γιατί το προέβλεψε κάποιος γραφειοκράτης ή οι κοινωνικοί (τρομάρα μας) εταίροι αλλά γιατί η αγορά τόσο κοστολογεί την εργασία του. Και αυτή η ανάπτυξη θα έρθει αν αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας. Και είναι πολλά. Προσπαθήστε μέσα από την εκπομπή σας να πιέσετε στο βαθμό που σας είναι δυνατό να αρχίσουν να δίνονται φορολογικά κίνητρα για όσους και κυρίως νέους φεύγουν από τα αστικά κέντρα και δημιουργούν επιχειρήσεις στην επαρχία. Κάντε εκπομπές για την ανάγκη να δοθούν κίνητρα (όχι επιδοτήσεις προς Θεού) στους αγρότες να δημιουργήσουν εταιρείες που θα τυποποιούν τα δικά τους προϊόντα και θα τα πωλούν επώνυμα στις διεθνείς αγορές. Ρωτήστε τους αρμόδιους υπευθύνους παιδείας των κομμάτων γιατί η χώρα μας έχει του κόσμου τις φυσικομαθηματικές σχολές και όχι σχολές management και marketing αγροτικών προϊόντων και ανωτάτη σχολή τουριστικών επιστημών. Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά άλλα παραδείγματα στα οποία θα μπορούσε να στηθεί μία βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας δημιουργώντας πλούτο και θέσεις εργασίας για τους πολίτες της μακριά από τον κρατικό εγκλωβισμό. Σταματήστε επιτέλους τα δάκρυα και ασχοληθείτε με την δημιουργία.

Ευχαριστώ πολύ

Βασίλης Τσικνάκος

Οικονομολόγος (μισθωτός για να μην νομίζετε ότι μιλάω εκ του ασφαλούς).