ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ

Συνειδητά έχω αποφασίσει να απέχω από όλες τις μορφες κοινωνικής δικτύωσης τον τελευταίο καιρό, είτε αυτή λέγεται blog, είτε facebook είτε twitter είτε δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Πολλά χρόνια τώρα (πολύ πριν από την εποχή που η κρίση γίνει ορατή στους πάντες) έχω κατασταλάξει ότι το πρωτεύων πρόβλημα της χώρας δεν είναι ούτε ο απίστευτος κρατισμός, ούτε οι τεράστιες σπατάλες, ούτε η δυσβάσταχτη φορολογία ούτε η από αυτή εκπορευόμενη φοροδιαφυγή. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα του βασικού μας προβλήματος. Του ελλείμματος παιδείας, σωστής νοοτροπίας και της συνεπακόλουθης αύξηση της βίας

Από το 2007 (στα ξεκινήματα τούτου εδώ του blog) είχα επισημάνει το πρόβλημα (χωρις να είμαι ούτε ο πρωτος ούτε ο τελευταίος βέβαια) με διάφορα posts:

"...Η λύση λοιπόν δεν είναι η συνεχής θέσπιση νέων νόμων, πολλοί μάλιστα από τους οποίους αναιρούν ακούσια προγενέστερους τους. Η λύση βρίσκεται βραχυπρόθεσμα στην πλήρη και ίση προς όλους εφαρμογή των απολύτως απαραίτητων και μακροπρόθεσμα στην βελτίωση της παιδείας μας..." (Παιδεία το Αντίδοτο στην Νομολαγνεία. 6/6/2007)  

"...Αλλά τι περιμένεις από μία κοινωνία, που βλέπει τα παιδιά της να κάνουν κάθε χρόνο καταλήψεις, είτε σε πανεπιστήμια είτε σε λύκεια και γυμνάσια, για ασήμαντης αφορμής θέματα και δικαιολογεί τους βανδαλισμούς των κτιρίων και την βία προς αυτούς που έχουν αντίθετη άποψη. Τι περιμένεις από μία κοινωνία που βλέπει τα παιδιά της να βιαιοπραγούν εναντίον άλλων παιδιών που είναι “διαφορετικά” και να τα δικαιολογούν (ποιος δεν θυμάται την αποκρουστική αντιμετώπιση του βιασμού της κοπελίτσας από την Βουλγαρία από την πλειονότητα των κατοίκων της Αμαρύνθου). Τι περιμένεις από μία κοινωνία που οι πολίτες της είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να έρθουν στα χέρια είτε είναι σε δημόσιες υπηρεσίες, είτε στον δρόμο, είτε σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση..." (Τι Πολιτισμό Παράγουν Σήμερα οι Έλληνες; 18/6/2007)

"...Απ’ ότι φαίνεται όμως, στην Ελλάδα της νοσηρής νοοτροπίας, της ελλειμματικής παιδείας, της απίστευτης γραφειοκρατίας, της χαμηλής παραγωγικότητας, του στείρου συνδικαλισμού, των σκανδάλων και της διαφθοράς, στην Ελλάδα του κυρίαρχου συντηρητισμού, του ελληνορθόδοξου φονταμενταλισμού, της συνομωσιολογίας και του εκ του ασφαλούς πατριωτισμού, στην Ελλάδα της καταπάτησης δικαιωμάτων των μειονοτήτων ο μέγας φταίχτης είναι οι φιλελεύθεροι. Ας είναι και έτσι..." (Για Όλα Φταίνε οι Φιλελεύθεροι. 16/8/2007)

"...Τρομάζω γιατί η χώρα μας τα τελευταία χρόνια παράγει σε μόνιμη και συστηματική βάση βία (σε όλες τις εκφράσεις της)…" (Τρομάζω.9/12/2008)

"...Έλλειψη σεβασμού της αξιοπρέπειας του συμπολίτη μας και αποποίηση ευθυνών είναι τα θεμελιώδη συστατικά για την δημιουργία μιας κοινωνίας γαλουχημένης στην βία. Της ελληνικής κοινωνίας..." (Τα Θεμελιώδη Συστατικά της Ελληνικής Κοινωνίας. 11/12/2008)

"...Οι μεγάλες ελληνικές ομάδες δυστυχώς αποτελούν σχολεία παραγωγής δολοφόνων. Αποτελούν στα μάτια μου τις ελληνικές μαντράσα που βγάζουν τους δικούς τους οπαδικούς Ταλιμπάν. Που στο όνομα της δικής τους μοναδικής (κόκκινης, πράσινης, κίτρινης, μαύρης, εμπριμέ) αλήθειας είναι έτοιμοι να ξεσκίσουν τον αντίπαλο τους και να γευτούν την αναγνώριση από τους ομοίους τους.

Το εξοργιστικό όμως είναι ότι πλέον αυτά θεωρούνται περίπου ως φυσιολογικά και αναμενόμενα. Οι αθλητές τα ανέχονται, ευχαριστώντας και υμνώντας κάθε φορά τον “υπέροχο” κόσμο. Τα ΜΜΕ όχι μόνο τα προσπερνάνε επιδερμικά, αλλά κάποια από αυτά έχουν δώσει και μικρόφωνα στους πιο αρρωστημένους από δαύτους. Η πολιτεία τους χαϊδεύει (ομάδες και κάφρους) μια και αποτελούν εκλογική πελατεία. Και έτσι το αυγό του φιδιού μεγαλώνει και πολλαπλασιάζεται. Μαθαίνει ότι μένει ατιμώρητο και γίνεται ακόμα πιο σκληρό, ακόμα πιο αιμοβόρο αλλά πάντα το ίδιο ύπουλο. Το ερώτημα όμως είναι τι και πότε θα το σταματήσει; Τι και πόσο θα πρέπει να θρηνήσουμε για να καταλάβουμε όλοι ότι πρέπει να μπει ένα τέλος σ’ αυτή την καφρίλα;..." (Η Ανυπέρβλητη Καφρίλα των Ελλήνων Ταλιμπάν. 2/2/2009)

"...Τελικά μάλλον έχουμε την χώρα, το κράτος, την πόλη, την γειτονιά (πάρτε ότι θέλετε) που ΑΞΙΖΟΥΜΕ!!!" (Ζούμε στον Τόπο που μας Αξίζει. 22/10/2009)

"...Κύρια συστατικά λοιπόν αυτού του κοινωνικού αχταρμά που εσύ αποκαλείς “λαό” συντρόφισσα, είναι συνυπεύθυνα για την οικτρή σημερινή μας κατάσταση..." (Ποιος Φταίει για την Σημερινή Κατάσταση της Ελλάδας; 10/2/2010) 

"...Έχω την εντύπωση ότι αν δεν κοιταχτούμε πρώτα στον καθρέπτη, ΟΛΟΙ ΜΑΣ, για να δούμε τους πρώτους υπαίτιους της κρίσης (κοινωνικής και ηθικής πρώτα και έπειτα οικονομικής) δεν θα αντιληφθούμε ότι το φως που μπορεί να βλέπουν κάποιοι στην άκρη του τούνελ δεν είναι παρά τα φώτα του τρένου που έρχεται κατά πάνω μας..." (Βία το Κύριο Παραγόμενο Προϊόν της Σημερινής Ελλάδας. 6/5/2010).

Κάνενα πρωτογενές πλεόνασμα, κανένα θετικό εμπορικό ισοζύγιο, καμία κινητικότητα ή απόλυση δημοσίων υπαλλήλων, καμία πάταξη της φοροδιαφυγής και καμία "αναπτυξη" δεν θα μας σώσει αν δεν αλλάξει η νοοτροπία μας. Αν εμείς και πρωτίστως τα παιδιά μας δεν γαλουχηθούν διαφορετικά. Και αυτό δεν θα προέλθει από κανένα κράτος, κανένα υπουργό και καμία τρόικα. Θα προέλθει από εμάς τους ίδιους. Μπορούμε να αλλάξουμε; Η μέχρι σήμερα αντίδραση της πλειοψηφίας μάλλον οδηγεί σε αρνητικό συμπερασμα. Το ερώτημα όμως που με βασανίζει είναι αν όσοι έχουμε εντοπίσει το πρόβλημα οφείλουμε να προσπαθήσουμε ή να εγκαταλείψουμε το σκάφος. Ο καθένας ας δώσει την απάντηση του. 

Σας εύχομαι καλή τύχη και στο επανιδείν, θυμίζοντας πάντα την βασική αρχή μου που θα μείνει αναλλοίωτη ανεξαρτήτως της εκάστοτε κατάστασης.

“All individuals have the right to exercise sole dominion over their own lives, and have the right to live in whatever manner they choose, so long as they do not forcibly interfere with the equal right of others to live in whatever manner they choose.”

ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΤΡΕΛΑΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ)

Το καλοκαίρι που μόλις έφευγε ήταν δύσκολο. Μπορεί οι μυρωδιές της υπαίθρου και το καταγάλανο του ουρανού και της θάλασσας να απάλυναν την κατάσταση αλλά η σκληρή πραγματικότητα (έτσι τουλάχιστον μου φαινόταν) του στρατού επανερχόταν άμεσα. Η τελευταία άδεια που είχα πάρει πήγαινε πολλούς μήνες πίσω και οι αιτήσεις που έκανα επί μονίμου βάσεως ακυρωνόντουσαν από τις αλλεπάλληλες καμπάνες που τρώγαμε. Και να πεις ότι φταίγαμε; Οι λαθρομετανάστες έβγαιναν συνέχεια με κάθε πιθανό και απίθανο βαρκάκι. Κάθε “καραβιά” αντιστοιχούσε σε 50-55 “σταφύλια” (για να θυμηθώ και τις εκφράσεις που χρησιμοποιούσαμε). Για κάθε απώλεια στόχου στο ραντάρ - αντε να εντοπίσεις την ύποπτη βαρκούλα μέσα στα εκατοντάδες πυροφάνια Ελλήνων και Τούρκων – και κατα συνέπεια έγκαιρης ενημέρωσης, ισοδυναμούσαν είκοσι ημέρες φυλακή. Υπολόγιζα ότι μόνο από τον δικό μας τομέα είχαν βγει το τελευταίο δίμηνο τουλάχιστον 1000 με 1500 άτομα. Η κατάσταση στο παρατηρητήριο και στο γειτονικό τάγμα είχε γίνει εκρηκτική. Όλοι, αξιωματικοί και στρατιώτες θέλανε να εκτονώσουν κάπου τον θυμό τους.

Απόλυτη και εκνευριστική ηρεμία επικρατούσε εκείνο το βράδυ του Σεπτεμβρίου. Όλοι μας στις επάλξεις. Εγώ ως υπαξιωματικός ήμουν υπεύθυνος βάρδιας έχοντας αναλάβει και την επικοινωνία, ενώ για περισσότερη αποτελεσματικότητα είχαμε βάλει και δύο άτομα στο “μάτι” (του ραντάρ). Γύρω στις έντεκα μας ενημερώνουν ότι το λιμενικό περικύκλωσε τον δουλέμπορο μαζί με τους λαθραίους σε γειτονικό λιμανάκι. Ακαριαία πεταχτήκαμε από τις θέσεις μας και βγήκαμε από τον κλωβό. Δεν το συζητήσαμε καν, όλοι είχαμε το ίδιο πράγμα το μυαλό μας. Θα πηγαίναμε στο λιμανάκι να “περιποιηθούμε” τους απρόσκλητους επισκέπτες. Στο στρατιωτικό τζιπ πρέπει να μπήκαμε τουλάχιστον 10 άτομα. Στο φυλάκιο οι μόνοι που έμειναν ήταν ο μάγειρας και ο σκοπός.

Το μερσεντές έτρεχε πατημένο στις στροφές. Τα φθαρμένα του λάστιχα στρίγγλιζαν μέσα στην νύχτα. Οι στρατιώτες όμως σε κατάσταση παροξυσμού παρακινούσαν τον οδηγό να τρέξει όλο και πιο γρήγορα. Σκοπός μας ήταν να φτάσουμε το συντομότερο δυνατόν μην τυχόν και χάσουμε την ευκαιρία που ένα ολόκληρο καλοκαίρι περιμέναμε.

Με το που μπήκε το τζιπ στο λιμάνι πεταχτήκαμε έξω προτού αυτό σταματήσει. Ο όχλος των φαντάρων – και εγώ μαζί τους – τρέχαμε προς το μέρος όπου ήταν συγκεντρωμένος κόσμος. Χωρίς καμία σκέψη οι πρώτοι από εμάς προσπάθησαν να ρίξουν κλωτσιές και μπουνιές σε όσους διέφεραν στο χρώμα. Φτάνοντας και εγώ, λίγο πιο πίσω από τους πρώτους αλλά με την ίδια σκέψη στο μυαλό, ξαφνικά πάγωσα. Είδα τα καταγάλανα μάτια της (τουλάχιστον έτσι τα θυμάμαι) να με κοιτάνε με τρόμο ενώ προσπαθούσε να κρύψει δυό μικρά πλασματάκια βαθιά μέσα στην αγκαλιά της. Είδα τον φόβο στα νεανικά της μάτια, την απορία και την απελπισία μαζί. Άκουσα δυο αγγελούδια να σπαράζουν από το κλάμα. Και έβλεπα μια δεκάδα αφιονισμένους φαντάρους να προσπαθούν να πάρουν εκδίκηση για την στερημένη τους έξοδο και την χαμένη τους άδεια. Πρέπει να προσπάθησα να τους φωνάξω να σταματήσουν αλλά η φωνή μου δεν έβγαινα έτσι σαστισμένος που ήμουν. Ευτυχώς ο εξαίρετος και θηριώδης λοχαγός του τάγματος που είχε συλλάβει τον δουλέμπορο έτρεξε προς το μέρος μας και τους σταμάτησε με ωμό και αποτελεσματικό τρόπο.

Όταν η ένταση και η αδρεναλίνη της στιγμής κόπασε, μπορέσαμε να αντιληφθούμε την κατάσταση στην πραγματική της διάσταση. Μπροστά μας είχαμε μια ομάδα πενήντα Κούρδων (άντρες-γυναίκες-παιδιά) που είχαν αναγκαστεί να φύγουν από τα σπίτια τους για να σωθούν από τις ορέξεις του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ και δέκα Αφγανούς κυνηγημένους από τους Ταλιμπάν. Η χώρα μας ήταν η σωτηρία τους.  

Εκείνα τα γαλανά μάτια της μικρομάνας από το Βόρειο Ιράκ ακόμα με ακολουθούν, τόσα χρόνια αργότερα. Και όταν ακούω ρατσιστικές κορώνες, το κλάμα των παιδιών αυτών ξανάρχεται στα αυτιά μου. Είμαι πλέον απόλυτος, όπως δεν θέλω οι δικές μου κόρες να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις έτσι θέλω και αυτά τα παιδιά να έχουν ανάλογο μέλλον. Συνήθως άλλωστε, από τραυματικές παιδικές εμπειρίες προκύπτουν προβληματικοί ενήλικες.

90% Η ΕΚΤΟΣ ΤΟΚΩΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 2002-2010

Λίγες μόνο ημέρες μένουν μέχρι την κρίσιμη ψηφοφορία και οι φωνές από παντού γιγαντώνονται. Οι περικοπές των 11,5 δις για την επόμενη διετία έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Ασφαλώς το ποσό είναι πάρα πολύ μεγάλο και θίγονται πολλοί. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι αποτελούν την αναγκαία σμίκρυνση της φούσκας της τελευταίας δεκαετίας. Στο σημερινό της πρωτοσέλιδο η ΕΣΤΙΑ ασχολείται αποκλειστικά με αυτό το θέμα και παρουσιάζει το πως γιγαντώθηκαν οι δημόσιες δαπάνες από το 2002 χρονιά εισόδου μας στο ευρώ και έπειτα. Ο ακόλουθος πίνακας είναι ενδεικτικός και αποστομοτικός:

Έτος Τακτικές Δαπάνες* Τόκοι % Τόκων επί Τακ. Δαπ % Αυξ Δαπ εκτός Τόκων 2002 37.431 9.134 24,40% 2003 40.735 9.416 23,12% 10,68% 2004 45.490 9.464 20,80% 15,03% 2005 48.685 9.774 20,08% 8,01% 2006 50.116 9.589 19,13% 4,15% 2007 55.733 9.796 17,58% 13,35% 2008 61.742 11.207 18,15% 10,01% 2009 74.627 12.325 16,52% 23,28% 2010 66.787 13.223 19,80% -14,03% 2011 70.145 16.348 23,31% 0,43% 2012 61.885 11.735 18,96% -6,78% 2013 55.809 8.900 15,95% -6,46%       * Σε εκατ. Ευρώ συμπεριλαμβανομένων των τόκων

Από το 2002 μέχρι και το 2010 - χρονιά εισόδου μας στον μηχανισμό στήριξης - οι εκτός τόκων δαπάνες του δημοσίου αυξήθηκαν κατά 89,3%(!!!!!). Γι' αυτό το αίσχος κανένας Κασσής, καμία Ξενογιαννακοπούλου, κανένας Βλάχος, κανένας Καμμένος και κανένας Μανώλης ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκαν. Όπως και καμία Αριστερά βέβαια η οποία ζητούσε μονίμως και άλλες παροχές. Όταν βίαζαν κατά συρροή την ελληνική οικονομία κανενός η ηθική υπόσταση δεν είδα να βάλλεται. Κάνω λάθος κύριε Παραστατίδη και κύριε Σκανδαλίδη μου; Όταν οι εκτός τόκων δαπάνες έφταναν τα 62 εκατ ευρώ το 2009 που η Νέα Δημοκρατία παρέδωσε την εξουσία από 36 εκατ το 2004 όταν ανέλαβε (94,5%!!!!! αύξηση) κανένας από την αντιμνημονιακή Νέα Δημοκρατία του 2010-2011 και των πολλών υπουργών της (και όχι μόνο) που συνεχίζουν τον αγώνα (τρομάρα τους) μέσω των Ανεξαρτήτων Ελλήνων δεν είδα να έχει την ευθιξία να απολογηθεί. Και έρχονται όλοι αυτοί σήμερα και έχουν το θράσος να μιλάνε για εθνικές μειοδοσίες. Ποιοι;;;;;; Οι εθνικοί μειοδότες;;;;; Ένας άλλος μύθος που καταρρίπτεται με τον πιο πάνω πίνακα είναι η αναλογία των τόκων ως προς τις δαπάνες. Η γενικότερη αμπελοφιλοσοφία δηλώνει ότι σήμερα κατά βάσει πληρώνουμε περισσότερα σε τόκους με αποτέλεσμα να μειώνονται οι λοιπές δαπάνες. Ιδού η αλήθεια. Το ποσοστό των τόκων επί του συνόλου των δαπανών ανήλθε το 2011 στο 23,3% (στα επίπεδα δηλαδή του 2003) ενώ για φέτος αναμένεται να κλείσει λίγο κάτω από 19% - σε επίπεδα δηλαδή πολύ κοντά σε αυτά της ανέμελης περιόδου. Αντί λοιπόν να ψάχνουμε άλλου για τα χάλια μας ας κοιτάξουμε στον καθρέπτη. Γιατί όλοι αυτή την περίοδο από το 2002 και έπειτα τα χρήματα κατασπαταλούντο αριστερά και δεξιά προς ικανοποίηση κάθε συντεχνιακού αιτήματος. Αυτή τη συνεχιζόμενη και διαρκή σπατάλη κάποια στιγμή θα την πληρώναμε και όπως πολύ σωστά γράφει η ΕΣΤΙΑ "μοιραίως πρέπει να ακολουθήσει μία δεκαετία οικονομιών". Ας πάψουν λοιπόν οι ευαίσθητοι πολιτικοί μας την κλάψα. Αν δεν μπορούν να πολιτευτούν τις δύσκολες τούτες ώρες που πραγματικά χρειάζονται "καρύδια", ας πάνε σπίτι τους. Είναι προτιμότερο.

ΚΥΡΙΑ ΠΗΓΗ ΕΣΟΔΩΝ ΤΟΥ ΕΔΟΕΑΠ ΤΟ ΑΓΓΕΛΙΟΣΗΜΟ

Καταψηφίστηκε προχθές στην Βουλή η προτεινόμενη διάταξη για τα ευγενή ταμεία (Δημοσιογράφων, Δικηγόρων, Μηχανικών κλπ.). Επειδή διαβάζω και ακούω πολλούς δημοσιογράφους να διαμαρτύρονται για την ένταξη του πλεονασματικού τους ταμείου στον κιμά του ΕΟΠΠΥ παραθέτω πιο κάτω απόσπασμα από τον οικονομικό απολογισμό του ταμεία του ΕΔΟΕΑΠ για το έτος 2007 - δεν βρήκα πιο πρόσφατη αλλά δεν πιστεύω μέχρι σήμερα να έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά-. (Τα έντονα γράμματα και οι υπογραμμίσεις δικές μου):

“Tώρα θα εξετάσουμε αναλυτικά τα έσοδα και έξοδα του προηγούμενου έτους.

ΕΣΟΔΑ: Το σύνολο των εσόδων κατά το έτος 2006 ανήλθε στο ποσό των 59.835.603,00 ευρώ και σημείωσε αύξηση κατά 0,29% σε σχέση με το έτος 2005. Πιο αναλυτικά: Τα έσοδα του ΕΔΟΕΑΠ προέρχονται από τρεις πηγές.

1. Από το αγγελιόσημο προέρχεται το 77,14% και αντιπροσωπεύει το ποσό των 46.157.259,00 ευρώ.
2. Από τις καταβολές των ασφαλισμένων προέρχεται το 10,78% και αντιπροσωπεύει το ποσό των 6.451.939,00 ευρώ.
3. Και από τις προσόδους περιουσίας προέρχεται το 11,47% και αντιπροσωπεύει το ποσό των 6.862.051,00 ευρώ

Η προέλευση του αγγελιοσήμου έχει ως εξής:
Από τις εφημερίδες Αθηνών-Θεσσαλονίκης προέρχεται το 53,02%.
Από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς προέρχεται το 4,35%.
Από τους τηλεοπτικούς σταθμούς προέρχεται το 42,63%. 

Η  κυριότερη πηγή εσόδων των ταμείων μας είναι το αγγελιόσημο. Έχοντας υπόψη μας την υποχρέωση να περιορίσουμε αν όχι να μηδενίσουμε την απώλεια του εσόδου μας θέσαμε ως άμεση προτεραιότητα την άρτια οργάνωση του τμήματος αγγελιοσήμου του ΕΔΟΕΑΠ μέσα στα πλαίσια της υλοποίησης του οργανογράμματος, ούτως ώστε να καταγράφουμε άμεσα τους χρεώστες μας και να επιδιώκουμε την έγκαιρη είσπραξη των απαιτήσεών μας. 

Οι εισφορές των ασφαλισμένων, όπως αναφέραμε προηγουμένως, καλύπτουν το 10,78% των συνολικών εσόδων του ΕΔΟΕΑΠ. Τα έσοδα αυτά αρκούν μόνον για την κάλυψη των γενικών δαπανών Διοίκησης και διαχείρισής του.”

Το πιο πάνω το αφιερώνω εξαιρετικά σε όλους αυτούς που καταψήφισαν τον νόμο στην Βουλή στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα τους. Είναι ντροπή σήμερα να υποστηρίζονται ταμεία μέσω της υποχρεωτικής καταβολής εισφορών από το σύνολο της κοινωνίας. Δίνω ένα μεγάλο μπράβο στον Γιάννη Στουρνάρα που μέσα στο Κοινοβούλιο δήλωσε “Όσο είμαι εγώ υπουργός όλα τα ταμεία θα ενταχθούν στον ΕΟΠΥΥ”.

 Σύμφωνα μάλιστα με κάποιες πηγές, τις οποίες είναι αλήθεια ότι δεν μπόρεσα να τις διασταυρώσω, το αγγελιόσημο πρωτοκαθιερώθηκε από την κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου  με το νομοθετικό διάταγμα 465 του 1941, “περί διαχειρίσεως των Λογαριασμών Ανεργίας των Ταμείων Συντάξεων Προσωπικού Εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης και περί ενισχύσεως των πόρων αυτών”. Αν ισχύει κάτι τέτοιο θα είναι πραγματικά αστείο οι άνθρωποι που μιλούν για κατοχικές κυβερνήσεις να υποστηρίζουν κατοχικές αποφάσεις.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΣΤΟ ΡΑΦΙ;

Πάρα πολύς λόγος γίνεται τώρα τελευταία για τις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων στο ράφι και το γεγονός ότι αυτές αντιστέκονται παρά την βαθιά και παρατεταμένη ύφεση. Ειδικοί και “ειδικοί” εκφέρουν διάφορες απόψεις ενώ η πάγια ρητορική είναι ότι για όλα αυτά φταίνε κάποιοι (πάλι αόρατοι) μεσάζοντες. Είναι όμως έτσι; Το πρόβλημα της ανελαστικότητας των τιμών στο ράφι είναι θέμα μεσαζόντων; Ή μήπως είναι κάτι βαθύτερο και έχει να κάνει με την φύση και τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας;

Οι ελληνικές επιχειρήσεις διαχρονικά λόγω πολλών και διαφορετικών αιτιών (ιστορικών, μορφολογικών, γραφειοκρατικών κλπ.) είναι κατά βάση εσωστρεφείς. Από την άλλη η ελληνική γη, με την εξαίρεση κάποιων μόνο προϊόντων που παράγει σε αφθονία και εξάγονται στο εξωτερικό, όπως το ελαιόλαδο, δεν είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες των εταιρειών σε πρώτες ύλες. Ως αποτέλεσμα στρέφονται στις διεθνείς αγορές όπου όμως οι τιμές στις οποίες προμηθεύονται είναι ανά μονάδα ακριβότερες λόγω του περιορισμένου όγκου παραγωγής από αυτές που παίρνει ο ξένος με την πολλαπλάσια παραγωγική του δυνατότητα. Παράλληλα την ίδια ώρα τρέχουν τα λοιπά λειτουργικά κόστη τα οποία είναι συνεχώς αυξανόμενα την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία και τα οποία αυξάνουν το κόστος ανά μονάδα προϊόντος, μια και την ίδια στιγμή ο παρανομαστής του κλάσματος (ο όγκος παραγωγής) παραμένει στην καλύτερη περίπτωση σταθερός λόγω της περιορισμένης αγοράς και της εσωστρέφειας, όπως ανέφερα και πιο πάνω, των επιχειρήσεων.

Με την μείωση του κατώτατου ημερομίσθιου και την συνεπακόλουθη μείωση των αμοιβών που επήλθε με τις προβλέψεις του μνημονίου οι επιχειρήσεις προσπάθησαν να μειώσουν τα κόστη και συνεπακόλουθα να διαμορφώσουν ελκυστικότερες τιμές. Λόγω της μείωσης των εισοδημάτων όμως περιορίζεται και η ζήτηση του προϊόντος, μειώνεται δηλαδή και ο όγκος παραγωγής και επομένως μειώνεται και ο παρανομαστής του κλάσματος με συνέπεια το κόστος ανά μονάδα να μην μεταβάλλεται. Περαιτέρω μείωση των αμοιβών στην προσπάθεια να μειώσουμε τον αριθμητή είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε περαιτέρω μείωση της ζήτησης και επομένως του παρανομαστή διατηρώντας το κόστος των προϊόντων σταθερό. Ο φαύλος κύκλος που ανέφερα στην αρχή.

Πως θα σπάσει λοιπόν αυτή η δύνη στην οποία βουλιάζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις, οι έλληνες καταναλωτές και συνεπακόλουθα η ελληνική οικονομία; Η μόνη λύση είναι να στραφούν στο εξωτερικό. Μόνο στις διεθνείς αγορές θα πετύχουν την μεγάλη αύξηση του όγκου που θα μεγαλώσει το παρανομαστή και θα μειώσει δραστικά το κόστος των προϊόντων ανακουφίζοντας και τους έλληνες καταναλωτές, οι οποίοι είναι βέβαιο ότι θα επωφεληθούν διπλά μια και είναι σίγουρο ότι μία τέτοια αύξηση της ζήτησης θα οδηγούσε προς τα πάνω τόσο τις αμοιβές, όσο και τις θέσεις εργασίας. Απαιτείται λοιπόν από τους έλληνες επιχειρηματίες τώρα η επιθετική εκείνη πολιτική με καινοτόμα και ποιοτικά προϊόντα που θα οδηγήσει στην εξωστρέφεια. Οφείλει και η πολιτική ηγεσία να άρει τις αγκυλώσεις της να οριστικοποιήσει την συμφωνία με τους δανειστές για να προχωρήσει άμεσα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ούτως ώστε να υπάρχουν διαθέσιμα κεφάλαια για μια τέτοια επιθετική πολιτική. Αν δεν σπάσουμε τον κύκλο είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να ανακάμψουμε ποτέ.

Μία παρατήρηση: Επειδή ακούω συνέχεια για την μεγάλη διαφορά μεταξύ της τιμής που αγοράζουν οι επιχειρήσεις από τον παραγωγό και αυτής που διαμορφώνεται στο ράφι θέλω να σημειώσω το εξής. Σε μία βιομηχανία τροφίμων η ενσωματούμενη πρώτη ύλη αποτελεί περίπου το 30% με 35% του συνολικού κόστους του τελικού προϊόντος. Στο γάλα για παράδειγμα, αν η βιομηχανία προμηθεύεται στα 35 λεπτά το λίτρο αυτό σημαίνει ότι το συνολικό κόστος του τελικού προϊόντος (Α ύλη + Υλικά Συσκευασίας + Γενικά Βιομηχανικά Έξοδα (Μισθοί-Κόστη Λειτουργίας & Συντήρησης-Αποσβέσεις) + Έξοδα Διοίκησης και Διάθεσης + Χρηματοοικονομικά) διαμορφώνουν ένα τελικό κόστος προϊόντος γύρω στο 1 ευρώ (με 35% την Α ύλη). Αν σε αυτά προσθέσουμε και ΦΠΑ 13% η χαμηλότερη τιμή στο ράφι δεν μπορεί να είναι κάτω από 1,13 ευρώ στην οποία δεν βγάζει κέρδος η εταιρεία ενώ δεν έχουν υπολογισθεί και τα έξοδα του Supermarket.

ΕΜΕΤΟΣ

Μου έρχεται πραγματικά να ξεράσω όταν βλέπω ανθρώπους χρόνια χωμένους μέσα στο πολιτικό σύστημα, πρόθυμους υπηρέτες της πολιτική ελίτ της μεταπολίτευσης, να έχουν σηκώσει πλέον την σημαία της επανάστασης και της ηθικής. ΕΜΕΤΟΣ "κύριοι"!!!

ΔΙΑΒΑΖΩΝΤΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας πριν την απαγόρευση είναι διφορούμενες. Αυτές που μετρούν πρόθεση ψήφου δίνουν ένα ισχνό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας (εντός του στατιστικού λάθους) ενώ οι δύο που κάνουν εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος (ή επιρροής όπως το λέει η Public Issue) ένα αρκετά μεγάλο προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή και λόγω δουλειάς μου αρέσει να ψάχνω λίγο τα νούμερα προσπάθησα να κάνω την δική μου εκτίμηση όσον αφορά το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου.

Αυτό που φαίνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις είναι ότι ενώ ένα πολύ σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων, το 60%, θα ψηφίσει στις ερχόμενες εκλογές με κριτήριο την παραμονή μας στο ευρώ, μόνο το 48% θεωρεί ότι καταγγελία του μνημονίου σημαίνει και αυτόματη έξοδο από αυτό. Από την άλλη ένας στους τρεις δηλώνει ότι θα ψηφίσει με κριτήριο την καταγγελία του μνημονίου. Επίσης ένα 49% θέλει να ενισχυθούν τα αντιμνημονιακά κόμματα, σε σχέση με 43% που θα στραφεί σε φιλοευρωπαϊκά, ενώ ένα 38% θεωρεί ότι δεν πρέπει να παραμείνουμε στο ευρώ αν δεν αλλάξουν οι υποχρεώσεις του μνημονίου.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω ξεκαθαρίζει πλέον το εκλογικό σκηνικό. Από την στγμή που το 33% θέλει οπωσδήποτε καταγγελία του μνημονίου, το 38% θεωρεί ότι αν δεν αλλάξει το μνημόνιο πρέπει να φύγουμε από το ευρώ, ενώ το 52% δεν είναι είναι σίγουρο ότι καταγγελία του μνημονίου σημαίνει και αυτόματα έξοδο από το ευρώ, φαίνεται να δικαιολογείται αυτό το 49% αυτών που λένε ότι στις εκλογές του Ιουνίου θα πρέπει να ενισχυσθούν τα αντιμνημονιακά κόμματα.

Η αντιμνημονιακή λοιπόν ψήφος αναμένεται πάνω από το 45% περνώντας ίσως και το 50%. Ας υποθέσουμε ότι θα κυμανθεί περίπου στο μέσο. Δηλαδή στο 47%. Τα κυριότερα αντιμνημονιακά κόμματα είναι το ΚΚΕ, η Χρυσή Αυγή, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις τα τρία από αυτά εμφανίζουν έντονα πτωτικές τάσεις σε σχέση με τις εκλογές του Μαΐου. Το ΚΚΕ φαίνεται να κινείται περί το 5,5%, η Χρυσή Αυγή στο 4,5%, ενώ οι Ανεξάρτητοι Έλληνες στην καλύτερη περίπτωση στο 7,5%. Αν υπολογίσουμε και 2% την αντιμνημονιακή ψήφο που θα μείνει εκτός Βουλής έχουμε ένα άθροισμα περίπου 20%. Το υπόλοιπο 27% θα κατευθυνθεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το ποσοστό θεωρώ ότι είναι η βάση από την οποία ξεκινάει η Κουμουδούρου.

Από την άλλη πλευρά μόνο το 43% των ψηφοφόφων δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα ψηφίσει κατά των κομμάτων που δηλώνουν ότι θα καταγγείλλουν την δανειακή σύμβαση. Τα κόμματα αυτά είναι η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Αριστερά και η Δημιουργία Ξανά – Δράση. Άρα αν υποθέσουμε ότι ο φιλελεύθερος σχηματισμός δεν μπει στην Βουλή μένωντας στο 2% περίπου, η Δημαρ πάρει το μικρότερο ποσοστό που της δίνουν οι δημοσκοπήσεις δηλαδή περίπου στο 5% και το ΠΑΣΟΚ κινηθεί περίπου στο 12% με το υπόλοιπο 24% αυτών που θα ψηφίσουν ενάντια σε αυτούς που δηλώνουν ότι θα καταγγείλλουν το μνημόνιο αναμένεται να στραφούν στην Νέα Δημοκρατία. Εκεί φαίνεται να είναι σήμερα η Συγγρού.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκάθαρο προβάδισμα στις προσεχείς εκλογές. Ευννοείται ασφαλώς από το γεγονός ότι στην πλευρά των “φιλομνημονιακών” ας πούμε κομμάτων, ή για την ακρίβεια αντι-καταγγελτικών, υπάρχουν δύο σχηματισμοί με αναμενόμενο διψήφιο ποσοστό, καθώς επίσης και από την κατά την άποψη μου λάθος τακτική του Αντώνη Σαμαρα να μιλήσει για πατριωτικό κεντροδεξιό μέτωπο το οποίο είχε ξεκάθαρο ταβάνι μια και ένα σημαντικό ποσοστό δεξιών ψηφοφόρων έχει στραφεί στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο. Αν είχε επιλέξει μια φιλοευρωπαϊκή ρητορική χωρίς ταμπέλες θα είχε περισσότερη τύχη να ακουμπίσει την ασφαλώς μεγαλύτερη δεξαμενή των φιλελεύθερων και κεντροαριστερών ευρωπαϊστών ψηφοφόρων. Πιθανόν λοιπόν η πρόταση Μάνου για φιλοευρωπαϊκό μέτωπο ενάντια στην αντιμνημονιακή ρητορική με ξεκάθαρους στόχους να μην ήταν λάθος. Συμπερασματικά λοιπόν η εκτίμηση μου είναι ότι η Νέα Δημοκρατία θα έχει τύχη μόνο αν το ΚΚΕ καταφέρει τελικά να συγκρατήσει τα ποσοστά του, ο φόβος για επιστροφή στην δραχμή επηρεάσει σημαντικά το μικρό πια ποσοστό των αναποφασίστων και συμπιεστεί το ΠΑΣΟΚ σε πολυ χαμηλά ποσοστά.